Vraag
Ik worstel al heel lang met een vraag over voorbede/bidden en ik kom er niet 'doorheen'. Mag ik voorbede voor anderen doen als ik zelf niet (zeker) weet of ik een kind van God ben? Ik zit zelfs al een aantal jaren op een gebedskring, maar ik vrees steeds dat het allemaal verstandswerk is. Soms gaat het en kan ik best wel uit mijn hart bidden, maar ik voel me steeds meer wegzakken in onmacht en onwil, kom mezelf zo tegen en voel me zo'n huichelaar! Dit gaat niet goed. De Heere moet wel van mij walgen.
Antwoord
Beste vriend(in),
De vragen die gesteld worden, getuigen wel van een bijzondere persoonlijke worsteling in het gebedsleven. Het gaat in deze vraag wel duidelijk om de vragen rondom de zekerheid van het geloof. Hoe kan ik bidden voor anderen als ik zelf geen zekerheid heb? Ik kan begrijpen dat je dat wel eens kan aangrijpen. We hebben die zekerheid zo nodig, niet om zekerheid te hebben van onszelf, maar wel dat we van de Heere heel groot denken in het geloof en de zekerheid die Hij wil geven.
Als ik het goed inschat zit je voor je zelf wat in een geestelijke crisis. Omdat je de oorzaak niet direct noemt van dit alles, is het goed om eens wat vragen naar jezelf toe te stellen. Daarom wil ik voorzichtig wat vragen stellen, al bedoel ik dat niet te doen als een nieuwsgierig Aagje, maar wel uit een pastorale betrokkenheid. Zijn er soms wat dingen in je leven die je verbergt, waardoor er geen open verhouding is naar de naaste toe en (wat het belangrijkste is) ook niet naar de Heere, toe? Is er iets in de verhouding tot je naasten, waardoor er ook een zekere ban in je leven gekomen is? Heb je soms contacten die de dienst des Heeren in de weg staan, waardoor je al verder wegzakt van het geloof vandaan of ook van de Heere vandaan? Je zegt namelijk dat je een huichelaar bent en dat zou kunnen wijzen op een dubbelheid in je leven. Zijn er dingen die je eigenlijk ook in de verhouding tot de Heere probeert te verheimelijken? Dat zijn wel wat ontdekkende vragen, maar die toch wel eens een gebedsbarricade kunnen geven in het leven met de Heere. Het is waarschijnlijk vroeger beter geweest dan nu. Als ik het goed heb, dan heb je er pijn aan.
Verder zou ik je ook willen vragen of je de Heere echt kunt missen. Kun je het laten om te bidden? Als je dat niet kunt, dan betekent dat wel dat er toch een betrekking is en dat je de Heere niet kunt missen. Geestelijk leven gaat altijd gepaard met missen, zoeken en vinden. Maria Magdalena miste de Heere en kon door de tranen Jezus niet zien. Hoe liefelijk heeft de Heere Zich aan haar geopenbaard! De Heere geeft veel beloften voor tobbers die de Hem niet kunnen missen. Houdt dan maar aan om Hem voortdurend aan te lopen! Maria kon de Heere niet missen. Ze mocht Hem opnieuw aanbidden als haar Meester! Zo mocht ze Hem als een levende Zaligmaker ontmoeten. Zij wist heel goed dat ze zichzelf niet kon vasthouden. Immers de Heere had zeven duivelen uit haar geworpen.
Je vertelt ook, dat je al verschillende jaren op een gebedskring zit en dat je vreest dat het allemaal verstandswerk is. Nu is het goed om met elkaar te bidden voor bepaalde dingen in de wereld of in de kerk en dat vooral ook voor mensen in nood. En vooral is het belangrijk om met elkaar de Bijbel te lezen. Toch moet je tegelijk oppassen voor een zeker automatisme en ook ervoor waken om altijd concreet alle dingen van anderen in een groep te noemen. Het is wel eens gebeurd dat allerlei zeer persoonlijke dingen van andere mensen in een gebedsgroep werden gebracht. Op deze wijze werden ook wel eens dingen, die eigenlijk vertrouwelijk bewaard moesten worden, in een gebedsgroep zomaar genoemd, wat eigenlijk niet goed was voor de desbetreffende mensen, daar er al zoveel zorgen waren in die nood, bijvoorbeeld in een huwelijk. Eigenlijk moesten die dingen vertrouwelijk pastoraal behandeld worden met het oog op het heel houden van verhoudingen. Voor die valkuil moeten we dus oppassen. Het is goed is als je dingen weet, die vertrouwelijk zijn, maar houd die zaken toch wat vertrouwelijk.
Ook moeten we ervoor oppassen in een gebedsgroep een veelheid van woorden te etaleren. Laat de gebeden niet gebeuren met een grote omhaal van woorden. Dat kan een eigengemaakte vroomheid in de hand werken. Daardoor zou je achteraf je ook wel eens een huichelaar kunnen voelen. Dan kan het beter zijn om je niet al te verplichtend te binden aan een gebedsgroep. In deze zaken moet je ook een zekere christelijke vrijheid en ontspannenheid hebben om de zaken naar de Heere toe in het gebed neer te leggen. Wanneer een gebedssamenkomst iets krijgt voor jou van een zeer sterke verplichting, dan is het goed om je even wat terug te trekken. Het wordt dan al gauw wat wettisch.
Vergeet evenwel vooral het persoonlijk gebed in de binnenkamer niet. De Heere Jezus heeft daartoe toch een zeer duidelijke opdracht gegeven in Mattheus 5. Het gebed is immers de adem van Gods Kerk. Verder heeft de Heere een sterke belofte: als jij je schuld voor God belijdt, dan is Hij getrouw en rechtvaardig om je te vergeven! Daarom houd moed en roep Hem maar aan, als een onwaardige, die pleit op het werk van Christus, bij Wie veel vergeving is!
Lunteren,
Ds. P. Molenaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
