Turbulente levensloop

dr. J. van der Wal / 17 reacties

15-03-2012, 10:16

Vraag

Ik ben een 34-jarige vrouw en ik ben pas gescheiden. Ik leerde mijn ex-man kennen in een evangelische gemeente, waar ik op mijn 17e jaar tot geloof ben gekomen. Ik kom niet uit een christelijk gezin en was er dan ook niet mee bekend. Mijn jeugd is moeizaam verlopen. Ik was erg teruggetrokken en snel depressief. Ik deed wel altijd erg mijn best op school en om mijn moeder te  helpen en bij te staan. Mijn vader leed aan schizofrenie, wat erg verwarrend voor mij was. Hij was onvoorspelbaar en op het laatst ook erg agressief. Ik had altijd een enorm minderwaardigheidscomplex door mijn thuissituatie. Ik heb nog twee broertjes. De oudste is altijd erg overheersend en agressief geweest en de jongste lijkt meer op mij. Toen ik op mijn 21e mijn ex-man tegenkwam, voelde het meteen vertrouwd en was er veel liefde. Er waren veel moeilijkheden: mijn ex man viel nog regelmatig terug in zijn verslaving (heroïne, cocaïne), waarbij hij soms een paar dagen verdwenen was en al zijn geld er doorheen jaagde. Hij werd altijd weer opgevangen door mij en door zijn ouders, die hem overal voor probeerden te behoeden. In die tijd zat hij ook op de bijbelschool die verbonden is aan de gemeente waar ik naartoe ging. Zo leerden we elkaar kennen. Gaandeweg werd voor hem het geloof wat minder belangrijk en de opvatting dat je niet mag samenwonen en geen seks voor het huwelijk mag hebben, vond hij ook belachelijk. En ik ging er ook zo over denken. Na een jaar ging mijn ex-man weer terug naar de provincie waar hij is opgegroeid, ook om niet in de verleiding te komen van drugs. Hij vond een goede baan en het leek logisch dat ik ook daarheen zou komen. Ik trok bij mijn schoonouders in. Zij waren voor mij een nieuwe wereld. Ze hadden het goed, terwijl ik uit een achterstandssituatie kwam. Zij waren ontwikkeld en ik keek er tegenop. Ze waren betrokken op elkaar (soms veel te), en dat kende ik ook niet. Hun zoon legden ze helemaal in de watten. Zijn moeder deed alles voor hem. Het heeft nooit prettig gevoeld om daar in huis te wonen. Het voelde ook alsof ik moest kiezen: want mijn achtergrond werd daar ook een beetje minachtend behandeld... zielig gevonden. En ik was toen ook een meisje "met een rugzak" zoals mijn schoonmoeder dat zo kon zeggen. Ik heb meer dan drie jaar bij mijn schoonouders ingewoond, voordat mijn ex-man de stap kon zetten om met mij samen te gaan wonen. Hij vond het belangrijker om te sparen. We hadden er veel ruzie om, want ik was daardoor erg gefrustreerd. Maar ik hield altijd wel heel veel van hem. Ik kon me geen leven zonder hem voorstellen en hij niet zonder mij. Uiteindelijk hadden we een appartement, maar mijn ex kon zich er niet goed toe zetten om te gaan klussen. Dat duurde dus ook nog ruim negen maanden. Na een paar jaar samenwonen, trouwden we, omdat ik hem vroeg. Ik had altijd al het gevoel dat het beter was te trouwen en wilde graag in de kerk trouwen. We gingen in die tijd wel altijd naar een PKN-kerk. Langzamerhand ontwikkelde ik me meer. Ik ging fulltime werken nadat ik een secretaresse-opleiding had gevolgd. Ik haalde mijn rijbewijs en durfde te rijden. Ik raakte mijn angsten meer en meer kwijt. Ik wilde graag een leven met alles erop en eraan. Dus drong ik aan bij mijn ex-man om een huis te kopen, wat we gemakkelijk konden. Ik wilde ook graag kinderen, maar mijn ex-man zei altijd dat we daar absoluut niet aan toe waren. Uiteindelijk vonden we een huis, waar mijn zwager in ging klussen, omdat mijn ex-man altijd aan het werk was. Als hij thuis was, zat hij altijd achter de computer, wat ook zijn werk was. We groeiden uit elkaar, maar daar was ik me nauwelijks van bewust. Mijn ex-man ging in het weekend stappen of naar zijn zwager en sliep daar en ik was altijd alleen. Mijn ex-man ging ook een opleiding van vier jaar doen, waardoor hij nooit tijd voor mij had. De meeste avonden van de week was ik alleen. Ik trok veel op met onze buren, die mij gezelligheid boden. Op een gegeven moment kon ik aan mijn buurman mijn verhaal kwijt en we kregen steeds meer contact. Ik leefde helemaal op en was helemaal in een roes. Dat werd een buitenechtelijke relatie. Ik kon dat niet lang volhouden en heb toen gezegd dat ik wilde scheiden, omdat ik toen dacht dat ons huwelijk geen bestaansrecht had. Ik dacht dat we bepaalde dingen misten. Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen en vond een andere woning. Aanvankelijk was ik blij dat ik zelf alles kon bepalen. De buitenechtelijke relatie strandde al snel. Ik maakte het uit en toen drong daarna tot mij door wat ik allemaal had gedaan... Maar er was geen weg meer terug. Mijn ex-man zei meteen al dat hij niet wist of hij mij kon vergeven. Ik heb nu erge spijt en ik snap mezelf niet: hoe ik ooit zo heb kunnen handelen en alles achter heb kunnen laten. Komt dat door mijn jeugd? Is er iets mis met mij? Ben ik zo impulsief? Ik ben weer terug bij mijn oude gemeente. Ik heb een turbulent jaar achter de rug: drie keer verhuisd en drie keer van baan gewisseld door omstandigheden. Ik probeer steeds weer bij God terug te keren en het goede te doen, maar doe het tegenovergestelde. Na veel te korte tijd ben ik gaan daten met jan en alleman. Ik voelde me eenzaam en was steeds op zoek naar een man, een gezin... Uiteindelijk heb ik in anderhalf jaar tijd, na de scheiding dus, twee kortdurende relaties gehad met seks en al en een relatie waar ik nu mee samenwoon. Van de laatste relatie ben ik nu ook zwanger. Maar de relatie is niet goed. Ik ben weer gevallen voor iemand met problemen. Hij is net klaar met de behandeling van zijn verslaving en adhd en kan veel dingen niet aan. Ik zie de toekomst met hem somber in, omdat hij komende jaren een wia-uitkering zal hebben en eigenlijk onderneemt hij vrij weinig. In het begin was ik erg verliefd, maar nu loop ik tegen veel zaken aan. Ik ben bang dat ik met hem een moeilijk leven krijg. Hij heeft een heel dubbele houding: of hij is extreem godsdienstig, maar als het hem teveel wordt dan praat hij dagen niet of hij grijpt hij naar alcohol etc. Ik voel eigenlijk niet zoveel voor hem. En ik mis ook nog steeds mijn ex-man. Ik heb dat allemaal nog niet verwerkt. Ik heb mijn huidige vriend, die dolgraag wil trouwen, gezegd dat ik twijfels heb. In de kerk hebben we een paar gesprekken gehad en ze wilden ons zelfs nog inzegenen. Maar ik krijg steeds meer moeite om te trouwen. Ik zou dan trouwen met iemand met een grote schuld en daar zie ik erg tegenop, ook al zou het onder huwelijkse voorwaarden zijn. Ik zou toch de kostwinnaar moeten zijn, terwijl hij weinig doet. Zijn dagbesteding bestaat uit films kijken en af en toe wat vrijwilligerswerk als hij zich goed voelt. Wat niet altijd het geval is dus. Waaraan moet een goed huwelijk voldoen? Mijn vriend zegt dat ik egoïstisch ben en dat ik teveel aan geld denk. Maar ik wil gewoon een geordend leven. Mijn grootste punt is dat hij niet goed in staat is om te praten en hij wil ook geen hulp accepteren van derden. Die volgens mij hard nodig is. Door onze impulsiviteit kunnen wij straks het huis waar we in zitten ook niet meer betalen. Ik ben inmiddels mijn baan kwijtgeraakt en hij maakt geen aanstalten om echt wat te gaan doen. Hij zegt dat hij op het reïntegratie traject wacht. Zijn grote droom om mensen te helpen geeft hij niet op. Ik worstel erg met mezelf over hoe ik dit allemaal heb kunnen laten gebeuren en ik wens steeds dat ik de tijd een paar jaar terug kon draaien. Ik kan ook eigenlijk geen reden bedenken waarom ik deze dingen allemaal gedaan heb en ik kan er zeker geen vrede mee hebben. Hoe nu verder?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

