Vraag
Ik ben een jong-volwassene met seksuele problemen. Van kinds af aan heb ik te maken gehad met pesterijen. Ik had altijd (veel) vrienden, maar ik werd ook vaak gepest. Dit -denk ik- vooral omdat ik mijzelf niet kon beheersen en me liet uitlokken. Op de middelbare school kreeg ik iets later dan normaal de baard in de keel. Volgens enkele jongens was ik dus niet vruchtbaar. Ik ging experimenteren. Dit experiment liep uit in een pornoverslaving. Hierbij ben ik erg diep gevallen. Ik kreeg de smerigste fantasieën, tot bestialiteit en verkrachting toe, over allerlei mensen in mijn directe omgeving en gewoon op straat. Ik heb hier erg veel schuldgevoelens over. Deze mensen zijn belangrijk voor me en toch heb ik gezondigd tegen hen. Ook betwijfel ik of er nog een meisje is dat mij zou willen 'hebben'. Ik wil dan immers wel alles kunnen vertellen. Daarbij zou ik ook zo tegen haar kunnen hebben gezondigd, want ik was echt doorgedraaid. Ik probeer steeds weer van mijn verslaving af te komen. Gelukkig komt het bijna niet meer voor dat ik seksuele fantasieën heb over bekenden. Maar soms val ik toch terug in pornografie. Ik bid om verlossing maar ik heb een te groot ongeloof. Ik ben zo rationeel ingesteld. Eigenlijk ben ik net Thomas: eerst zien, dan geloven. Ook brengt de gedachte "je zult door het leven moeten gaan als iemand die pornoverslaafd was" brengt me vaak ten val. Eigenlijk heb ik porno nooit 'mooi' gevonden. Ik dacht altijd, zo diep val ik niet. Maar ja, wie meent te staan... Dat had ik toen nog niet begrepen. Eigenlijk komt het erop neer dat ik geen hoop meer heb op herstel, ook al zou ik die zonden niet meer doen.
Antwoord
Je schrijft dat je behoorlijk verslaafd bent geweest aan pornografie. Je noemt het terecht een verslaving, maar je bent er al voor een groot deel vanaf gekomen. Dat is al geweldig. Je schrijft niet of je daar hulp bij hebt gehad of nog hebt. Het lijkt me van groot belang hulp te zoeken om verder van je verslaving af te komen en vol te houden. Want daar heb je zeker steun bij nodig. Dan kan zijn van een professionele instelling zoals De Driehoek of Eleos, maar je zou ook iemand in je omgeving kunnen zoeken die je begrijpt, je kan steunen en met jou kan kijken hoe je terugval voorkomt.
Daarnaast lijkt het dat je veel moeite hebt met "vergeving". Je zegt dat je geen hoop meer hebt op herstel, ook al zou je de zonden niet meer doen. Waarom is er geen herstel mogelijk? We zondigen allemaal en van zonden tegen het zevende gebod mogen we net zo goed als van zonden tegen andere geboden weten dat God ze vergeeft als we berouw hebben. Zelfs al vallen we terug. Dan wil God ze weer vergeven.
Waarom zou een meisje jou niet willen hebben? Ook daarin geldt weer: we hebben allemaal gezondigd tegen allerlei geboden en tegen God en veel mensen. Het is daarbij de vraag of je je toekomstige vrouw 'alles' moet vertellen. Wel dat je pornoverslaafd bent geweest, maar alles is heel veel en ook heftig voor de ander. Ik denk dat de meeste vrouwen wel zouden willen weten dat je verslaafd bent geweest en wat je er aan doet om niet meer terug te vallen, maar dat ze echt niet alle details willen weten.
Hartelijke groet,
Joke Ronner
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is een hele hardnekkige verslaving, maar ik denk dat je wel echt beter kunt worden als je het overwint. wat jou al voor een groot deel gelukt is.
Mij is het ook voor een deel gelukt, maar nog niet echt helemaal.
Misschien kun je mij mailen en dan kunnen we allicht iets van elkander leren?
Herkenbaar, Ik ben zelf "ervaringsdeskundig" om het met een mooi woord te zeggen.
Altijd wel 'vrienden' maar vaak gepest; erg rationeel ingesteld, experimenteren (bij mijn ging dat iets breder dat alleen prono); verslaafd geraakt; altijd gedacht ik val niet zo diep; vaak geprobeerd van mijn verslaving af te komen; erg rationeel ingesteld; veel ongeloof/veel moeite met geloven (als een kind vertrouwen op onze/mijn Hemelse Vader); vast zitten in schuldgevoel.
Ik wil maar zeggen je bent niet de enige; en ik kan je vertellen er is een weg uit de verslaving, de Weg. Uit je vraag haal ik een paar dingen die mij blij maken, dingen die mij laten zien dat je goed onderweg bent. (al is het alleen dat je de vraag hier stelt).
je zegt: "ik wil dan immers wel alles kunnen zeggen."
Voor (mijn) herstel is openheid het belangrijkste. Zorg dat je nu al iemand vind waar je alles mee kunt delen, het liefst iemand die verslaving begrijpt, die het zelf heeft meegemaakt. (er is een christelijk netwerk van hulpgroepen door ervaringsdeskundigen: Stay Clean). Ik ben bereid je hierin ook bijstaan als je dat wilt.
je zegt: "Eigenlijk komt het erop neer dat ik geen hoop meer heb op herstel, ook al zou ik die zonden niet meer doen."
Het klinkt misschien raar, maar dat is voor mij een grote stap richting herstel geweest. Slaaf zijn van iets, is een vrij hopeloze situatie, maar God zij dank, God is naar deze wereld gekomen voor hopeloze gevallen zoals jij en ik. Vlucht met al je ongeloof en je hopeloosheid naar Hem! Hij is machtiger dan welke macht dan ook, sterker nog Hij heeft al overwonnen
je zegt: "Ook betwijfel ik of er nog een meisje is die mij zou willen hebben."
Hierop kan ik getuigen dat er een God is die alles in de hand heeft en je meer wilt geven dan je je ooit zou kunnen voorstellen. Ik heb ook gezeten met die twijfels, totdat ik er redelijk van overtuigd was dat het waar was. Maar God had een ander plan. Inmiddels ben ik 2 jaar gelukkig getrouwd met een vrouw die alles van me weet.
Verder kan ik je het dagboek aanraden: “De 12 stappen op weg naar herstel” uitgegeven door stichting “de Hoop.” Dit is een Bijbels dagboek dat je meeneemt om van je verslaving af te komen en verder.
Ik mag ervaren dat het waar is dat God alle dingen doet meewerken ten goede, ook mijn verslaving. Door mijn verslaving(sverleden) ben ik voor 100% afhankelijk van Hem en is het geen optie meer om op mezelf te vertrouwen; dat is heerlijke genade.
Mijn man is ook verslaafd geweest aan porno e.d. en hij heeft er voor gekozen daar vanaf het begin van onze relatie eerlijk over te zijn. Het is al weer tig jaar geleden, maar ik zie ons nog samen in het park zitten, waar hij in de tweede week van onze verkering het hele verhaal over zijn jeugd, ontdekking van seksualiteit, zelfbevrediging en porno vertelde. Zijn eerlijkheid (en kwetsbaarheid) daarin heeft mij heel erg geholpen om geduldig met hem te zijn als hij in onze verkeringstijd de mist inging met porno.
Als jij eerlijk bent over je verleden, dan is het aan je toekomstige vriendin om daar mee te gaan. En ik denk dat veel vrouwen daar best wel begrip voor op kunnen brengen. Maar als je niet eerlijk bent, dan kun je er bij vanuit gaan dat het een probleem gaat opleveren als je je verleden wél opbiecht.
ps. ik ben een je en (nog) geen u.
Zelf mastubeerde ik met het blonde meisje van de bieb voor ogen, met het buurmeisje, mijn nichtje etc..
Toen ik verkering kreeg was het over, seks was niet vies meer, mijn verloofde was mij heilig en met pijn en moeite zijn we het huwelijk ingegaan. Wel een beetje foezelen, soms meer dan een beetje foezelen, maar binnen de grenzen van de refowet.
Nu moet ik er om lachen, als vraagsteller een leuk, lief meisje ontmoet is alle ellende geleden.
Seks is niet vies, smerig en vuig. Met je geliefde is het een geschenk van God.
Het is alleen jammer dat God ons geschapen heeft dat we in de puberleeftijd al zo op seks geobserdeerd zijn, maar dat is omdat Hij ons wil testen.
