Vraag
Beste dominee Van den Belt. Ik heb met veel belangstelling uw artikel gelezen in het Reformatorisch Dagblad over belijdenis en geloven. Nu zei u in uw artikel dat men vroeger, in de Vroege Kerk bij het dopen een soort belijdenis aflegde? Nu vroeg ik me af: hingen zij (o.a. Augustinus) dan de volwassendoop aan?
Antwoord
In de Vroege Kerk doopte men ook kinderen, maar omdat er vaak sprake was van een zendingssituatie werden er meer volwassenen gedoopt dan tegenwoordig. Augustinus had een gelovige moeder maar een heidense vader. Daarom was hij als kind niet gedoopt. Ook kwam het wel voor dat de doop werd uitgesteld, omdat mensen bang waren om weer in hele erge zonde te vallen na de doop en dan dachten sommigen dat daar geen vergeving meer voor was. Dan kun je maar beter wachten met die volwassendoop, dacht men. In ieder geval was de volwassendoop nog wel zo gewoon dat het besef leefde dat de kinderdoop daar van is afgeleid en eigenlijk een voorschot neemt op het geloof waarvan je als gelovige ouders mag hopen en verwachten dat God het door Zijn Geest in het hart van je kinderen zal gaan werken.
Bij ons lijkt het een beetje andersom te zijn. Wij zijn zo gewend aan de kinderdoop dat we denken dat de volwassendoop daarvan is afgeleid, maar vroeger was dat dus andersom. Het is heel mooi om mee te maken dat mensen op hogere leeftijd tot geloof komen en zich dan laten dopen, maar het is in onze kerken meestal een uitzondering.
Er is wel wat discussie over de vraag of in de eerste eeuwen ook kinderen gedoopt werden. Baptisten denken van niet, maar volgens mij worden in de Bijbel al kinderen gedoopt, denk aan het huisgezin van Lydia en de gevangbewaarder in Filippi. Maar goed, de discussie tussen geloofsdoop en kinderdoop heeft natuurlijk alles te maken met de visie op het verbond van God.
Dr. H. van den Belt, Woudenberg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. van den Belt
- Geboortedatum:08-06-1971
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Woudenberg
- Status:Inactief