De levensloop die uit uw vraag naar voren komt, is behoorlijk turbulent. En het zou zo maar kunnen dat het op deze manier doorgaat, als er geen fundamenteel wissel wordt omgezet dat naar een meer stabiele en vaste koers leidt. Tegelijk is dat een forse opgave. Dat is ook uw vraag: hoe nu verder?

Vooraf mogen we elkaar hoopvol en hoopgevend benaderen. Ook voor een 'verloren dochter' is er altijd een weg terug naar het hart en het huis van God de Vader, zoals dat ook voor de verloren zoon gold. Ik hoop dat u deze gelijkenis uit de Bijbel kent. Leest u die nog eens in Lukas 15 en vraagt u zich eens biddend tot God af hoe u daar verder mee kunt in uw situatie.

U bent behoorlijk open in uw vraag. Een paar dingen die mij opvallen, wil ik noemen:

- bepaald geen zorgeloze jeugd,
- minderwaardigheidsgevoelens,
- "vallen voor mannen met problemen" zoals u zegt,
- u bent weer terug bij uw gemeente, na enige tijd van afwezigheid,
- er zijn veel relationele breuken, waaronder een echtscheiding,
- er zijn ook veel wisselende banen en woonplaatsen,
- eenzaamheid brengt u tot steeds nieuwe relaties,
- u wilt terug naar God,
- u bent zwanger,
- er zijn grote twijfels of u wil trouwen met uw huidige vriend,
- u hebt financiële problemen en op dit moment geen baan,
- veel ingrijpende dingen hebt u nog niet verwerkt,
- u zegt tenslotte dat u u zelf niet begrijpt.

U draagt al met al wel een heel zware last met u mee! Als ik dit zo tot me laat doordringen dan komen er bij mij een paar vermoedens boven als het gaat over wat er aan de hand zou kunnen zijn. Ik zeg het voorzichtig, vooral bedoeld om er zelf over na te denken of u dit herkent.

Mijn eerste vraag gaat over wie u bent, ofwel uw identiteit. Wie bent u? Waar wilt u heen? Wat zijn uw wensen en wat zijn uw grenzen? Hoe houdt u koers in uw leven? Het lijkt er op dat u uw identiteit door alles wat zich vanaf uw jeugd zich heeft afgespeeld, niet goed hebt kunnen ontwikkelen. Hiermee lijkt ook nauw samen te hangen dat uw relaties behoorlijk instabiel zijn. Eenzaamheid is een gevaarlijk motief om een relatie te beginnen, hoe begrijpelijk ook. U lijkt daarbij nogal impulsief en ook naïef. Om steeds weer teleurgesteld uit te komen. Zich stabiel hechten aan een ander is ook moeilijk voor u.

Dit heeft ook een geestelijke kant: wie is God voor u als Vader, Zoon en Heilige Geest? Wie bent u voor Hem? Wilt u Hem geloven, volgen, gehoorzamen en vertrouwen?

Nu u zwanger bent geworden, krijgen deze vragen een nog zwaardere lading. Als de Heere het u geeft, mag en moet u straks niet alleen voor uzelf maar ook voor uw kind gaan zorgen. Uw verantwoordelijkheden zijn hiermee veel groter geworden. En hoe gaat u uw verantwoordelijkheid nemen naar uw huidige relatie, die dan immers de vader wordt van uw kind? Hoe krijgt u in het algemeen weer stuur over uw leven?

Deze vragen zijn zo ingrijpend dat ik het niet juist vind om daaraan een concreet antwoord te verbinden. Dat zou te gemakkelijk en daarmee onverantwoord zijn. Wel wil ik u dringend adviseren om uw situatie voor te leggen aan een deskundige en ook goede pastorale bijstand te zoeken. U hebt beide vormen van hulp en begeleiding nodig.

Concreet stel ik voor dat u hulp vraagt bijv. bij een instelling als Eleos. Dat is een christelijke GGZ-instelling (zie hun website voor adressen, of vraag bij uw huisarts om een verwijzing). Een goed persoonlijkheidsonderzoek lijkt me belangrijk. De uitkomsten daarvan, gekoppeld aan de andere moeilijke en bedreigende omstandigheden in uw leven, kunnen dan leiden tot een verantwoord advies dat ik u niet kan geven. Ook lijkt me goede pastorale bijstand nodig. Gelukkig bent u verbonden aan een gemeente. Bespreekt u ook daar met een godvrezend en verstandig iemand hoe u hiermee kunt omgaan.

Stel dit niet uit, maar pak dit meteen op. Gods nabijheid en veel wijsheid en sterkte gewenst.

Dr. J. van der Wal

dr. J. van der Wal

  • Geboortedatum:
    31-01-1955
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Dordrecht
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.

Tags in dit artikel:

instabiel
17 reacties
EVA
16-03-2012 / 13:31
Je verhaal raakt me...zou er graag eens met je over doorpraten doorbidden je mag me mailen evangelie@live.nl
Antw van de ds sluit ik me bij aan.

Gods zegen
EVA
16-03-2012 / 19:23
Had er een uitnodiging bij gezet maar is niet geplaatst, van een vrouwendag... weet niet of het in je buurt is...even een dagje opgebouwd worden
www.nehemia.nl
http://www.nehemia.nl/content.cfm?action=showContent&content_id=1289&show_content_date=1&navigation_id=940&main_id=875%20&main2_id=940
Gerard
16-03-2012 / 20:16
Ik wil niet teveel zeggen maar moet toch mijn bezorgdheid uiten over de goede bedoelde suggestie van Eva.
Is de verkondiging van nehemia/Bert de Haan en consorten geen 'Kingdom Now' evangelie? De videos op hun website geven een verdraaid evangelie. Ik ben niet zo zeker dat de vraagstelster daar mee geholpen is. Elios lijk me toch een betere keuze.
adriano313
16-03-2012 / 22:10
vragensteller, eleos is o.a een goede keuze maar ook niet de enige, kijk eens op de website van
<a href="http://www.ellelministries.org/nederland/courses/de-waarheid-over-seks-en-seksualiteit">ellelministries.org</a> (klik). Zij bieden uitstekende trajecten om verder te gaan.

@gerard, ik heb het je al eerder gezegd. Als jij niet te veel wilt zeggen... waarom serveer je dan wel een groep linia recta af, richting een hoekje? Van wie moet jij dat uiten?

Het klink behoudend maar tegelijkertijd veroordeel je Christenen onder het motto van je eigen leerstellingen. Het rechtvaardigt je niet om zo 1500 Christenen een etiketje op te plakken.

Al je het ergens niet mee eens bent, is daar <u>niets</u> mis mee maar laat uit liefde andere Christenen in hun waarde, ook al is het niet jou gemeente. Alles is genade, ook jou plekje...
Wie weet heb jij op een dag de evangelische broeder of zuster harder nodig dan jij denkt, want we zijn niet allemaal maar "handen" of alleen maar "voeten" van één lichaam. Er staat geschreven dat we elkaar nodig hebben om te kunnen functioneren (<a href="http://www.biblija.net/biblija.cgi?m=1+Kor+12%3A15-18&id47=1&l=nl&set=10">1kor 12:15-18</a> (klik). Dat geeft eenheid i.p.v protest lieve broer!
Gerard
16-03-2012 / 23:35
@adriano313
Ik had je reactie vewacht ;-)

In het belang van de vraagsteller heb ik dit gezegd.
Het gaat mij om de prediking. Ik ben bezorgd voor degenen die zich onder zo'n prediking stellen omdat ik bang ben dat als de storm komt in hun leven het zal blijken dat het fundament waarop ze hun geloof bouwen geen stand zal houden en ze hun geloof verliezen omdat ze een verkeerde verwachting hebben die niet uitkomt. Zou het dan liefde zijn als ik zou zwijgen? Wat is mijn belang hier?
Roozemond
17-03-2012 / 08:55
@Gerard, eens! Dit is heel misleidend en niet oke. Daar moeten we op ingaan i.p.v. zwijgen.
adriano313
17-03-2012 / 09:32
broer@gerard, gaat toch niet door...de bijbel leert dat veroordelen alleen maar nadelig voor jezelf uitpakt. Handel dan toch wijs en als je het even niet begrijpt, bidt dan gewoon. Want zo is het alleen maar eigengerechtigheid. Dat leidt niet naar inzichten of eenheid, maar werkt eerder partijvorming in de hand. Bidt en vraag maar aan de Vader hoe Hij het door Zijn Zoon ziet...

Wees zo in Christus gezegend, in alles
adriano313
17-03-2012 / 10:13
@Roozemond, laat je toch ook niet leiden door eigen motieven, om van hieruit andere te beplakken als misleidend en niet oke. Heb jij deze ervaringen met Nehemia dan?
Ik kan mij voorstellen dat jij behoefte heb om vanuit jou verdrietige ervaringen te praten, maar ook dat veel mensen voor jou openstaan...En zoals ik al eerder aan je schreef: "het wordt tijd dat er recht over jou gesproken wordt", en ik meen dat uit de grond van mijn hart!

Maar het zo on-Bijbels om mensen te veroordelen als fout, laat staan Christenen. Een Christen is een Christen en zoals Jezus de 7 gemeenten langs ging kregen 5 van de 7 te horen om zich van hun foute wandel te bekeren... Je handen vol aan jezelf denk ik dan altijd maar!

Wees zo ook in Christus gezegend, in alles
Roozemond
17-03-2012 / 10:26
@adriano313, bedankt voor je reactie. In mijn beleving beoordeel/veroordeel je nu juist anderen, maar dat zul je zelf waarschijnlijk anders zien. Als ik zeker weet na iets te onderzoeken dathet niet oke is, zal ik daar in liefde over spreken en vooral niet over zwijgen.
Gods zegen.
Roozemond
17-03-2012 / 10:56
@adriano313, jij zegt dat ik vanuit mijn verdrietige ervaringen spreek, daar behoefte aan heb, hoe kom je daar bij??? Ik vind het niet fijn als je zomaar iets klakkeloos neerschrijft terwijl het voor mij niet zo is.
Verder ga ik niet in discussie, daar is de vraagsteller niet mee geholpen en hier niet de plaats voor.
adriano313
17-03-2012 / 11:33
@Roozemond, er bestaat wel degelijk een verschil tussen als je iets constateert of al je iets veroordeelt. Verder mijn excuus als ik iets verkeerd tegen je hebt gezegd, het is totaal niet mijn bedoeling. Zullen we het maar gewoon laten rusten? vragensteller is inderdaad gebaat bij een constructief commentaar.
Roozemond
17-03-2012 / 11:45
@adriano313. Heel verstandig idee. Ik ben niet boos ofzo, maar wel erg verbaasd om je reactie. Je geeft aan niet te veroordelen terwijl je dat radicaal wel tegenover mij doet. Vandaar mijn korte reactie. We laten het verder rusten.
EVA
17-03-2012 / 17:19
Nou nou wat een link naar een vrouwendag al niet kan doen...die vrouwendag heeft helemaal niets met Br Bert de Haan te maken....het is een ontspannen dag voor vrouwen laagdrempelig GRATIS met div workshops die gewoon leuk en ontspannen zijn en die voor deze vragensteller een opzetje kunnen zijn om naar bijv elios te gaan....een dag om andere vrouwen te ontmoeten, te praten een luisterend oor te hebben....maar ja jammer omdat er een evangelisch etiket opzit wordt dit direct naar de prullenbak verwezen.
Gerard
17-03-2012 / 21:05
Ik wil even rechtzetten dat ik niets heb tegen evangelische kerken. Die zijn net zo gevarieerd als reformatische kerken. In beide zijn gelovigen en in beide zijn gemeenten of voorgangers die sterk dwalen. Het gaat mij om het zuivere evangelie. En er is maar één evangelie, want er is maar één zondeval. Elk evangelie dat is losgemaakt van het zonde probleem is een ander evangelie dat geen echte oplossing geeft.

@Vraagstelster
Ik wil je graag even wijzen op kijkdaar.jijdaar.nl voor het geval je het niet kent. Luister daar eens een paar lezingen. Misschien hoor je daar dingen die je nog niet eerder heb gehoord of hoor je dingen opnieuw maar op een iets andere manier.
Ik wil je graag special wijzen op een lezing van ds. A. Simons op 21-04-2010 (vrijwel onderaan de pagina). Hier klinkt het zuivere evangelie.
Ik wens je toe dat dat evangelie de basis van je leven wordt. Als dat de grond van je leven wordt, komen er vast ook oplossingen voor de andere dingen, met hulp van hulpverleners of anderen.
adriano313
17-03-2012 / 23:46
Kijk broeder @gerard, wat een mooi einde,
Begrijp je dat het ook fijn is dat dit geluid ook aan het begin van de reacties geventileerd wordt? Dan wordt Bert de haan en consorten met rust gelaten en Ds A.Simons gewoon aanbevolen...

@vragensteller,
Het mooie voorbeeld waar @Gerard naar verwijst van "Jij daar" kan je vinden op de volgende link <a href="http://videostream.reformatorischeomroep.nl/videoarchief/34/1142.wmv"> de Samaritaanse vrouw (klik)</a> uitgelegd door Ds. A.Simon (met name de vraag over de wet, Rom 7, duidelijke taal!)

Een ander mooi voorbeeld is ook <a href="http://vimeo.com/34943327"> De vrouw door Gods ogen (klik)</a> uitgelegd door Dick Pieterman van Nehemia :)

Hopelijk geef dit je voldoende zicht op hoe God jou als vrouw ziet, door Zijn Zoon en kan je dit als vertrekpunt maken voor je verdere toekomst.
Ik wens je veel zegen en Goddelijke wijsheid toe
adriano313
14-04-2012 / 22:50
Terug kijkend....

Als ik zo je verhaal weer lees en al de reacties erbij, dan hoop ik van harte dat het je een maand later ook wat verder heeft gebracht.
Ben je ook verder gekomen met je persoonlijke situatie
en met de Heere Jezus?

Ik hoop het van harte, je hebt het nodig

en wat mijn reacties betrof, achteraf gezien denk ik wat vervelend toch allemaal,
daarom mijn excuus, maar het raakte mij gewoon
en @gerard, als je het leest, ik zeg het gewoon ook tegen jou
sorry mijn broer, je liefhebben had ik ook op een andere manier kunnen tonen
Bij deze, daarom geen pixel verzuring in het hart, alleen maar meer van Jezus

Nogmaals, Gods wonderbare zegen toegewenst
Gerard
15-04-2012 / 18:58
@adriano313
Dank je voor deze woorden, ik waardeer het. Bij mij ook geen verzuring, wel wat bezorgdheid, maar het lijkt me ongepast daar op deze plek verder op in te gaan.

Ik hoop ook dat vragenstelster verder is gekomen en dat uit de lezing van ds. A. Simons naar voren is gekomen dat het hoofdprobleem onze zonden zijn, en niet alleen onze zondige daden maar onze hele zondige aard, die de grondoorzaak is van alle genoemde problemen (van alle betrokkenenen). Een oplossing hiervoor is alleen te vinden bij Jezus Christus en alleen nadat je rust in Hem hebt gevonden kunnen de andere problemen werkelijk worden opgelost. Ik hoop dat je goede hulp hebt gevonden die je ook helpt Bijbelse antwoorden te vinden.

Terug in de tijd

Mijn vriendin en ik zijn van plan om over een jaar een maand naar Israël te gaan. Daar zouden wij dan graag vrijwilligerswerk willen doen. Wij willen dit wel graag via een christelijke organisatie doe...
1 reactie
15-03-2011
Beste dominee, ik voel me bij het doen van 'goede werken' vaak zo hypocriet. Zo van: ik doe het nu wel, maar is het nu wel echt tot Gods eer? Wat kan ik hier tegen doen?
Geen reacties
15-03-2004
Ik ben een jongen van 19 jaar. Ik vroeg God om verkering en ik mocht verkering krijgen. Ik heb God gedankt. Ik was erg gelukkig, maar na een poos begon ze erover: “God? God heb ik een hekel aan”. Dat ...
Geen reacties
15-03-2003
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering