Vraag
Een aantal jaren geleden hebben wij een geldbedrag geleend aan een zus van mijn man. Zij zat toen erg krap en vroeg ons om hulp. Over het terugbetalen hebben we niets afgesproken, behalve dat zij aangaf dat hij dat zou doen als het huis verkocht was. Inmiddels zijn we jaren verder en is onlangs het huis verkocht. Ik zou graag zien dat het geld dan ook terugkomt, aangezien zij wel andere (niet noodzakelijke) uitgaven doet en dus gelukkig voor haar weer wat financiële ruimte heeft. Mijn man vindt dat we dit niet mogen terugvragen, maar dat die zus zelf de verantwoordelijkheid daarvoor heeft. Ik vind dit heel lastig, omdat die zus eerder aangetoond heeft niet veel verantwoordelijkheid daarin te nemen en ik me dus sterk afvraag of we het geld ooit terugzien. Op zich hebben we het geld niet nodig, maar ik merk dat ik me irriteer aan haar lakse houding over het geld en wil dat zij haar verantwoordelijkheid neemt. Ik vind het moeilijk wat nu goed is om te doen, ik wil graag Gods weg volgen, maar merk ook dubbele gevoelens. Wat zegt de bijbel er nu eigenlijk over? Bedankt voor uw tijd en het lezen.
Antwoord
Een soortgelijke situatie staat hier beschreven. Wellicht kun je daar het een en ander mee. Zo niet, laat het ons weten!
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
U schrijft dat het huis onlangs verkocht is, dat is nog maar kortgeleden dus. Mogelijk zijn alle financiën nog niet helemaal afgerond, en staat ze binnenkort op de stoep als alles rond is.
Maar mocht het langer op zich laten wachten, dan hebt u zelf úw verantwoording om om opheldering te vragen. Het is niet zo bijbels om een ander te laten voortleven in een onduidelijke houding. U draagt alleen maar bij om haar de ogen te openen, door dan zelf uw mond open te doen. Laten voortbestaan van onduidelijkheid is in dit geval ook uw verantwoording.
Appeleren over vergeving alsof dat in alle gevallen en situaties een plicht van een christen zou moeten zijn lijkt mij in dit geval nogal naast de waarheid ;-). Dat doen niet-christenen te pas en te onpas valt mij op.
@Vraagsteller: goede leer voor de volgende keer: met familie moet je wel wandelen maar niet handelen..
Ik vind de houding van uw man een beetje slap, ook naar zijn eigen zus toe. Het lijkt mij niet meer dan logisch dat er een termijn afgesproken wordt dat er wordt terugbetaald (dat had natuurlijk moeten gebeuren bij het afsluiten van de lening). Het was immers nooit bedoeld als schenking? En dus kan het dat niet ineens worden omdat allerlei familieleden zich laks gedragen! Aflossen voelt uiteindelijk voor alle partijen toch veel beter?
Ik denk dat de Bijbel best een aantal voorbeelden heeft. Als eerste de gelijkenis die Jezus uitspreekt, maar die gaat met name over het kwijtschelden van een schuld als iemand niet kan terugbetalen!
Ook de geschiedenis van Jakob en Laban, die overigens ook aangeeft dat een schuldeiser ook zijn plichten heeft.
Paulus biedt Filemon aan hem schadeloos te stellen mocht Onésimus hem iets schuldig zijn.
In de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan zorgt de Samaritaan er ook voor dat de herbergier niets te kort komt.
Als je wel geld kunt uitgeven voor niet noodzakelijke dingen is het wel zo netjes om de schuld te gaan aflossen.
Maar als er verwijdering dreigt te ontstaan wanneer je op je strepen gaat staan, dan kun je beter ongelijk lijden denk ik.
In 1Kor.6 ging men zo ver dat de zaken voor het gerecht kwamen, da's hier niet aan de orde gelukkig.
Maar ik denk dat, in geval dat er verwijdering zou ontstaan, vers 7 wel toepasbaar is: Waarom lijdt u niet liever onrecht? Waarom laat u zich niet liever benadelen?
Voor uitlener en lener. Dit voorkomt ook verder scheve gezichten in de familie.
Als je niets doet, wordt lening een schenking en staat straks het volgende familielid op de stoep.
