Vriendin is zwanger

Mijn vriendin is zwanger van mij. Ik ben 29 en zij is 19. Nu gaat onze relatie al een tijdje slecht en heeft ze er een punt achter gezet omdat haar gevoel voor mij weg is en ze denkt dat ze niet gelukkig met mij kan worden. Haar ouders hebben een afkeer van mij en mogen mij totaal niet. Daar komt bij dat ik haar begin dit jaar een week heb opgevangen omdat bij haar thuis de situatie niet goed was voor haar. Daar zijn haar ouders heel boos over. Ook geven ze mij overal de schuld van. Na die week ging het met haar en haar ouders weer goed, maar spreken ze alleen maar negatief over mij. Mijn vraag is als volgt: Wat kan ik eraan doen dat zij inziet dat haar keuze fout is? Wat zegt de Bijbel (dus God) hierover en hoe krijg ik dat voor elkaar zonder haar ergens toe te dwingen? Wat wil God dat we doen? Ik moet haar nu loslaten en met rust laten omdat zij dat wil. Ik kan dat heel moeilijk, omdat ik nog steeds heel veel van haar hou. Maar wat ik ook zeg, ik dring niet tot haar door.

Beste vraagsteller,

Je situatie lijkt me verdrietig en ingewikkeld. Sterkte daarin. Je stelt ook heel veel vragen. Om te beginnen: “Wat kan ik er aan doen dat zij -je vriendin- inziet dat haar keuze fout is?” Later: “Wat wil God dat we doen?” Vanuit jouw visie lijkt het eerst alsof je al zeker weet dat jouw kijk op de zaak de enig juiste is, maar later is je vraag weer algemener. Toch is de strekking dat jij een bepaalde weg ziet die andere betrokkenen niet zien. Ik vind dat er ook nog al wat moeilijke factoren in je verhaal zitten waar ik vragen bij heb:

1. Je hebt je vriendin opgevangen. De achtergronden waarom en de wijze waarop je dat hebt gedaan geven mij geen zicht op de pertinente noodzaak of juistheid van dat opvangen. Heb jij een adres gezocht? Was ze bij jou onder dak? Woon jij op jezelf of niet?

2. Er is tussen jullie -zeker voor deze levensfase- een stevig leeftijdsverschil. Dat behoeft niet zondermeer een probleem te zijn, maar kan wel het gevaar inhouden dat een meisje dat het thuis niet zo naar haar zin heeft, ‘vlucht’ in een verkering met iemand die al in een andere levensfase zit. Er kan zo een ongezonde afhankelijkheidsrelatie ontstaan, die je niet als een goede basis voor een huwelijk en de liefde kunt beschouwen.

3. Je vriendin is zwanger van je. Dat betekent, dat vooruitgrijpen op het huwelijk plaats had. Hoe kijk je daar tegen aan? Bij geslachtsgemeenschap behoort dan in principe ook een volgend huwelijk. Maar niet altijd. Zelfs zwangerschap behoeft volgens de Bijbel nog geen reden te zijn, dat een vader zijn dochter geeft. Dat vinden we in Exodus 22:16-17.

4. De ouders van je vriendin zijn op een huwelijk tussen jou en haar tegen. Welke bezwaren ze concreet hebben weet ik niet. Het is dan ook moeilijk te beoordelen of zij onbillijk over jou oordelen of dat hun bezwaren hout snijden.

Ik constateer dus nogal wat factoren die bij mij vragen oproepen en die mij voorzichtig maken in het aangeven welke weg de beste weg vooruit is. Daar voeg ik dit aan toe:

1. Bid om zegen voor jezelf, maar niet minder voor alle betrokkenen, tot met het kindje dat wordt verwacht. 2. Er is gezien jullie onderlinge verhouding, waarbij ook de zwangerschap belangrijk is, overleg nodig. Zijn er mensen die jullie beide kennen en vertrouwen, bijvoorbeeld een ambtsdrager, om over de ontstane situatie te spreken? Daarbij denk ik ook dat het heel belangrijk is, dat -liefst christelijke- professionele hulpverlening jullie probeert bij te staan. Zoek zo iemand op.

Ik heb degenen die deze site beheren gevraagd jouw vraag ook voor te leggen aan zo’n hulpverlener die aan deze vragenrubriek van Refoweb verbonden is. Gezien de complexe situatie leek me dat wenselijk.

Ds. A. van Wijk

Naschrift redactie: Indien de vraagsteller dit wenst, willen deze vraag met het gegeven antwoord voorleggen aan een van onze relatietherapeuten. Laat dat dan weten via vragen@refoweb.nl

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Wijk

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven