Vraag
Ik ben een getrouwde vrouw en moeder en heb een kleine part-time baan. In mijn werk kom ik soms met heftige zaken in aanraking (moeilijke dingen die spelen in gezinnen of bij kinderen). Als ik een dag heb gewerkt en ik ben met heftige zaken geconfronteerd, vind ik het moeilijk om die uit mijn hoofd te zetten. Graag zou ik willen leren mijn gedachten af te sluiten voor zaken van mijn werk als ik er niet per se mee bezig hoef te zijn. 's Avonds in bed denk ik bijvoorbeeld ook vaak aan het werk en wil daar dan graag over praten. Mijn man wil best naar mij luisteren, maar vindt ook dat ik het werk meer van me af zou moeten kunnen zetten. Verder heeft de geslachtsgemeenschap hieronder te lijden, omdat ik het moeilijk vind me dan daar geheel aan "over te geven" en niet aan andere dingen (over de kinderen/werk e.d.) te denken. Dit komt ook omdat ik niet snel opgewonden raak. Sowieso heb ik na de geboorte van ons jongste kind minder behoefte aan seksuele gemeenschap dan daarvoor. Ik vind mezelf ook niet aantrekkelijk, mijn man vindt dat onzin. Een ding is mij wel duidelijk: mijn liefde voor mijn man is niet afgenomen, juist niet! Mijn vraag: Er hangen best veel dingen met elkaar samen, denk ik. Wat is een goede tip? Kan ik hierover van gedachten wisselen met bijvoorbeeld een maatschappelijk werker?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Om maar met je laatste vraag te beginnen; het lijkt mij een goed idee als je hierover in gesprek gaat met, bijvoorbeeld, het maatschappelijk werk. Wat je beschrijft is voor veel (jonge) moeders herkenbaar. Naarmate de druk toeneemt van gezin en werk, is er minder ruimte voor intimiteit. Daarbij komt het feit dat je aangeeft jezelf niet zo aantrekkelijk te vinden. Dat is meestal versterkt door zwangerschap(pen) en geboorten. Je lichaam verandert van (jonge) meid naar moeder! Uit jouw vraag blijkt dat er meer aan de hand is en ik krijg de indruk dat je niet zo'n positief zelfbeeld hebt? Als ik je vraag lees dan lijkt het alsof de dingen in elkaar grijpen; alles heeft met alles te maken... lijkt het.
Dat je in jouw werk zodanig wordt geconfronteerd met moeilijke dingen en dat je dit thuis niet los kan laten is iets waar je mijns inziens mee aan de slag moet. Je beschrijft hoe dit in de relatie met je man gevolgen heeft. Je legt als het ware de "rekening op het verkeerde bordje". Goed dat je hiermee aan de slag wilt. Wel zou ik je aanraden om iemand te zoeken die aansluit bij jouw belevingswereld qua geloof.
Ik zou je willen uitdagen om, in gesprek met een deskundige, te gaan onderzoeken wat de oorzaak is dat jij jouw werk niet kunt loslaten maar ook dat jij jezelf niet aantrekkelijk vindt en niet snel opgewonden raakt. Wat maakt dat je zo bezig bent met je werk en daardoor minder beschikbaar bent, thuis? In mijn praktijk merk ik vaak dat mensen piekeren over dingen die hen bezighouden maar dat dit soms ook helpt om niet te (kunnen) voelen waar het eigenlijk om gaat! Kortom; door te piekeren hoef je niet te voelen! Ben benieuwd of jij dit herkent!
Je kunt met je huisarts bespreken of er een christen hulpverlener in jouw regio is waar je terecht kunt. Je kunt dit zelf ook opzoeken op www.ikzoekchristelijkehulp.nl Heel veel succes met dit proces!
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zelf blijf ik wel met een vraag zitten, vragenstelster heeft het er niet over dat het geloof een rol speelt in haar problematiek.
Als je een erge ziekte hebt moet je dan ook een christelijke chirurg zoeken?
Het lijkt mij wel, als ik alles zo lees, maar in de praktijk zoeken we dan de beste chirurg.
Of niet?
Die vrouw kiest ook werkend voor haar man en gezin. Net of vrouwen die de hele dag thuis zitten betere moeders zijn. Werk is ook voor je eigen ontplooing, werken met collega's en kinderen gaan ook een keer de deur uit. Een werkende moeder is een gelukkige moeder en kinderen voed je samen op.
COR het stereotyp van de reformatorische kring wordt maar weer eens verwoord. Gelukkig is het een sterotyp en het is 2011. Dames een schuldcomplex aanpraten is niet netjes Dames, economisch onafhankelijk zijn maakt je zeker gelukkig, nu nog even de balans vinden. Troost je ook mannen hebben hier ook problemen mee.
Verder kun je misschien 's avonds eerst samen op de bank napraten over de dag die voorbij is en dan alles in het gebed voor God neerleggen. Als je daarna dan naar bed gaat, kun je je dan misschien beter ontspannen. Fijn dat je man je aantrekkelijk vindt, probeer daarvan te genieten!
Vertrouw en geloof je man ook als hij zegt dat je aantrekkelijk bent. Wat een zegen is dat, probeer daar echt van te genieten! Sterkte ermee!
Kiezen voor eigen ontplooing, economisch onafhankelijk klinkt mij niet echt in de oren als een leven zoals de Heere het van een vrouw en moeder vraagt.
