Vraag
Ineens steekt de neiging tot zonde de kop op. Je geeft eraan toe en vijf minuten later zit je met het gevoel: "Mijn geloof stelt niets voor." Ik ben voldoende doorkneed in de gereformeerde dogmatiek om te weten dat mijn geloof en zaligheid niet afhangt van mijn zonde, maar van Jezus' verlossend werk. Dat lijkt trouwens meer een verstandelijk antwoord dan een antwoord vanuit m'n hart. Is er een 'stappenplan' om de zonde tegen te gaan? De subvraag die daar aan vasthangt is: als ik zo regelmatig makkelijk toegeef aan de zonde, en daarna spijt/berouw voel, is mijn geloof dan echt?
Antwoord
De strijd tegen de zonde is dagelijks! Ik vergelijk het met de situatie in Afghanistan. De Taliban zijn van hun 'troon' gestoten maar lopen nu overal rond als opstandelingen en doen heel veel kwaad. Zo is het ook in het geestelijke leven. Door het werk van de Heilige Geest worden we in het wonder van Zijn zaligmakend werk met Christus gekruisigd. Maar iemand die aan het kruis hangt, is nog steeds levend. Hoor maar hoe de twee die ook op Golgotha aan hun kruis hingen nog te keer gaan. Zo zal elke ware gelovigen last blijven houden met de zonde. Toch is de kracht van de zonde zodanig verbroken dat hij niet meer in het zadel zit met de teugels in de handen. Hij hangt nu als het ware onder de buik van het paard en maakt het heel moeilijk!
Jij spreekt over een boezemzonde die als verleiding te sterk wordt en waar je vijf minuten later weer echt verdriet over hebt. Ik kan begrijpen dat het dan heel goedkoop voelt om weer op de knieën te gaan en de Heere om vergeving te vragen. Ik begrijp ook heel goed dat je die vraag gaat stellen die je stelt: "Is mijn geloof wel echt?" Want als het echt is, dan zou ik juist niet in de zonde vallen. Dat laatste is niet waar. Zelfs de verst gevorderde op de levensweg van Gods heiligmaking staat nog steeds in het start-blok, althans naar zijn/haar gevoelens.
Een aantal suggesties wil ik wel geven. Belijdt voor de Heere dagelijks je eigen onmacht om iets tegen deze zonde te doen (en alle andere zonden). Leg ook juist deze special boezemzonde voor de Heere neer in het gebed en belijdt Hem dat zonder Hem jij deze zonde niet te baas kan. Dat kunnen we geen dag overslaan. Ten tweede, mediteer veel over het kruis van Christus. Als je Hem liefhebt, moeten we ook dicht bij Hem leven. Hij staat dus ook naast je, want Zijn oog rust op ons waar we ook maar zijn. Zou je de zonde waar Hij zo diep voor moest lijden echt doen? De zonde die je doet is als die spijker in Zijn hand of als een doorn in Zjjn hoofd. Is dat echt het verdriet en pijn die je Hem gunt?
Zoek ook een vriend/in die je om hulp kunt vragen. Als de verleiding weer naar boven komt, spreek af dat je hem/haar even belt en vraag om gebed.
Verder, ga zelf ook gelijk op je knieën als de verleiding en verleider weer voor je staat. Satan moet vluchten als we de Heere Jezus aanroepen in het gebed. Het uitroepen naar Hem over de zonde die je weer overvalt, is al de eerste stap van de overwinning van het geloof. Laat NIET je gevoelens je leiden als je de verzoeking voelt. Maar blijf nuchter denken. Salomo vraagt in Spreuken 6: "Kan ik vuur in mijn boezem nemen en niet verbranden?" Zou je dat overwegen? Nee, want je blijft denken en je weet dat jezelf gaat verbranden. Doe dat ook met de zonde die je telkens weer verleidt. Misschien zal het gevoel van het zondige plezier je tintelen, maar de spijt, de bitterheid, de schuld, de vuile gevoelens naderhand zijn als diepe brandwonden!
Ten laatste, vermijdt bewust de gelegenheden waar de zonde juist de kop opsteekt. Dat deed Jozef die werd verleid. Hij vermeed zoveel als hij kon de gelegenheid om zo ook niet de genegenheid te voeden.
Een aantal gedachten van een medestrijder, sterkte.
Ds. A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ben dat nog nooit in de Bijbel tegengekomen en heb die toch al van a-z gelezen.
De strijd is voor ons getreden op Golgotha. Daar moeten we ook heen met onze zonden. Niet zelf strijden.
Als we strijden tegen zonde a, komt zonde b via de achterdeur binnen. Ik zeg niet dat we niets moeten doen. Laten we maar gewoon leven zoals we zijn, onze zonden kenbaar maken bij dat kruis op Golgotha en dan de strijd en de verandering aan Jezus overlaten. Ik zeg niet dat we dan maar leven volgens laissez-fair. Ons bewust zijn van en berouw hebben over onze zonden is voldoende. Laten we ze vermijden, is al moeilijk genoeg.
Ik ben er trouwens van overtuigd dat, wanneer we denken dat de duivel in ons leven weer bezig is, het God is, die ons op de proef stelt. We hebben ons gehele hart toch aan God gegeven. Of hebben we nog een hoekje achter gehouden?
Verder: Vraag je je van een peuter die valt af of het wel geboren is? Nee natuurlijk! Ook als jij wedergeboren bent zul je nog wel eens vallen. Maar als het goed is zal dat steeds minder voorkomen.
