Vraag
Ik (vrouw van begin 30) ben van 12-16 jaar misbruikt door mijn broer (twee jaar ouder). Na een jaar getrouwd (tien jaar geleden) te zijn kwam dit er voor het eerst bij mij uit. Hij ontkent en blijft ontkennen. Dit levert in onze familie grote spanningen op, met name op verjaardagen. Zij negeren ons en wij hen. Ik zie er heel erg tegenop om naar verjaardagen te gaan en hem (en zijn vrouw) te ontmoeten. Hoe moet/kan ik hiermee omgaan? Hij heeft inmiddels zelf ook dochters. Ik maak me wel eens zorgen of hij daar wel van af kan blijven?! Wat kan ik hiermee?
Antwoord
Geachte mevrouw
Hartelijk dank voor uw mail en uw vertrouwen. U hebt heel moeilijke tijden doorgemaakt en nog steeds, zo begrijp ik. Er was een lange tijd van zwijgen, van geheimen, van wellicht overwegingen om het misbruik naar buiten te brengen. Nu het bekend is, is het moeilijk om mee om te gaan voor u en uw familie. In dergelijke moeilijke en complexe familiesituaties is het niet gemakkelijk om op afstand een advies te geven. Er spelen tal van factoren, zoals loyaliteiten in de familie, belangen, angst voor gevolgen etc. Daarom alleen al adviseer ik uw verhaal eens te doen bij een professioneel hulpverlener die ook goed thuis is in of behorend tot een (uw) kerk. Een eerste stap kan naar een predikant zijn, maar dergelijke complexe familiesituaties zal een predikant meestal doorverwijzen naar een ervaren maatschappelijk werker of psycholoog.
Kortom: Mijns inziens is uw vraag terecht, zijn uw zorgen alleszins reëel om de relaties in de familie en ook om het welzijn van uw nichtjes, problemen die u niet alleen of met "vrijwilligers" kunt oplossen.
Dr. J. C. Borst
Dit artikel is beantwoord door
prof. dr. J.C. Borst
- Geboortedatum:24-10-1952
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Sleen
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
- predikant te Sleen
- docent Christelijke Hogeschool Ede
- hoogleraar pastoraat aan de Evangelisch Theologische Faculteit Leuven.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het antwoord van ds Borst is mij uit het hart gegrepen.
Misschien is het allereerst een goed idee om een dubbel consult bij de huisarts aan te vragen en uw probleem met hem/haar te bespreken.
Bent u er nu nog niet aan toe om gesprekken met een (christen) psycholoog aan te gaan dan is toch de eerste stap gezet nl., u krijgt vlot een verwijzing voor eerste lijns psycholoog.
Zoek deze psycholoog met zorg uit. Vraag anderen (kennissen/mensen om u heen) naar ervaringen met hun psycholoog.
Er is moed voor nodig om hulp te zoeken. Ik raad u echter met klem: Doe het wel!!!
Het zal u en uw man helpen dit moeilijke een plaatsje te geven. Ook is er grote kans dat u, nadat u er veel over gepraat hebt met uw psycholoog, uw man en eventueel goede vrienden u ook uw familie wat meer onbevangen kan tegemoet treden. Uw houding zal ongetwijfeld veranderen. Van slachtoffer zult u groeien naar volwassen vrouw. Dat zal even wennen zijn voor uw familieleden maar dat went wel op de duur. Ik hoop dat u hiervoor de kracht krijgt.
U bent allereerst verantwoordelijk voor uw eigen welbevinden en dat van uw huwelijk.
Veel sterkte en wijsheid toegewenst!
Goeds zegen in het nieuwe jaar.
