Vraag
Aan iemand van de Gereformeerde Gemeente. Ik heb eigenlijk twee vragen. 1. Moet je voor het doen van belijdenis een wedergeboren iemand zijn? Persoonlijk ben ik van mening dat dit nodig is. Dit wordt echter tegengesproken door verschillende dominees in de Ger. Gem. Men zegt dan heel vroom dat je de keus maakt voor de Heere en tegelijk hoopt dat de Heere nog in je leven komt. Is dat geen valse belijdenis, een belijdenis met de mond en niet met het hart? Het kan toch niet dat je belijdenis doet van enkel de leer? Je moet toch iets van dat waar zaligmakend geloof kennen? 2. Mijn tweede vraag gaat erover waarom we de gedachte van de vroeg-christelijke kerk hebben losgelaten. Ik bedoel dan de gedachte/gewoonte dat als je belijdenis hebt gedaan, je ook aan het Heilig Avondmaal gaat. Is belijdenis niet verworden tot een enkel volwaardig lidmaat van de gemeente worden en heeft het ten diepste weinig meer te maken met belijdenis van mijn geloof?
Antwoord
Deze vragen zijn al vele malen op Refoweb beantwoord. Ook is het mogelijk via Refoweb een lezing van ds. Vreugdenhil over dit onderwerp op te vragen. Mag ik me wat dit onderwerp betreft aansluiten bij wat al is gezegd. Het liefst zou ik met de vraagsteller persoonlijk van gedachten wisselen.
Voor me ligt het boekje van ds. W. van Vlastuin en er zijn er nog tientallen. En het verschil in opvatting wat dit onderwerp betreft, zal blijven. De hele kerkgeschiedenis getuigt daarvan: variërend van het zoeken naar een gemeente van alleen wedergeborenen, tot het automatisch op een bepaalde leeftijd belijdenis doen, zonder enig verlangen om die God van de belijdenis te kennen.
Ik raad vraagsteller aan vanuit verschillende gezichtspunten lectuur te lezen, maar het is het blijft een persoonlijke zaak, een zaak van het hart en… daar kan en mag een kerkenraad niet over oordelen.
B. S. van Groningen
Dit artikel is beantwoord door
B.S. van Groningen
- Geboortedatum:25-04-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Oud-godsdienstleraar Wartburg College, docent Cursus Godsdienst Onderwijs (Bijbelkunde) en ouderling.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als de betekenis van het woord HOOP wordt uitgelegd zoals in de Bijbel bedoeld wordt, dan klopt het antwoord van betreffende dominee....
De hoop, het vertrouwen/geloof dat God het ook doen zal is de Bijbelse hoop.... niet de menselijke hoop, dat het misschien wel of niet gebeuren zal.
Als je die hoop kent, dan is dat al een, om het zo uit te drukken, een stukje waar zaligmakend geloof, maar mis je nog geloofszekerheid en dat kan weer een groeiproces zijn.
Ik merk zelf dat door het geven van verschillende definities aan "dure" woorden er hele verschillende theorien worden gemaakt binnen 1 kerkverband, praat daarom na over preken of onderwerpen om de "dwaling" eruit te halen, het oor is snel om verkeerd te horen.
Naar mijn mening spreken jij en de dominee/kerk elkaar niet tegen, maar laat men elkaar vrij wat geloofszekerheid betreft.... niet iedereen heeft een Paulusbekering om zo maar te zeggen.
- voor geloofsbelijdenis moet je gelovig (en dus wedergeboren) zijn. (Dat is overigens niet afhankelijk van een kerkverband...)
- Als je gelovig bent hoor je aan het avondmaal deel te nemen volgens 'Doe dat tot Mijn gedachtenis.'(Luk. 22:19)
Laat je mening niet hangen naar dominee x of voorganger y, maar lees je bijbel!
