Kind komt steeds uit bed

Ik schaam me zo dat mijn kind van 4 nog steeds uit bed komt wanneer het niet kan slapen of 's nachts eruit komt. Ik faal in de opvoeding of heb in elk geval nog niet de juiste manier gevonden om dit te stoppen. Vanaf het 2e jaar is er een periode geweest van roepen en later, vanuit bed komen. We hebben gewerkt met een sticker-beloningsysteem. Dit werkte prima rond het 3e levensjaar. Daarna kwam het terug en nu gebruiken we een lamp met 2 plaatjes. Eén slaap-plaatje voor slaaptijd (19:00 uur – 7.30 ‘s morgens) en één voor wakkertijd (vanaf 7.30 uur). Het is wel een gevoelig kind en ik heb de indruk dat ze veel van de dag verwerkt voor het slapen gaan. Nou ja, hier valt op in te spelen door op te letten dat er genoeg onverdeelde aandacht is, gesprekjes, probeer het kind het gevoel te geven dat ze begrepen wordt. Maar het mama-roepen en uit bed komen blijft op momenten dat ze niet kan of wil slapen, soms tot 22.00 uur 's avonds! De kleuterschool is ook wel even spannend geweest voor ons kind en zo is er steeds wat. Mijn manieren om hier goed mee om te gaan zijn op. Wanneer ze uit bed komt, is onze aanpak nu vrijwel altijd: terug in bed stoppen en zeggen dat het slaaptijd is. Soms ontschiet me helaas wel eens een paar boze zinnen, omdat ik het echt zat ben. Verder overdag zijn er weinig problemen, ze is levenslustig, speelt lekker en is rond het avondeten gezond 'vervelend' uit moeheid. Wel blijven we terugzien dat ze gevoelig is, in iedergeval veel over dingen denkt en iets enorm spannend kan vinden. Wat kunnen we hiermee doen? Zijn we niet streng genoeg of is er een overvloed aan regeltjes? Is het nodig een passende 'straf'' te geven hierin en wat kan deze dan zijn? Je gaat de gekste dingen verzinnen. Bedankt voor uw tijd.

Misschien mag ik wel beginnen met de eerste zin. “Ik schaam me zo…” Wat zou ik graag dat schaamtegevoel bij jou weg willen nemen. Nee, schaam je maar niet. Slaapproblemen komen veel voor. En falen in de opvoeding? Weet je, dat we dat allemaal doen? Ik vind dat je juist tijd besteed aan de opvoeding. Je verdiept je erin. Je probeert van alles. Als ik zie wat je allemaal al gedaan hebt, dan verdien je gewoon een pluim.

Je vraag gaat over het mamaroepen en het uit bed komen van je dochtertje. Het is een probleem dat al speelt vanaf het tweede jaar. Toen heb je het met een stickerbeloningssysteem het probleem kunnen oplossen. Nu heeft ze een lampje, waarmee je haar duidelijk maakt wanneer het slaaptijd of wakkertijd is. Ondertussen blijft ze mama roepen (niet papa?) en komt ze nog steeds uit bed.

Ik zet zomaar voor de duidelijkheid eens wat ‘bedregeltjes’ op een rijtje. Je zult er veel van herkennen en ook doen. Sommige regels heb je zelf trouwens ook al aangegeven.

-Vraag aan je dochtertje hoe het was op school, met het buitenspelen, of wat dan ook. Probeer in een gesprekje de dag  te laten verwerken. Sommige kinderen doen dat, maar er zijn ook kleuters die vrijwel nooit iets vertellen.

-Zorg dat je dochtertje geen drukke of spannende spelletjes doet vóór het naar bed gaan.

-Lees ook geen ‘griezelige’ verhaaltjes voor. Daar gaat een kind mee naar bed met alle gevolgen van dien.

-Het lezen van een mooi boekje en het kijken van de plaatjes erbij is wel ontspannend en kan onderdeel zijn van een bedritueel.

-Het hebben van een bedritueel is voor een kind fijn. Het weet waar het aan toe is. Alles gebeurt in een zekere volgorde. Bij ons was dat bijvoorbeeld: uitkleden, naar de wc, wassen, tanden poetsen, wat water drinken, papa welterusten zeggen, de slaapkamer klaar maken (bed openleggen, gordijnen dicht, lamp aan), een boekje of verhaaltje lezen, samen zingen en bidden, een knuffel en een kus van mama, "welterusten", licht uit en deur dicht. Natuurlijk is een bedritueel bij ieder anders.

-Je voorkomt het roepen om te drinken of naar de wc te gaan, want dat is in het bedritueel al gebeurd.

-Roept je dochtertje dan nog, onderzoek dan of er iets bijzonders is. Zo niet, dan moet je duidelijk aangeven, dat het nu tijd voor slapen is.
-Roept ze weer en of komt ze uit bed, dan zou je het volgende kunnen proberen: weinig licht op de gang, deur zachtjes opendoen, kind bij de hand nemen, in bed leggen, niets zeggen of hooguit: ssst, nu gaan slapen. Zo doe je dat elke keer. Het is niet verstandig om boos te worden, al is het wel heel begrijpelijk en ook herkenbaar! Je moet proberen om het ‘gezellige’ van mama weer even te zien en te horen, ook al is mama boos, te doorbreken. Dat doe je door (bijna) niets te zeggen, je kind direct weer in bed te leggen en het donker te houden.

Ten slotte: ik denk dat jullie op de goede weg zijn. Je hebt begrip voor je kind en stelt grenzen. Straf geven zou ik niet doen. Dan zou ik eerder het stickerbeloningssysteem nog eens van stal halen. Al met al heb ik best goede hoop, dat je dochtertje binnenkort doorslaapt!
 
A. Teerds-Gertenbach

Dit artikel is beantwoord door

A. Teerds-Gertenbach

• Geboortedatum:
  29-01-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Actief

43 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven