Vraag
Sinds een aantal maanden zijn mijn vriend en ik bij elkaar. Door een impulsieve beslissing, waaronder financiële redenen, ben ik bij mijn vriend in huis gaan wonen. Nu we samen veel sterker in het geloof staan en niet meer bewust willen zondigen, willen we gaan trouwen. Aangezien je voor trouwen wel wat geld moet sparen is dat niet meteen mogelijk. De optie die wordt gegeven is uit elkaar gaan totdat je gaat trouwen en ik snap dit ook helemaal. We hebben dit samen besproken en zijn op een punt gekomen om te bedenken hoe we sneller kunnen trouwen, omdat we er wel 100 procent zeker van zijn dat we samen verder willen leven. Mijn vriend kwam met het idee om binnenkort voor de gemeente te trouwen en dan sparen voor volgend jaar om in de kerk te trouwen en een feestje te geven. Is trouwen in de gemeente rechtsgeldig voor God als het gaat over in zonde leven met elkaar, met het vooruitzicht om nog in de kerk te trouwen? Alvast bedankt.
Antwoord
Beste vriendin en vriend,
Dat is wel een heel heftige geschiedenis. Je hebt een relatie en je bent gaan samenwonen. Nu weet ik niet hoe lang je elkaar kent. Wanneer je een relatie hebt is het goed een tijd van voorbereiding op je huwelijk te hebben, dat je elkaar goed leert kennen. Daarvoor is zeker enige tijd nodig. Te lang verkering hebben is niet goed. Het is goed om daarvoor een bepaalde tijd te stellen. Mijn predikant zei vroeger dat je 3 à 4 jaar nodig hebt om elkaar te leren kennen, maar hij zei erbij dat het niet goed is om te lang met elkaar verkering te hebben, omdat dan in een relatie de verzoekingen steeds groter worden. Dit zal voor de een langer zijn dan voor de ander, maar een wijs en praktisch advies was het wel.
Het is nodig om je niet alleen in natuurlijk opzicht je voor te bereiden, maar ook in geestelijk opzicht. Een beslissing tot een huwelijk moet een beslissing zijn voor het leven. Daarom is het goed om ook de dingen met verstand te bezien. Welke geestelijke lijn hoop je te trekken in het huwelijk? Kun je elkaar daarin aanvullen en zo tot een hand en tot een voet zijn? De geestelijke dingen dienen voorop te gaan, maar je moet ook in natuurlijk opzicht je afwegingen maken met het oog op de toekomst. Mijn dominee zei vroeger ook –en dat was een heel scherp, maar wel waar woord!– dat elk huwelijk een stap dichter naar de hemel kan zijn, maar helaas ook een stap dichter naar de hel!!! Dat betekent, dat het daarom wel heel belangrijk is hoe je tijdens de verkering en de verloving met elkaar omgaat met het oog op de grote stap van het huwelijk ook in de dingen van het geestelijke leven. In de verkeringstijd gaat het om elkaar verstandelijk en geestelijk beter te leren kennen. De lichamelijke eenheid of de seksuele omgang heeft de Heere alleen bestemd voor het huwelijk, niet voor de verkering of voor de verloving. Buiten het huwelijk wordt dat in de Bijbel hoererij genoemd.
Nu ben je dus bij elkaar gaan wonen. Je schrijft dat het een impulsieve beslissing was en ik concludeer daaruit: eigenlijk dus niet zo overwogen. Bovendien zal de cultuur van deze tijd mede invloed hebben gehad op deze beslissing. In onze jeugd was het een schok voor de familie en voor de omgeving en zeker voor de kerk, wanneer jonge mensen gingen samenwonen. Het geweten is helaas in onze tijd meer uitgesleten, door de trend van onze moderne cultuur. We maken een slijtageslag mee als het gaat over de vragen van huwelijk en gezin, niet alleen onder de jongeren, maar ook onder de ouderen.
Zelf zeg je, dat jullie willen gaan trouwen, omdat je "niet bewust wilt zondigen." Dat geeft dus aan dat je het ziet, dat dit niet goed is om zo ongetrouwd samen te wonen. Ik ben er blij om dat je dat zo ervaart. Als je nu een gedwongen huwelijk (door een zwangerschap) zou hebben en de man zou overlijden, dan ben je zelf als meisje een ongehuwde moeder, want je bent nooit in het huwelijk verbonden geweest met de man van wie je een kindje verwacht. Daarom mogen we niet vooruitgrijpen op het huwelijk en dat is samenwonen toch eigenlijk wel. Je grijpt dan doelbewust vooruit op het huwelijk. De Heere wil regelmaat, reinheid en respect in het leven met het oog op het huwelijk. Daarom heeft hij zo duidelijk lijnen getrokken met het oog op het huwelijk van man en vrouw, zowel in het Oude Testament, als in het Nieuwe Testament. Die Bijbelse lijnen geven alleen echt rust.
