Broer niet monogaam geboren

Ik heb steeds met mijn broer een discussie over trouw in relaties/huwelijk. Hij is in zijn huwelijk zijn vrouw meerdere malen ontrouw geweest. Hij vindt het heel erg dat hij zijn vrouw verdriet heeft gedaan, maar over zijn daden zelf heeft hij geen spijt. Hij beweert niet monogaam geboren te zijn. Hij zegt dat in de Bijbel zoveel mannen die God liefhad meerdere vrouwen hadden. Ze kregen echt niet allemaal straf daarvoor in hun leven. Hij noemt dan Abraham, Jacob, David (had berouw over het doden van Uria, niet over het overspel met Bathseba), Salomo, Elkana en zo zijn er nog meer mannen te noemen. Hij zegt dat in het Nieuwe Testament alleen over overspel gesproken wordt als de vrouw een seksuele relatie onderhoudt met een andere man dan haar echtgenoot. Voor een man wordt dit zo niet benoemd. Hij trekt hier dus de conclusie uit dat bigamie nergens verboden wordt in de Bijbel en dat dit zo in onze cultuur gegroeid is. Ik wordt hier vreselijk moedeloos van, maar ik ben ook geen theoloog en ergens klinken zijn betogen vaak ook niet onwaar. Hoe zit het nu echt? Heeft God man en vrouw voor elkaar geschapen of zit er ruimte voor andere partners? Is een man nu wel of niet monogaam geschapen? Hoe zit het nu met al die mannen uit de Bijbel met meerdere vrouwen? Mijn broer is echt overtuigd van zijn gelijk en steekt die niet onder stoelen of banken. Hoe kan ik hem bijbels gezien antwoorden?

Je broer leest de Bijbel op zijn manier en laat de Bijbel ook nog eens 'buikspreken', dat wil zeggen: hij laat de Bijbel zeggen wat hij wil dat de Bijbel zegt. Maar hij weigert zich te buigen voor het gezag van Gods Woord en hij wil zich niet laten overtuigen door de waarheid van Gods Woord. Daarmee zet hij de deur naar de eeuwige ondergang voor zichzelf open! Beseft hij dat wel? Zonde is ongehoorzaamheid. En ongehoorzaamheid begint met het niet luisteren naar het Woord van God. De Bijbel, Gods Woord naar je hand willen zetten, is één van de manieren die de duivel ons aanreikt om van God en Zijn Woord af te wijken. Hij is ermee begonnen in het paradijs.
 
Ik ben me bewust dat de toon van deze inleidende zinnen vrij scherp is. Maar het kan ook niet anders. Iemand die zo willens en wetens, zo bewust, de Bijbel, Gods Woord(!), verkracht, kun je niet met zachte hand aanpakken.
 
We beginnen met een aantal bijbelse gegevens. Ik ga ervan uit dat de ontrouw, waaraan je broer zich schuldig maakt, niet beperkt is gebleven tot een avondje uit met een andere vrouw, maar geëindigd is in bed. Dat is ontrouw die het huwelijk breekt. Daar windt de Heere Jezus geen doekjes om. Lees maar in Matth. 19. In vers 9 horen we de Heere Jezus zeggen dat wie zijn vrouw (hier worden dus geen vrouwen, maar mannen aangesproken (!) verlaat en een ander trouwt (en trouwen betekent een seksuele verhouding aangaan), die doet overspel. Wat je broer doet, ook al trouwt hij niet met een andere vrouw, is overspel. En overspel is een gruwelijk ontheiliging van het huwelijk dat voor God heilig is en door de gehuwden (trouwens ook door ongehuwden) heilig gehouden dient te worden. Daarbij komt nog dat wat jouw broer doet te vergelijken is met wat Paulus beschrijft in 1 Kor. 6:15vv. Wie een andere vrouw aankleeft (en in seksuele omgang is elke andere vrouw dan de eigen vrouw in principe een hoer, zie vers 16) wordt één lichaam met haar en schendt zijn lichaam, tempel van de Heilige Geest (zie doopbelofte/doopformulier: als wij in de Naam van de Heilige Geest gedoopt worden, zo verzegelt de Heilige Geest door dit sacrament dat Hij in ons wonen wil...)
 
In Matth. 19 wijst de Heere Jezus vanuit allerlei scheefgegroeide praktijken onder de Joden en de mogelijkheid dat een man zijn vrouw een scheidbrief geeft bij het minste of geringste wat hem in zijn vrouw niet aanstaat, naar het goede begin: zo is het van het (scheppings)begin niet geweest. Hoe was het in het begin? Twee zijn tot één gemaakt. Daar kan dus geen derde tussenkomen!
 
Wat de aartsvaders betreft: inderdaad heeft God toegelaten wat niet volgens Zijn goede scheppingsordening was. Dat was omdat de openbaring van God (waardoor God Zijn wil bekend maakt) ten tijde van de aartsvaders nog niet zo ver gevorderd was als in onze dagen (m.a.w.: je broer kan zich achter de praktijk van de aartsvaders niet verschuilen omdat hij veel meer weet dan zij - wij hebben immers de voltooide openbaring van God; wij weten veel meer dan de aartsvaders). God had nog niet alles geopenbaard wat overeenkomstig Zijn wil was. De Tien Geboden waren nog niet gegeven. Niettemin laten de geschiedenissen van de aartsvaders duidelijk zien dat wat God heeft toegelaten, bepaald niet door Hem goedgekeurd is. Het mag op zijn minst opvallen dat er uitgerekend problemen waren in Abrahams huwelijksleven rond zijn verhouding met Hagar. Dat geldt ook van Jakob met zijn vier vrouwen. Het gezins- en huiselijk leven van Jakob was verre van gelukkig. Zou dat niet te maken kunnen hebben met het feit dat Gods goedkeuring over die verhoudingen ontbrak? In dat licht is het gelukkig huwelijk tussen Izak en Rebekka voorbeeldig. Izak heeft geen ander dan zijn eigen vrouw gehad en uit wat de Bijbel van het huwelijksleven van Izak en Rebekka ons laat weten, komt ons meer vrede tegemoet dan uit dat van Abraham en het gezin van Jakob.

Hetzelfde geldt wat je broer zegt van Elkana met zijn beide vrouwen. Wat een tweespalt gaf dat niet in zijn gezin vanwege de slechte verhouding tussen Peninna en Hanna. En wat Salomo betreft: de zonde van overspel met al die heidense vrouwen die hij erop nahield, werd er de aanleiding toe dat Salomo gruwelijk zondigde en werd er de oorzaak van dat het rijk zou scheuren, met ballingschap tot gevolg. Salomo heeft met zijn vreemde vrouwen bepaald niet goedkoop gezondigd! Nergens is dan ook te lezen dat God de zonde van de bigamie goedkeurt. In tegendeel. Trouwens, het woord bigamie is veel te verzachtend voor wat je broer doet. Daarvan zou sprake zijn als hij met twee vrouwen getrouwd zou zijn. Maar daarvan is geen sprake en kan ook geen sprake zijn. Wat hij doet, heet in de Bijbel overspel, hoererij. Niets meer en niets minder.
 
En wat jouw broer vertelt over David, daarin moet hij de Bijbel wel erg veel geweld doen. In de parabel (= gelijkenis) die de profeet Nathan (zie 2 Sam. 12) aan David vertelt, wordt duidelijk dat dit met beide (!) zonden te maken heeft. Nathan noemt ze in één adem (vers 9): David heeft Uria met het zwaard gedood en zijn vrouw tot zijn vrouw genomen. Opvallend is dat niet eens de naam van Bathseba wordt vermeld, maar dat wordt gezegd: "zijn vrouw." Dat wil zeggen, de vrouw van Uria. Conclusie: David had van die vrouw moeten afblijven. Ze behoorde als wettige echtgenote Uria toe. Hoe kun je nu zeggen dat Davids berouw het één zonder het ander gold. Dat slaat nergens op, want het staat ook nergens. Laat je broer Psalm 51 er maar eens naast lezen. In die Psalm kun je lezen hoe diep Davids berouw ging vanwege zijn overspel met Bathseba. Daarin wordt de naam van Uria, laat staan de moord op Uria, niet eens genoemd. David is zo overtuigd van zijn grote schuld vanwege dat overspel dat hij vreest dat de Heere zijn Heilige Geest van hem zal afnemen. Hij verbindt deze daad van overspel zelfs met de belijdenis van zijn volstrekte zondigheid (vers 7). Kan je broer nu nog volhouden dat Davids berouw zijn overspel niet gold?
 
Je broer heeft dus volstrekt ongelijk. Het goede begin (en daar moeten we ons aan houden) is het huwelijk van één man en één vrouw. Daarnaast is werkelijk geen milimeter ruimte voor een ander. Dat kan soms zelfverloochening betekenen. Voor een man op dit gebied misschien wel meer dan voor een vrouw, omdat een man snel in 'brand' kan staan als hij een (andere) mooie vrouw ziet. Maar dat is wat het christelijk leven van ons vraagt: jezelf verloochenen, je eigen ik kruisigen. Als je dat niet doet, ga je niet in de weg die Christus ons wijst als weg van navolging van Hem. En wie in die weg niet gaat, komt eeuwig om. Zo onschuldig als je broer het doet voorkomen, is het niet. Zeker niet als je bedenkt dat God in Zijn Woord het huwelijk aanvoert als voorbeeld voor de verhouding tussen Christus en Zijn bruidsgemeente (Lees maar in Efeze 5). En als je broer zich niet laat waarschuwen, zeg hem dan dat de Heere in Zijn Woord (Open. 22:14) ons onomwonden laat weten dat hoereerders niet zullen ingaan in het nieuw Jeruzalem. Bidt vooral dat je broer tot andere inzichten komt dan die hij er nu op nahoudt. En dat hij zich laat gezeggen door het Woord van God.

Ds. P. van der Kraan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven