Vraag
Geachte dominee Van Olst. Dank voor uw beantwoording van mijn vraag over geestelijke eenheid. De afgelopen periode heb ik hier veel aan gehad en mijn vriendin en ik hebben stevige maar liefdevolle discussies gevoerd, toch zou ik u graag nog enkele vervolgvragen willen stellen n.a.v. mijn gesprekken met mijn vriendin. Als eerste de achtergrondinformatie dat mijn vriendin is opgevoed in een kerkverband dat totaal niet Calvinistisch is (in Azië) en ze weet dan ook niets van de Calvinistische leer. Wel heeft ze de vergeving van haar zonden werkelijk doorleefd en zijn we het over het evangelie van genade en het leven voor God volledig eens. Beiden weten we dat we zondaars zijn en beiden willen we leven tot Gods eer. Beiden erkennen we ook de Bijbel als de hoogste autoriteit als het gaat om de beantwoording/toepassing van theologische zaken. Het punt is echter dat er over de toepassing van de Bijbel binnen het hedendaagse christendom zeer verschillend wordt gedacht en een verwijzing naar de gereformeerde traditie werkt niet omdat ze hier niet mee is opgevoed. Conclusie is dus dat we het eens zijn over het hart van het evangelie en ook daarover samen kunnen praten en bidden. We zijn het echter niet eens over de praktische toepassing zoals de vrouw in het ambt, inrichting eredienst etc. Mijn vragen zijn de volgende: 1. Denkt u dat we een goede basis hebben voor geestelijke eenheid gezien het feit dat we beiden geloven werkelijk gelovigen te zijn? 2. Is het noodzakelijk om het eens te zijn over zaken als vrouw in het ambt, inrichting eredienst etc. als mijn vriendin het goed vindt dat ik een kerk uitzoek die de gereformeerde leer predikt? (maar dan wel een kerk zoals bijvoorbeeld de ICF die qua muziek ietwat moderner is, maar dus een kerk zonder vrouwen in het ambt etc.). Met andere woorden: we vermijden de discussie omdat we een kerk zoeken die de praktijk vermijdt. 3. Samen willen we ook de Bijbel lezen en bidden en hierover nadenken. Moet ik dan telkens bij bepaalde bijbelgedeelten aangeven wat mijn mening over een bepaald onderwerp is (vrouwen horen geen autoriteit in de gemeente te hebben dus dit wijst erop dat vrouwen geen pastor mogen zijn etc.)? 4. Denkt u dat het veel spanning zal geven als we het niet eens zijn over bepaalde theologische zaken die niet het hart van het evangelie vormen? 5. En de laatste vraag: zou u mij aanbevelen om in het huwelijk te stappen met deze vrouw? Als het gaat over geestelijke zaken en innerlijke vrede kan ze me heel veel leren en kunnen we samen groeien in het geloof. Over andere zaken zullen we het echter nooit/niet zo gauw eens worden en ik wil niet dat dat een eventueel huwelijk zal ruïneren. Ik besef dat ik u gewichtige vragen stel en mogelijk een zware last op u leg. Ik hoop echter dat u bereid bent om mij advies te geven en ik zal de Heere bidden om u dan wijsheid te schenken. Dank voor uw inspanning en Gods zegen toegewenst.
Antwoord
Beste vragensteller,
Hartelijk dank voor deze vervolgvragen. Ik vind het eerlijk gezegd geen gemakkelijke vragen. Ik denk dat ik op basis van de nieuwe vragen toch niet zo veel meer kan antwoorden als dat ik in het vorige antwoord deed. Om maar bij de laatste vraag te beginnen: daar kan ik van afstand geen antwoord op geven. Jullie zullen daar zelf biddend je weg in moeten vinden. Bij het ene stel kan er al snel sprake zijn van spanningen bij kleine meningsverschillen, zelfs als die binnen de bandbreedte van de gereformeerde gezindte vallen, en een ander stel kan overweg met grotere verschillen.
