Vraag
Aan dominee Vergunst. Ik zit enorm met het volgende. Door mijn huwelijk ben ik in een andere gemeente terechtgekomen, in een andere plaats. Altijd als het Heilig Avondmaal bediend werd in mijn vorige gemeente dan worstelde ik enorm met hoe dit plaatsvond. In mijn oude gemeente was het HA voor mensen die iets konden vertellen van een nieuw leven. In de nodiging zei de dominee bijvoorbeeld: "Allen dan die daar iets van kunnen vertellen, die zijn genodigd." In de nieuwe gemeente is de nodiging voor zondaren. Niet voor zondaren die Zijn gaven niet willen aannemen. Die worden opgeroepen om zich tot Hem te wenden omdat Hij zegt dat Hij de onwil kan en wil verbreken. Maar mensen met tal van tekorten worden genoemd en genodigd voor kracht en versterking. In de nieuwe gemeente wordt benadrukt dat de Heere het geeft, voor kracht voor onderweg, voor versterking, voor voeding. Dat de Heere roept om aan Zijn dood te denken en dat de Heere aan de tafel door Zijn Heilige Geest, dit steeds meer wil doen laten ervaren en leren. In de oude gemeente werd gewaarschuwd voor het onwaardig eten en drinken en het komen tot de tafel zonder bruiloftskleed. Eens zei een ouderling op huisbezoek tegen mij: "Zo vertel eens, want ik zag dat je deelnam. Dus je zegt daarmee dat je bekeerd bent?" Toen heb ik gezegd: "Als ik dat daarmee zou moeten zeggen zou ik nooit meer aangaan." Ik ging aan omdat ik zoveel tekorten wel merk maar omdat ik zie op Hem waarvan ik lees dat Hij me alles wil geven. Omdat ik begeer daar versterkt door te worden. En het geloof groter en krachtiger zou mogen worden, zekerder. Ik vind het heel verwarrend, mijn vrouw en ik vinden het heel verwarrend. We voelen ons sterk bemoedigd in de nieuwe gemeente, maar bedriegen we ons niet? Vanmorgen kwamen we uit de kerk, en dan zeggen we tegen elkaar: hebben ze het hier dan mis? Is het dan zo niet goed en te makkelijk? Hier mag je eigenlijk met twee lege handen komen en wordt sterkt benadrukt dat Christus daar staat om ze vol te maken. Er wordt weinig gevraagd: kent u dit en dat? Maar meer: we kunnen zoveel tekorten ervaren. Tekort als we zien op hoe we zouden moeten zijn in overgave aan Hem, in geloof, in verwachten van Zijn wederkomst, in het belijden van Zijn Naam. En dan wordt je dat eigenlijk door de preek getoond dat je het het er niet 'best' vanaf hebt gebracht en brengt. Dan wordt gezegd dat de Heere aan Zijn tafel zulke mensen wil sterken. We voelen ons dan zo bemoedigd. In de vorige gemeente waren we vaak moedeloos, diep moedeloos. Maar we vragen ons nu wel af wat de juiste houding is.
Antwoord
Geachte vrienden,
Gods' voorzienigheid leidt ons leven. Dus je bent door Gods' hand in deze andere gemeente gekomen waar je weer meer mag leren van het bevrijdende en rijke evangelie voor arme zondaren. Het verschil in Avondmaalbediening kan heel groot zijn en ik stel dat de insteek van beide gemeenten bij elkaar een juiste balans is. Het Avondmaal is een sacrament voor de levende Kerk; het is ingesteld om het geloof te versterken, dus het verondersteld inderdaad een nieuw leven zoals in de vorige gemeente wordt geleerd. Maar ik geef toe dat het "niet altijd even gemakkelijk is om iets over dit nieuwe leven te vertellen." Een klein kind heeft honger en behoefte aan liefde etc. Het leeft dus, maar zal dat niet altijd even makkelijk onder woorden kunnen brengen. Het kan daarom wat overrompelend overkomen als je een 'verhaal' moet kunnen vertellen. Toch houd ik het erbij dat het nieuwe leven door Gods' Geest gewerkt, iets is dat 'ervaren' zal worden.
De ontdekking van onze zondigheid en schuld, de leegte die je nu vindt in alles wat de wereld aanbiedt, de honger en dorst naar de gerechtigheid etc. Dat zijn toch geestelijke werkzaamheden waarin het nieuwe leven tot uitdrukking komt. In dat opzicht, zoals ook het Avondmaalsformulier uitlegt, moeten we ons nader onderzoeken of we iets kennen van dit nieuwe leven. Zij die dit kennen worden geacht om het Avondmaal te gebruiken tot versterking van het nieuwe leven. Ik schreef expres "geacht" want God de Heere heeft het Avondmaal als een bijzonder middel ingesteld tot versterking van het geloof.
Maar aan de andere kant is de uitnodiging in je nieuwe gemeente ook nodig. Want al Gods' volk blijven maar tobbers die vaak niets meer te zeggen hebben dat "ik ellendig mens..." Het zijn daarom geen 'bekeerde mensen' die tevreden zijn met zichzelf en zo naar het Avondmaal komen. Nee, Gods' volk ervaart juist zoveel dat moet bekeren, dat anders moet zijn. En juist daarom kan een predikant te "ruif nooit te laag hangen" dat zelfs zij die alles moeten afkeuren en zoveel in zichzelf zien dat tegen hen getuigt, dat die toch vrijmoedig het Avondmaal mogen gebruiken.
Het "onwaardig eten en drinken" slaat exegetisch niet op hen die "zich zo onwaardig voelen" maar op hen die "zich onwaardig gedragen" en in zonden leven. Zulke mensen eten en drinken zich een oordeel of meer donkerheid in hun leven. Meestal gebruikt de duivel die tekst van "onwaardig eten en drinken" om het kleine en zwakke af te houden, maar dat bedoelt de Heilige Geest helemaal niet.
Ik zeg altijd tegen mijn gemeente dat we al de lege vaten mogen meenemen naar God en vragen om Zijn middel te gebruiken om ons te versterken in liefde, geloof, nederigheid en alle andere vruchten van de Heilige Geest. En die vruchten gaan alleen maar rijker worden, hoe vaster ik mag geloven dat de Heere Jezus waarlijk mijn zonden heeft vergeven en mijn zondigheid bedekt voor het aangezicht van Zijn Vader. Om daar Zijn kinderen van te overtuigen, heeft de Heere het Avondmaal ingesteld. Zij die 'smachten' naar het Avondmaal omdat ze het juist zo goed gehad hebben in hun gemeenschap met God, begrijpen eigenlijk niet dat het Avondmaal juist ingesteld is voor die tijden wanneer we juist zwak en leeg zijn. Het arme zondaarsleven wordt juist versterkt door God in de bediening van het Avondmaal.
Zomaar een aantal gedachten. Gode bevolen,
Ds. A. T. Vergunst,
Carterton, NZ
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Paulus legt uit wat bedoeld wordt met het terecht en correct door de ds. genoemde onwaardige gedrag. Dat is het "verachtenvan de gemeente Gods". Daar bedoelde hij op dat moment mee dat de rijkere niet aan de armere dacht (1 cor. 11:22). Dán ben je inderdaad onwaardig om aan te gaan, als je je naaste in de gemeente veracht. Verder zijn er geen zonden die je van het avondmaal kunnen of zelfs mogen afhouden. Logisch, want Jezus stelde het avondmaal niet in om jou nou es even stevig stil te zetten bij jouw zonden, maar, zei Hij, Doet dit tot mijn gedachtenis. Het avondmaal vier je ten eerste ter nagedachtenis, als herinnering aan Jezus Christus. Aan wat Hij allemaal voor ons gedaan heeft. En in dankbaarheid aanvaarden wij dat en doen van harte aan de viering mee.
Het is een worsteling en denk ook een middel van de duivel om je af te leiden en je aan het twijfelen te brengen.
We hebben een heerlijke Meester, die gekomen is om te Dienen.
Aan zijn tafel mogen we komen als we zonder Hem niet meer kunnen, wie in Hem gelooft heeft het eeuwige leven, en mag zien op het Lam dat de zonden heeft weggedragen.
We hebben zolang als we leven deze versterking nodig, om van Hem te leven maar ook om aan Hem te gedenken.
Onwaardig eten en drinken doe je als je Hem niet gelooft, of als je vanzelfsprekend aan het Avondmaal gaat, omdat dat nu eenmaal hoort/uit traditie, of als je gezien wil worden door de mensen.
De duivel gebruikt dit wel, weet ik uit ervaring.
Uiteraard beschouw ik wat u in de laatste alinea van uw reactie zegt (Onwaardig eten en drinken doe je als je Hem niet gelooft, of als je vanzelfsprekend aan het Avondmaal gaat, omdat dat nu eenmaal hoort/uit traditie, of als je gezien wil worden door de mensen. De duivel gebruikt dit wel, weet ik uit ervaring. ) niet van toepassing op o.a. onze kinderen in de gemeente..! Wellicht schop ik tegen zere benen: ik merk het wel.
Het beeld wat u schets is in zijn algemeenheid erg benauwend, en het H. avondmaal is juist een gedachtenis van bevrijding en vernieuwing. Hier wil je a.h.w. juist alleen maar naar toe “rennen”. Want de kracht van het bloed is zo Almachtig sterk en heersend, dat de duisternis er voor weg rent…en Zijn lichaam is het Levende brood. Het vult uw leven, het bouwt u op en hieraan wilt u alleen nog maar meer deelnemen!
Ik ben het daarom helemaal met u eens dat het dan erg verwarrend is (ondanks goede bedoelingen) dat mensen u ervaring graag willen horen, deze misschien tegen het licht willen houden, i.p.v dat ze eigenlijk vragen waar u in gelooft en of u Het Geloof (dat is Jezus Christus) ook voor de eeuwigheid heeft aanvaard…
De juiste (christelijke) houding lijkt mij een houding waarbij uw relatie met Jezus Christus de toon is van uw dag, het uur en de minuut. Jezus betrekken in uw dagelijkse zaken, in uw financiën of zelfs wel in uw diepste verborgenheden.
What would Jesus do? wordt dan een dagelijkse vraag bij elke situatie. Jezus keek naar de Vader en deed niets zonder dat Hij het Hem had zien doen…
Moet u Jezus dan nadoen ?
Nee u moet niets, anders zou er weer een nieuwe wet gelden en wordt uw liefde niet aangesproken, maar het is verstandig om op Zijn uitnodiging in te gaan om zijn juk te dragen. Een juk is niet anders dan een instrument waarmee u kunt leren om samen met de deskundige in een pas te lopen. Een personal coah of trainer (lees parakletos)
Hoe werkt deze coach(parakletos) (rom 8)
Deze parakletos is niet anders dan de Heilige Geest en het juk is dus de leerschool welke gegeven wordt door de Heilige Geest. Hij is ons immers gegeven als leraar en leider etc. opdat wij opgebouwd, toegerust, een heilige leven leiden zodat de 9 voudige vrucht (van de Geest) in en door ons zichtbaar wordt
Je kan de heilige Geest toch niet dienen?
Nee, het is juist andersom, Hij dient jou en zal niets anders doen dan de Wil van Jezus Christus aan je kenbaar maken. Bedroef Hem daarom niet, anders gaat Hij weg en zal je alles uit eigen kracht moeten doen…maar dat is gedoemd te mislukken omdat de duivel dan vrij spel heeft. Wij zijn immers natuurlijk en hebben daarom constant een geestelijke helper nodig.
Samengevat, wat is een juiste houding?
M.i dat u in Jezus Christus gelooft, Hem aanvaard als Heer van u leven en dagelijks opkijkt naar zijn kruis (zondenprijs IS betaald) en zijn opstanding (eeuwig leven) en hierbij in uw dagelijkse leven laat leiden door de Heilige Geest (parakletos/ coach).
Verwacht alles van Hem. Praat (bidt) eens een heel de dag tot Jezus en verwacht Hem eens vaker als een trouwe vriend…
Laat u zich dan ook niet van deze houding ontmoedigen
God rijkelijke zegen toegewenst (ef1:3)
Wat me opvalt dat ik daar meestal geen inhoudelijk commentaar op krijg. Nou weet ik, doordat Jezus gewoon zei: "een feestje ter herinnering aan Mij", dat de drempel voor het avondmaal echt heel erg laag is en daarom geef ik het argument van Petrus even door. Het staat er ook nog echt, niets aan de hand. Maar laten we wel wezen, zei Petrus een tijdje daarvoor niet "Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God? Is hij dan wel onbekeerd of heeft hij daar zijn geloof beleden? maar waarom zegt Jezus dan toch dat hij zich moet bekeren? Of moest hij zich misschien van een bepaald iets bekeren? en legt dat dan geen bom onder onze hele leer rond de bekering van de mens en zijn gang naar het avondmaal? Ik denk het wel. Ik kan alleen maar hopen dat er nog mensen zijn die bereid zijn om over zulke zaken na te denken.
En wees gerust, mijn tenen zijn niet lang en mijn schenen niet gevoelig. Ik ben juist blij met elke reactie! Dat is de hele bedoeling dat we elkaar een beetje scherp houden. Als het even kan naar aanleiding van het antwoord van een deskundige, precies waarom ik de antwoorden en reacties op refoweb zo waardeer.