Nu heb je een plan: jullie hebben nog geen geld om een bruiloft te geven. Later wil je dan graag wel in een kerkdienst Gods zegen vragen over je huwelijk, dat een al een jaar geleden gesloten is en dan een feestje geven. Mij lijkt deze overweging niet juist. Wanneer je geen geld hebt om te trouwen, dan kun je ook op soberder wijze de trouwdag vieren. Wat is er bijvoorbeeld op tegen om op een sobere wijze na een kerkdienst in het kerkelijk centrum gelegenheid te geven om te feliciteren en verder het zo te laten? De kerkdienst is toch het hoogtepunt van de dag, als jullie Gods zegen vragen over jullie huwelijk?
Toch kun je niet in de kerk trouwen als je samenwoont. Het is juist dat een kerkenraad daarin duidelijk lijnen trekt en dat je dan ook echt uit elkaar moet gaat, voordat je in de kerk kunt trouwen. Om later in de kerk een zegen te vragen en een feestje te geven vind ik krom.
Ik denk dat jullie zelf erg verlegen zijn met deze zaak. Een weg terug is wel moeilijk, maar is toch in alle opzichten goed: voor God, voor jezelf, voor je ouders, familie en vooral voor de gemeente, waarin je meeleeft.
Je vroeg over de plaats van het burgerlijk huwelijk: het burgerlijk huwelijk is zeker Gods instelling, daar de overheid Gods dienares is. Je trouwt voor de wet en dat is al een feest. Als je over een jaar Gods zegen wilt vragen over je huwelijk, hoe zal een kerkenraad hiermee dan moeten handelen? Niets is er toch mooier om de eerste reis van het stadhuis naar de kerk te maken? De eerste reis na je huwelijk is dan de reis naar de kerk. Jongeren die eerst samengewoond hebben en daarna trouwden voor de wet, kunnen uiteraard tot andere gedachten komen, dat die samenwoning niet goed was. Dat heb ik pastoraal wel eens meegemaakt. Maar dan is het niet nodig dat zij alsnog in een kerkdienst Gods zegen vragen in een aparte kerkdienst over het huwelijk, dat enkele jaren geleden gesloten is. Een huwelijksbevestiging is namelijk niet een sacrament, zoals bij rooms-katholieken. Daarom is een huwelijk voor de burgerlijke stand altijd rechtsgeldig, als een instelling van God Zelf. In de kerk vraag je Gods zegen over je huwelijk. Bij de roomsen is dat anders: voor hen is het nodig in de kerk te trouwen, wil een huwelijk rechtsgeldig zijn voor God. Als je volgens de roomse regel niet het sacrament van het huwelijk ontvangt in de kerk, dan is het eigenlijk geen huwelijk. Dat kennen we als protestanten niet. Dat vind je ook niet in de Bijbel terug.
Van mijn kant geef ik jullie een pastoraal en ook een dringend pastoraal advies: zoek wegen om tot een huwelijk te komen. Je zegt immers 100 procent zeker te zijn van jullie relatie. Nu is daarvoor wel veel gebed nodig. Zelf kunnen we nooit een huwelijk is in stand houden. Ga nu uit elkaar, voordat je gaat trouwen.
Samenwoning is echt geen proefhuwelijk, dat je beter aan elkaar zou wennen. Statistieken wijzen procentueel al uit dat samenwoningen wel zeer onvast zijn: Het merendeel van de mensen die samenwonen vervallen later na het huwelijk vaak tot een echtscheiding. Het begin was al niet goed. Daarom is het goed, om dit ook voor de Heere te belijden. Je zegt zelf dat het een impulsieve beslissing was om bij elkaar te wonen en we denken toch ook een verkeerde beslissing. Ik schrijf het om jullie bestwil. Er is zegen te verwachten als je uit elkaar gaat tot de dag van je huwelijk.
Rebekka was gesluierd voordat Izaäk haar tot vrouw nam (Genesis 24). Izaäk bad, (letterlijk: peinsde of mediteerde) in het veld. Hoe nodig dat we een plaats van stille overdenking hebben met het oog op ons huwelijk. Ja elke keuze met het oog op een relatie moet een zaak van gebed zijn. Hoe precies was de wet van God niet in de voorbereiding ook op het huwelijk. Bespreek dit ook eens met je predikant of kerkenraad. Zo kun je na belijdenis van schuld aangeven dat jullie een sterke begeerte hebben om in de kerk te trouwen, om zo in Gods weg Gods zegen te vragen over jullie huwelijk. Een sobere bruiloft is toch ook een goede bruiloft. Het gaat er toch vooral om dat Jezus genood is (Johannes 2)! Als je in de rechte weg trouwt, dan is dat al een feest.
Lunteren, ds. P. Molenaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@vraagstelster: Je bent impulsief gaan samenwonen zeg je. Het klinkt misschien hard, maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
Iets tactischer nu ;-): Je weet dat je niet goed bezig bent op dit moment. Nu, dan moet je ook de consequenties van je eerdere beslissig dragen.
Ofwel: je wilt niet tijdelijk uit elkaar? Dan moet je zsm trouwen, en dan maar geen uitgebreid feest. Het 1 is het gevolg van het ander.
En daarbij: Als je bij leven en welzijn 1 jaar getrouwd bent kun je toch ook een feest geven? Dan heb je alles wat je wilt. Je trouwt nu voor de gemeente en voor de kerk (uiteraard mits je er met de kerkenraad uit komt en er oprecht schuldbesef/-belijdenis is en niet maar omdat je dan n de kerk kunt trouwen......), en je hebt (zij het wat later) alsnog je feest.
Ik noem het maar even de technische kant:
Trouwen kan je alleen bij die instantie die door God daarvoor is aangesteld. Dat is in ons land bij wet geregeld. Dit gebeurt door een ambtenaar (bevoegde autoriteit) van een gemeente. Deze lijn van autoriteit is ontzettend belangrijk, want zij zijn bevoegd. Hiernaast is het God die dit gezag ook ALTIJD mogelijk maakt (ook in negatieve zin=> dingen overkomen je dan). Hij is het die ALTIJD regeert via de gezagslijnen waarbij aangestelde mensen autoriteit of bevoegdheid hebben. Je ziet dat Gods orde en wijze van regeren hier duidelijk naar voren komt.
Een kerk heeft geen bestuurlijke of uitvoerende autoriteit binnen ons landelijk regerings- of rechtssysteem. Daardoor kan een kerk ook geen (natuurlijk) gezag uitoefenen. Ook niet als het toch wordt gedaan en een man of vrouw alleen voor een kerk trouwen. Er is dan geen wettelijk verbond, wat in de geestelijke wereld tot stand kan komen.
Nogmaals God regeert via orde en gezag en zal gezagdragers, uitvoerder of regeerders altijd zegenen in hun rechtsgeldige inspanningen en werkzaamheden. Een huwelijksverbond in de kerk is dus wettelijk of geestelijk( geestelijke wetmatigheid) NIET een verbond. Het kan gewoon niet
Dus als je wilt gaan leven volgens Gods principes in NL:
Trouw bij de burgerlijke stand, en dan pas kun je een zegen ter bevestiging van God hierover laten vragen door een geestelijke ambtsdrager.
Voor de doordenkers:
Dit is het resultaat van trias politica, Zelfs God zal zich hieraan (moeten) houden, Want Hij is een rechtvaardige God en het is op een legale wijze tot stand gekomen.
Plekken waar er een ander autoriteit of regeersysteem geldt, zijn dus bindend voor dat land, die plaats, die groep enz. Het is dus altijd maar de vraag of de plaatselijke of landelijke wetgeving strookt met Gods normen en waarden.
t.av je relationele kant:
Niemand hoef je te veroordelen, dat is weggelegd voor God
Wie zonder zonde is werpe de eerste steen
Wel kan het consequenties voor jullie hebben, maar dat is afhankelijk van de regelgeving binnen een kerkelijke gemeente.
Blijf echter wel bij de les voor een verder vervolg, misschien kan je wel zaken heroverwegen maar ik ken je persoonlijke situatie niet. Misschien kan het ook niet. Het punt is dat het beter voor je is dat je een nieuwe kant kiest en opgaat.
Mijn suggestie is spaar wat geld (daarvoor was je bij elkaar gaan wonen) en lever wat in op je ambitie van een uitbundige trouwerij werk anders maar 24 uur per dag of wat,
maar keer niet terug op oude schreden!!!
De kans op verval is dan altijd aanwezig
Heeft God ons huwelijk daarom niet gezegend?
In tegendeel! We zijn al 40 jaar getrouwd. Deze jaren zijn niet altijd alleen maar gelukkig geweest en er waren tegenslagen.
God is wel vanf de eerste dag met ons mee gegaan.
We waren ruim 10 jaar getrouwd toen we ons-door Gods genade-mochten bekeren en het oude leven door de doop door onderdompeling mochten afleggen.
Die dag zien wij nu nog steeds als onze "trouwdag".
Gaat om de harts houding waarom..eerlijkheid tegenover God.
