Vraag
Ik heb een vraag aan een CGK-dominee over de christelijke vrijheid die wordt uitgelegd in 1 Kor. 10:23-33. In vers 28 en 29 zegt Paulus dat je geen afgodenoffers moet eten wanneer dit tegen het geweten van een broeder of zuster ingaat. Deze regel moet je handhaven, zelfs als je zelf absoluut geen gewetensnood hebt over het eten van afgodenoffers. Ik ben er gedurende de laatste tijd van overtuigd geraakt dat wat Paulus hier schrijft toe te passen is op veel meer aspecten van het dagelijks leven, bijvoorbeeld ook als het gaat om het dragen van broeken en leggings door vrouwen. Ook als je hier op persoonlijke titel geen bezwaren tegen hebt dien je, als ik het goed begrijp, rekening te houden met het geweten van de ander en het dragen van dergelijke kledingstukken in elk geval in diens bijzijn achterwege te laten. Ik vind het echter lastig om te bepalen hoever je moet gaan in het tegemoet komen van die ander. Het niet mogen eten van afgodenoffers was in de tijd van Paulus op grond van het Oude Testament prima te rechtvaardigen. Ook valt er, om een ander voorbeeld te gebruiken, op het niet-dragen van hoofddeksels tijdens de eredienst genoeg op de Bijbel gefundeerde kritiek te leveren. Maar geldt Paulus' regel ook voor meningen of gewetensbezwaren die uitsluitend gebaseerd zijn op gevoel en/of negatieve ervaringen en vooroordelen? Moet je het bezoek aan gospelconcerten of avonden van Jij daar! achterwege laten wanneer ouders dit niet voor hun geweten kunnen verantwoorden? Ook al zijn hun bezwaren fundamentloos en op vooroordelen gebaseerd? Moet dit wanneer je jezelf prima thuis voelt bij dat soort dingen en ervaart dat er zegen op rust? Of, om een gewetensbezwaar te illustreren wat iedereen per direct zou afdoen als onzin, moet je het dragen van een blauw T-shirt achterwege laten omdat je moeder hierdoor in gewetensnood komt?
Antwoord
Ik denk met jou dat 1 Korinthiërs 10:23-33 op meer terreinen van het leven toegepast kan worden dan alleen op het onderwerp waarover het in dat gedeelte gaat. Op andere plaatsen in zijn correspondentie heeft Paulus het ook over dit onderwerp (denk bijv. aan Rom. 14). In hoever moet je rekening houden met een ander bij het maken van bepaalde keuzes? Het is moeilijk om dat precies aan te geven. Laat ik het houden bij de voorbeelden die je geeft.
Als ik zou weten dat mijn ouders het niet voor hun geweten zouden kunnen verantwoorden dat ik naar een gospelconcert of naar een Jij daar!-avond ga, dan zou ik niet gaan. Ik denk dat het bijbels is om de ander geen pijn en verdriet te doen. Ook al is jouw geweten anders gevormd en heb je geen bezwaren tegen dergelijke avonden, omwille van je ouders doe je er goed aan om niet te gaan. Tenzij je de deur uit bent en op je zelf woont. Dan ben je zelfstandig en maak je je eigen keuzes. En dan hoef je ook alles niet aan je ouders te laten weten of te vragen.
Als je moeder in gewetensnood komt als jij een blauw T-shirt draagt, zou ik zeggen: praat eerst eens met haar waarom dat haar in gewetensnood brengt. En als dat écht zo, zonder dat jij misschien haar motivering volgen kunt, zou ik zeggen: trek geen blauw T-shirt aan in haar aanwezigheid. Is zij niet in jouw buurt en komt ze daar niet, dan kun je wat mij betreft zo'n T-shirt aantrekken. Volgens mij is daar niets mis mee.
Het is goed om rekening met elkaar te houden. Dingen te laten om een ander. Wat heb je eraan om een ander in gewetensnood te brengen, ook al is dat vanuit jou gezien misschien onterecht? Het is heel belangrijk om goede contacten met elkaar te hebben en te houden, zeker met je ouders. Wees maar zuinig op hen, want veel mensen moeten ze missen.
Hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan mij enorm ergeren aan kleren van € 600,- en een hoed van € 400,- in de kerk.
Ik kan me ergeren aan rokende christenen.
Toch doen die mensen die kleren niet uit en niet een eenvoudiger hoed op in de kerk en stoppen met roken.
Ik kan mij enorm ergeren aan kleine kinderen op een reformatorische basisschool die op z'n kop aan het klimrek hangen in d'r onderbroek, toch doen ze geen broek of legging aan.
Het is wel 2 richtings-verkeer, en net wat ds Droger zegt, het moet wel goed te onderbouwen zijn, niet "we zijn het zo gewend" of zoiets.
Iemand kan best bezwaren hebben, maar dat moet bijbels gefundeerd zijn, niet zomaar uit de lucht gegrepen.
Wat de dominee zegt kan ik achterstaan, zolang je thuis woont heb je je te onderwerpen aan het gezag van je ouders in alle dingen die recht en eerlijk zijn, mits ze ook goed onderbouwd zijn en niet tegen de bijbel ingaan. Al kan ik mij persoonlijk van Jij daar avonden niets van voorstellen, mijn ouders lieten mij wel vrij in zulke dingen.
Dit geld ook voor een kerk, als je daar lid wilt worden heb je je ook te onderwerpen aan de kerkenraad mits het niet tegen Gods woord ingaat en mits het geen wettische dwang is, bevalt dat je niet moet je een andere kerk zoeken of de Bijbelse weg bewandelen.
Niet tot aanstoot zijn is niet bewust provoceren en ook niet tot zonde aanzetten en verwekken, maar dat betekend niet dat je niet gewoon jezelf mag zijn, ook wat kleding aangaat!
Toch zit er ook iets kroms in. Je hebt een bepaald iets waar anderen moeite mee hebben. Kind van God nummer 1 heeft er geen moeite mee, kind van God nummer 2 heeft er wel moeite mee.
Je mag niemand tot ergenis zijn. Wie dien je dan?
Dat is toch niet te doen.
Zoveel mensen, zoveel meningen.
En dan is het ook nog zo, nummer 1 haalt een tekst aan waaruit je kunt opmaken dat je die keus wel moet maken, nummer 2 haalt een tekst aan waaruit je kunt opmaken dat je die keus niet moet maken... En daar sta je dan!
Je ouders eren.. zeker! Rekening met ze houden, zeker! Maar ik vind wel dat ouders het moeten kunnen onderbouwen. Want daar kun je dan als kind weer je eigen mening door vormen.
Als het gaat over bezoeken van avonden of kerkdiensten buiten je eigen verband, vind ik eigenlijk dat ouders wel een keertje mee moeten om te kijken wat je daar zo belangrijk aan vind en dan met elkaar tot een oordeel komen. Omdat je als thuiswonend kind wel mag bespreken waarom je dit of dat zo graag wilt.
Ouders moeten er ook op letten geen nee tegen zulke dingen te zeggen, als ze alleen maar van horen zeggen hebben of het stichtelijk is of niet. Want ook daarvan geldt: zoveel mensen, zoveel meningen.
Tot de vraagstelster zou ik zeggen: als je zo graag zulke avonden wilt bezoeken en je ouders staan het niet toe, kun je ze wel terugluisteren op de site, niet om perse tegen hen in te gaan, maar om misschien wel de zegen te mogen ervaren die je zo graag wenst.
Als je merkt dat iemand weet waar hij het over heeft moet je je dat op zijn minst aantrekken en er eens flink over nadenken om te zien of hij wellicht gelijk heeft. Anderzijds mag je nog zo sterk in het geloof zijn, als je met jouw gedrag een zwakkere in het geloof tot zonde verleid ben je ook bepaald niet goed bezig.
Je moet je dus afvragen of de zaken waar je je druk over maakt van belang zijn voor jou of zijn zieleheil. Als ik nou al dan niet een hoed op zet en ik doe dat onterecht, ga ik dan naar de hel als ik daar in meega? Als iemand van mij vraagt om zijns gewetens wil een hoed op te zetten, gaat hij dan naar de hel als ik dat voor hem doe? ik dacht het niet!
Als ik merk dat tegen mijn gelovige dochter vertelt wordt dat ze eigenlijk helemaal niet gelooft maar dat ze nog een nieuw hart moet krijgen zodat ze aan het twijfelen slaat, moet ik daar dan in meegaan? of hebben we het dan opeens wél over haar zieleheil en moet ik in verzet komen? ik dacht het wel!
In jouw geval: gaan je ouders naar de hel als jij om hunnentwille niet naar JijDaar gaat? nee dus. Ga jij naar de hel als je daar wegblijft? dacht het niet. Kun je er heen als je zelfstandig bent geworden? Natuurlijk, dan is het je eigen verantwoordelijkheid. Eer uw vader en uw moeder zolang ze niet iets doen wat tegen God's wil in druist.
Door deze zin van Paulus zijn het altijd de emsen die zich ergeren, die tevreden gesteld moeten worden.
Maar waarom ergeren mensen zich? Omdat je niet aan hun norm voldoet. Waar blijft de vrijheid en de persoonlijke verantwoordelijkheid.
Als ik op een zomerse dag in korte broek en op l;ippers naar de dienst ga, en met mij meer mannen, zijn er, vooral ouderen, die misprijzend kijken.
Mensen die zich aan een ander ergeren, moeten eens naar zichzelf kijken. Zij meten de ander met hum maat.
