Vraag
Mijn vraag is misschien wel wat gênant, dus fijn dat Refoweb er is! Ik ben nu bijna een jaar getrouwd. Ik hou heel veel van mijn man, maar er is een klein probleempje en dat is de gemeenschap. Steeds wanneer we dit hebben gehad, voel ik mij misselijk worden en voel ik me intens vies. Ik weet dat gemeenschap erbij hoort en normaal is binnen het huwelijk, maar toch voelt dit niet goed. Daarnaast merk ik dat ik ook een soort afkeer krijg van mijn man nadat het zover is gekomen. Dit uit ik natuurlijk niet naar hem toe en ik probeer me hier wel overheen te zetten, maar het voelt alsof er iets niet klopt. Of er vroeger iets op dit gebied is gebeurd weet ik niet. Het lijkt me van niet, anders had ik dat wel geweten. Wat kan dit zijn en wat moet ik ermee doen? Mijzelf er overheen zetten? Bedankt alvast.
Antwoord
Dat is een interessante vraag. Wat kan dit zijn? Ik kan daar eigenlijk niets van zeggen. Ik weet ook niet of het alleen om geslachtsgemeenschap gaat, waarbij je je vies voelt, of ook bij andere seksuele aanrakingen, of bij alle aanrakingen. Wel kan ik je adviseren om zelf naar het antwoord op zoek te gaan. Daarvoor zul je je op je gevoel moeten richten. Aandacht hebben voor de misselijkheid, voor de gewaarwording van vies zijn, van de afkeer van je man nadat jullie gemeenschap hebben gehad. Misschien komen er gedachten bij je op daarover, misschien kun je de aandrang voelen om iets te doen of iets te laten.
Uit wat je schrijft krijg ik de indruk dat je vooral constateert dat het niet in orde is wat je voelt. Dat zou ertoe kunnen leiden dat je gevoel alleen maar afwijst. Echter, wanneer je je gevoel kunt verwerken, kan het betekenis krijgen, zegt het je iets. Dan kun je vervolgens kijken hoe je daarmee verder wilt.
Daar moet je de afwijzing of afkeuring van je gevoel voor overwinnen. Vaak helpt het in dit verband er met iemand over te praten, iemand die je vertrouwt en die open staat voor je gevoel. Je hebt een veilige situatie nodig om nieuwe dingen te kunnen willen ontdekken, om op onderzoek uit te gaan. Dat geldt ook wanneer het gaat om je eigen gevoelens.
Ik ga er maar even van uit dat jullie, je man en jij, een goede band hebben. Je houdt veel van hem, zeg je. Maar je geeft ook aan de je “natuurlijk” niet over je gevoel over gemeenschap met hem praat. Zo natuurlijk vind ik dat niet. Het past binnen vertrouwelijkheid om wel te praten over je beleving, ook al is dat niet makkelijk. Die vertrouwelijkheid kan gaandeweg groeien. Misschien kun je je man zover krijgen dat je samen met hem eens kunt kijken of je wat wijzer kunt worden. Maar het kan ook zijn dat je man het moeilijk vindt. In dat geval zou je kunnen kijken of er iemand anders is. De huisarts is natuurlijk een mogelijkheid. Die zal zo nodig verwijzen.
Dus: in eerste instantie raad ik je aan je erop te richten dat je zelf erachter ziet te komen waardoor jij je nu precies vies voelt en je man vies vindt in een seksuele situatie. Iemand anders kan je niet vertellen hoe dat komt. Om meer met je eigen gevoel vertrouwd te raken, moet je je veilig voelen. En daar kan een ander je wel bij helpen. Dat is heel belangrijk!
Met vriendelijke groet,
Els de Bruin
Het gebeurt wel eens dat mensen misbruikt zijn en het later niet meer weten, omdat ze het verstopt hebben. Ze zijn het "vergeten" omdat ze zich er geen raad mee wisten! Een soort overlevingsmethode is dat dan, die onbewust wel iets met je doet.
Als het smetvrees of zoiets is, lijkt mij dat je het voor de gemeenschap zou moeten hebben en niet alleen daarna.
Het lijkt mij inderdaad goed dat je erover nadenkt en praat om erachter te komen wat de oorzaak is.
Het kan ook de manier en de beleving van de geslachtsgemeenschap zelf zijn.... Daar kun je misschien aan werken en/of een goed boek over lezen. Het mag een samenspel zijn, met een uitgebreid voorspel. Praten om elkaar te vertellen wat fijn is en wat niet, is hiervoor noodzakelijk! Sterkte ermee!