De kerk van Christus is wereldwijd. Niet overal wordt de gereformeerde belijdenis onderschreven. Het kan gebeuren dat de een moeite heeft met de kinderdoop en de ander moeite met het ongedoopt laten van de kinderen van het verbond. Dat is ook geen gemakkelijk meningsverschil. Een meningsverschil over vrouwelijke ambtsdragers is ook niet gering. Vaak komt daarbij ook een visie mee op het geheel van de Bijbel als Woord van God. Het is geen kleinigheid en er moet wel heel wat doorgesproken worden om niet later in een moeilijke situatie terecht te komen.
Je situatie is te specifiek om er in deze rubriek helder antwoord op te geven. Mocht ik iets voor je kunnen betekenen dan hoor ik het graag, maar dan denk ik meer aan een gesprek dan aan deze vragenrubriek.
Van harte sterkte toegewenst,
Ds. A. Th. van Olst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Th. van Olst
- Geboortedatum:11-04-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Utrecht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het huwelijk is geen politieke kwestie.
De dominee geeft een duidelijk antwoord, grote verschillen en kleine verschillen, het is maar hoe je er mee omgaat.
Bij ons thuis vechten we elkaar soms de tent uit, maar wel liefdevol en met humor.
Beste vragensteller, ga eens nadenken hoe jouw a.s. vrouw denkt en voelt, dat is de basis voor een goed huwelijk, niet alleen aan jezelf denken, als ik die vrouw zou zijn pakte ik mijn knapzak en ging de wijde wereld in, op zoek naar een echte man.
Maar ik ben die vrouw niet.
Als 'buitenlander' heeft ze al een achterstand, u verlangt te veel van uw vriendin.
Verder wens ik u veel wijsheid en sterkte, maar vooral sterkte voor uw vriendin.
@ vraagsteller. Kijk dat es mooi zijn! de ds. biedt je een persoonlijk gesprek aan, zou ik zeker doen! Want inderdaad, zonder je persoonlijk te kennen kun je er weinig over zeggen. Misschien nog dit: de engelsen kennen zo mooi het agree to disagree. Het is mogelijk dat af te spreken. niet om gesprekken daarover te ontwijken, nee, juist om het te blijven bespreken. Je weet vooraf dat je het oneens bent en dus kun je bij nieuwe argumenten er steeds weer in een goede sfeer over beginnen.
Aan de andere kant moeten we ons er ook van bewust zijn, hoe stil het in de hemel zou worden, als we alleen onze traditie als de enige juiste aanzien. Wereldwijd gezien, is het refo in refoweb slechts een heel klein strominkje.
Wat aanmatigend om te denken dat je met je vriendin de Bijbel kunt lezen en haar dan kunt beleren over hoe het eigenlijk moet. Besef je dat je daarmee zegt, dat alles wat ze tot dan toe heeft geleerd en dat alle kerken in haar land niet goed genoeg zijn? Dat ze in geestelijk opzicht jouw mindere is - want niet reformatorisch? Lees nog eens de geschiedenis van de farizeeer en de tollenaar. Laat de Bijbel spreken, maar luister ook naar wat hij zegt. En wees eens wat nederiger.
In elk huwelijk zijn er zaken waarover je het nooit eens zult worden. Een huwelijk tussen twee verschillende culturen is al moeilijk genoeg. Stel je eens voor hoe het zou zijn als het andersom was. Dat jij in de Filipijnen moest gaan wonen. En alleen nog die taal spreken. Ver weg van je familie. Jij die alleen thuis zat met de kinderen. Dat jij die van je vrouw van wie je volledig afhankelijk was ook nog eens te horen kreeg, dat je de Bijbel tot nu toe helemaal verkeerd begrepen en uitgelegd had. Wat zou er dan van jou overblijven?
Ik woon al enige jaren in het buitenland met een buitenlandse echtgenoot. Ik sprak de taal vloeiend, vond meteen werk. En toch voelde ik me weer 12. Ik wist niet hoe de belasting betaald werd, wist niet waar ik heen moest voor een rijbewijs. Moest hem vragen hoe je een briefje aan de school schreef. Was soms ontzet over hoe de mensen over bepaalde dingen dachten. En nu heb ik het over een Europees buurland van Nederland! Hoe zal het dan zijn met iemand die van ver komt!
Door alles dood te praten kom je niet verder. Bedenk welke zaken jullie gemeen hebben, en welke niet belangrijk genoeg zijn om over te discusseren. En bid. Veel.
Veel wijsheid en Gods zegen wenst.
DrJ
