Vraag
Aan ds. Simons. Ik heb de laatste tijd erg veel in m'n hoofd. Ik ervaar, door het lezen in Openbaringen, de straffen van God in mijn leven. Het boekje dat ik als verklaring hierbij gebruik is "Zie, Hij komt op de wolken", van ds. Budding. Heel sterk word ik dan bepaald bij de wederkomst van Christus. Gisteren las ik Openbaring 16: 20 en 21. Dat er grote stukken hagelstenen uit de hemel komen. Dan zie ik zo sterk dat ik het eeuwige verderf verdien en dat ik dan in gebrokenheid tot Christus kom. Maar dat komen tot Christus lijkt vaak niet echt te zijn, omdat mijn handel en wandel daarmee niet in overeenstemming is. Ik heb vannacht daarom weer geen oog dichtgedaan. Ik zie mijzelf als een huichelaar en een nepchristen. Dan zie ik geen uitweg meer. En ik denk dat God mij in Zijn genade en liefde zal aannemen als mijn wandel anders wordt. Ik leef als het ware in twee werelden: Dat ik naar Christus wil en als zondaar zo niet verder kan leven, maar ook als iemand die van alle wereldse gemakken en zonden geniet. Dan weet ik het gewoon niet meer. Is er eigenlijk nog een weg naar Christus? Zo leef ik al weken omdat ik geen geopende weg naar Christus zie. Eigenlijk weet ik het helemaal niet meer!
Antwoord
Een oprecht Woord voor een huichelaar en nepchristen.
Vriend, je omschrijft jezelf als een huichelaar en als iemand die het verderf verdient. Je hebt gelijk, we hebben de eeuwige dood verdiend (Rom. 6:23/Gal. 3:10). Aangrijpend! Je schrijft dat je de straffen van God ervaart in je leven. Bij het lezen van het boek Openbaring krimpt je hart ineen. Angst, vrees en onzekerheid houden je gevangen. Het zit je op de hielen. Je slaapt niet meer, je hoofd loopt over. Begrijpelijk want wie zal voor de Heilige kunnen bestaan? (Ezra 9:15). Jij niet en ik niet. Ook Mozes niet (Hebr. 12:21). We liggen allebei verdoemelijk voor God (Rom. 3: 19). Aangrijpend! Het is een verloren zaak. Mee eens?
Waarom verloren? Omdat er niets in de mens is waar God aan vast kan knopen. Niets? Nee, helemaal niets. God vindt geen aanknopingspunt meer in de mens. God zag of er iemand was die God zocht, maar hij was er niet (Rom.3:11). Je probeert te beschrijven hoe je de dingen ervaart. Aan de ene kant hunker je naar de zonde. Je bent een iemand die van de wereldse gemakken en zonde geniet. Aan de andere kant zoekt je in je godsdienstige werken echtheid en oprechtheid die je niet vindt. Je legt het komen tot Christus op de weegschaal en komt tot de conclusie die je niet oprecht zoekt, niet oprecht komt tot Christus. Vriend/vriendin je bent een nepchristen en een dubbelhartig man of vrouw. Ik denk dat je gelijk hebt. Je bent niet eerlijk, je zoekt niet oprecht, je bent schijnheilig.
Heb ik meer niet te zeggen tegen jou? Nee, van jouw kant vandaan wordt het nooit wat. Je probeert er iets uit te halen wat er niet in zit. Al wordt je honderd jaar, al buig je driemaaldaags je knieën, al lees je de Bijbel elke dag. Al werp je bepaalde zonde van je af, het zal je niet baten. Het enige wat in je hart meer zal worden is leven in angst, in wanhoop en in radeloosheid. Je bent het je niet bewust, maar je zoekt nog iets in jezelf. Je meent dat je met een heilig leven welkom bent bij Christus. Alleen het lukt niet. Je komt tot de conclusie: ik ben een huichelaar. Je houdt je nog vast aan een flinterdun draadje. Je schrijft: "Ik denk (hoop) dat God mij in Zijn genade en liefde zal aannemen als mijn wandel anders wordt.” Vriend, je meent zalig te kunnen worden als een heilige. Het spijt me, maar je kunt wachten tot je honderd wordt, "maar uit u geen vrucht meer in der eeuwigheid." Verloren...? Ja verloren!
In deze verlorenheid, in deze nacht van je leven, wanneer de slaap uit je ogen wegebt, klinkt het Woord van boven, dat God Zijn gerechtigheid geopenbaard heeft in het Evangelie (Rom. 1:17). Een gerechtigheid die je nodig hebt om rechtvaardig voor God te kunnen zijn. Een vreemde gerechtigheid. Een gerechtigheid, niet van jezelf, maar van de Ander. Een gerechtigheid die God schenkt in de belofte van het Evangelie aan goddelozen. Hoor je het? Goed luisteren hoor: aan zondaren. Aan mensen waar niets meer mee te beginnen is. Ze liggen dood in de zonde en misdaden. En als er stuiptrekkingen zijn, dan zijn het schijnbewegingen uit een gestorven leven. Zo vindt God de zondaar. Een zondaar die hunkert naar de zonde.
U wilt toch niet zeggen dat God aan dezulken Zijn Christus, Zijn gerechtigheid, openbaart? Ja! Hij openbaart in Zijn Woord, door de Belofte, Zijn Christus onvoorwaardelijk aan zondaren. Wie dit geheim nog nooit beseft heeft, begrijpt het Evangelie helaas niet. Al ben je nog zo vroom, maar dan ben je nog steeds dood! Hij komt namelijk van Boven, van Boven alleen. God laat het verkondigen. Ja, Hij laat door zijn dienaren Het Heil (Zijn Christus/Zijn gerechtigheid) bezorgen tot in het hart (Rom. 10: 8/Markus 4:15). Vriend, daar ligt Gods heil; in de zwarte donkere kamer van je verdorven onoprechte hart. Onvoorstelbaar, onbegrijpelijk, het is dat het in het Woord staat, maar anders zou je het niet geloven dat het echt waar is. Maar het staat er echt. Nee, dan is het niet meer, wat moet ik nog doen? Of ik dit, of ik dat. Nee, al dat zoeken van jou deugt niet. Hij zoekt en niet jij. Geloof je dat? Geloof je dat Hij het Liefste wat Hij had, legt in de nacht van ons leven? In de stal van een mensenhart? Ook in jouw schijnheilige hart?
Kohlbrugge zegt in zijn preek van "alzo lief heeft God de wereld gehad": "Alzo lief heeft God Kohlbrugge gehad dat Hij Zijn eniggeboren zoon gegeven heeft." Ik die wereld ben? Ook aan mij? Het geloof zegt: Amen. Ook voor mij. Vriend, dit heil heeft God in de belofte gebracht tot ons en onze kinderen en alle die daar verre zijn. Opdat een iegelijk die zich leert verlaten op dit heil behouden is. Wat? Dat kan niet. Nee, het kan ook niet toch is het waar. Waar? Ja, God zegt het! Hij zegt: die in de Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven (Joh. 6:14). Onze vaderen verwoorden het in een van de drie formulieren zo: "een iegelijk die in de gekruisigde Christus gelooft, aan die moet worden verkondigd dat zijn zonden vergeven zijn (HC 31).
Mijn zoon, mijn dochter wat ontbreekt? Geloof! Sommige maken van het Evangelie een nieuwe wet. Pas op! Pas op dat je van genade geen werk maakt. Geloof krijg je. Geloof werkt de Heilige Geest. Geloof komt van boven. Dode werken komen van beneden, een levend geloof van boven. Hoor, God schenkt dit geloof door de Heilige Geest onder en door de prediking van het Woord (Rom. 10:11). Geloven is niets doen, ophouden met werken (Rom. 4:5). Je verlaten als een dode op de Levende en gij zult leven! (Joh. 5:25).
Van harte vrede toegebeden in het Lam door het geloof alleen,
Uw ds. A. Simons, Vinkeveen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
-Is er eigenlijk nog een weg naar Christus? Zo leef ik al weken omdat ik geen geopende weg naar Christus zie.
Een weg naar Christus? Hij is Zelf de weg, de waarheid en het leven. Joh.14:6.
Er is geen weg die je eerst 'moet' bewandelen om in Hem te geloven, lees Jes.55 eens.
Daar worden mensen genodigd die hongeren en dorsten naar de wereld met wat daarin is.
2 Waarom weegt u geld af voor wat geen brood is, en uw arbeid voor wat niet verzadigen kan? Luister aandachtig naar Mij, eet het goede, en laat uw ziel vreugde scheppen in de overvloed. 3 Neig uw oor en kom tot Mij, luister, en uw ziel zal leven;
Je hoeft niet eerst een lange weg te gaan om Hem te bereiken want: Rom.10:8 Dicht bij u is het Woord (Jezus), in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord van het geloof, dat wij prediken:
Alle wegen die je gaat voor je tot Hem komt (komen is geloven), dat zijn omwegen.
Wat zou ik wensen dat dit soort antwoorden altijd in de top van de Populaire artikelen zouden prijken. Zowel voor degenen die dit nog moeten leren als degenen die dit weten maar zo snel weer vergeten.
Als je dit werkelijk tot je doordringt en je het begrijpt en je er naar gaat leven dan krijgt je een heel ander fundament voor de dingen.
