Vraag
Als je in een relatie bent en je partner liegt over bepaalde dingen terwijl die persoon zelf zegt altijd eerlijk te zijn, hoe moet je dit dan opvatten? We liegen allemaal weleens/genoeg, maar waar leg je de grens van wat nog acceptabel is? Op internet lees ik dat de reden dat partners in een relatie vaak liegen is om aan de verwachting van hun partner te voldoen. Dus omdat ze hun partner liefhebben willen ze graag aan zijn/haar verwachting voldoen en dus geven ze het antwoord wat hun partner wil horen. Of dat ze gewoon geen zin hebben in een confrontatie over hun gedrag, o.i.d. Of is het mogelijk dat iemand meerdere redenen voor een bepaalde actie heeft en de ene keer reden A vertelt en de volgende keer reden B, maar dat het allebei waar is. Bijvoorbeeld: Ik heb dit niet gedaan want reden A (bijv. ik was moe) en twee maanden later vertelt je partner: ik heb dit niet gedaan om reden B (bijv. ik wilde niet dat andere mensen zagen dat ik dit deed). Bovenstaande zorgt ervoor dat ik regelmatig twijfel als door mijn partner iets verteld wordt of hij wel de waarheid spreekt en dat lijkt me erg moeilijk in een relatie (nog geen huwelijk). Wel is het zo dat ik als persoon moeite heb mensen te vertrouwen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Liegen en liegen is dus twee. Een leugentje om bestwil zou zijn om de partner te sparen? Ik vind dat toch een wonderlijke gedachte. Ja, soms geef je sociaal wenselijke antwoorden, uit liefde. Maar dan gaat het toch niet perse om een leugen? In het voorbeeld dat je noemt kunnen best A en B waarheid zijn, waarbij het accent na verloop van tijd wat verschuift.
Het is belangrijk om in een relatie open en eerlijk te zijn. Dat ben ik helemaal met je eens. Maar dan moet die openheid ook kunnen! Ik zal je ook een voorbeeld geven: ik heb geen zin om mee te gaan met mijn partner. Ik kan dan zéggen "ik ben moe", maar dat is een smoes want ik heb gewoon geen zin in het gezelschap waar hij zich naar toe begeeft. Is dat een léugen? Misschien in jouw ogen wel. Ik vraag me dan af of de relatie dan wel zo is, dat ik eerlijk kan zeggen: "joh, ga maar alleen want jouw vrienden zijn de mijne niet?" Mijn partner kent me en snapt best wat ik bedoel. Dat kan toch ook, zonder dat we het meteen hebben over vertrouwen in elkaar?
Eerlijkheid en openheid eisen onvoorwaardelijk vertrouwen: een "ja" wordt geaccepteerd, een "nee" ook. Met of zonder redenen omkleed. Eerlijkheid en openheid vereisen óók, dat je elkaar door en door wilt leren kennen. In het begin van een relatie zul je dus heel veel aan elkaar dienen uit te leggen: heb je veel gespreksstof! Het groeiproces van veiligheid binnen de relatie heeft daar ook mee te maken!
Je laatste zin, daar gaat het om! Hoe komt het dat jíj moeite hebt met vertrouwen? Met het geven van vertrouwen? Met het óntvangen ervan? Of zelfs met allebei de aspecten? Het heeft niet zoveel zin om op internet naar ‘waarheden’ te zoeken, zodat je je eigen gelijk kunt bevestigen. Het is voor jou veel belangrijker om te reflecteren: naar jezelf te kijken.
Om jou beter antwoord te kunnen geven, zul je dus wat méér van jezelf dienen te vertellen dan die laatste zin uit je brief!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Graag wil ik even op jouw vraag reageren.
* Het kan zijn dat iemand eerst reden A geeft en later reden B voor het wel of niet doen van iets. Dat kan betekenen dat het eigenlijk reden A en B is. Soms wil iemand iets (niet) en weet ook zelf niet goed waarom... Dus dan is het geen liegen!
* Het kan ook zijn dat iemand de dingen op een bepaalde manier zegt, vanuit eigen onzekerheid. Dat daarom een sociaal wenselijk antwoord wordt gegeven en/of maar één kant van de zaak wordt belicht. Dit zou ik niet helemaal hetzelfde als liegen willen noemen...
* Het kan ook zijn dat iemand echt liegt, als dat regelmatig gebeurt, dan is deze persoon onbetrouwbaar en/of heeft hij een stoornis (die te maken kan hebben met gebrek aan inzicht in eigen gedrag). Als dat zo is, kan dat een reden zijn om je relatie te verbreken!
Ik denk dat je moet kijken wat voor (achtergrond van de) "onwaarheden" het zijn die je merkt bij jouw vriend(in). Daarnaast is het goed om te kijken naar je eigen moeite met het vertrouwen van anderen. Begin zonder vertrouwen niet aan een huwelijk! Zoek eventueel proffessionele hulp. Het beste toegewenst.
