Tot in eeuwigheid

Mij is ooit verteld dat als in het OT de woorden "tot in eeuwigheid" gebruikt worden, dit geldt voor de periode tot aan het NT. Maar klopt dit eigenlijk wel? Gevoelsmatig komt het op mij over als een smoesje, omdat sommige dingen die "tot in eeuwigheid" zo zouden blijven, toch niet meer zo (lijken te?) zijn.

Dank voor deze belangrijke vraag. Eeuwigheid verbinden wij doorgaans met tijdloosheid. Tijd en eeuwigheid stellen wij dan tegenover elkaar. Dat is vooral een erfenis van de Grieken, terwijl de Bijbel ons een andere richting wijst. Eeuwigheid betekent vooral duurzaamheid: het leven, de dingen krijgen een duurzaam bestand. Dat hebben wij niet in de hand, maar is een gave van God. Een citaat dat ons verder helpt is dat van professor H. Berkhof (1914-1995): "Wij belijden de eeuwigheid van God. Dan bedoelen we niet, dat God niet in de tijd zou zijn, dat Hij zich ver daar buiten zou bevinden, in een tijdloze eeuwigheid. Integendeel, wij leren Hem juist kennen als degene die met ons meegaat door de tijd. Als zodanig leren wij Hem kennen als degene in wiens hand onze tijden zijn, die onze tijd draagt, begeleidt en richt vanuit wat onze tijd te boven gaat en omvat: de eeuwigheid."

Een helder artikel is ook te vinden in het Woordenboek voor bijbellezers (red. dr. A. Noordegraaf e.a.), geschreven door GCdH (prof. G. C.den Hertog, hoogleraar aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn).

De vermeende tegenstelling tussen het Oude en het Nieuwe Testament lijkt me niet juist, al zijn er wel accentverschillen, vooral door de verschijning van de Heere Jezus Christus en de nieuwe situatie door en dank zij Hem ontstaan.

Ds. G. W. Marchal

Dit artikel is beantwoord door

dr. G. W. Marchal

• Geboortedatum:
  13-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Welsum (33%)
• Status:
  Inactief

34 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven