Vraag
Aan ds. Van den Belt, naar aanleiding van de Levensbronavond in Doorn op 15-04-2011 over het thema "Alles kwijt". Dominee, u heeft uitgelegd dat Job echt alles moest verliezen, ook al zijn kinderen. Normaliter kan je dat nooit dragen. Maar om dan staande te mogen blijven door het geloof in Christus, dat is toch niet uit te leggen in deze tijd? We moeten toch in onze maatschappij een antwoord weten om ons leven te verantwoorden? Na een lange weg van beproeving en veel ziekte, heb ik tot geloof mogen komen. Toch val ik elke keer weer terug in ongeloof! Ik heb twaalf jaar in een rolstoel gezeten en door een wonder heeft de Heere mij willen genezen en toch twijfel ik telkens weer. Hoe moet en kan ik hiemee omgaan? Ik begrijp Paulus, als hij zegt: Het goede wat ik wil doe ik niet, ,maar het kwade wat ik niet wil, doe ik elke dag weer. Dominee, ik weet dat u het heel druk hebt in Gods wijngaard, maar toch vraag ik u of u mij een antwoord kunt geven!
Antwoord
Job moest echt alles verliezen. Dat was een beproeving voor zijn geloof. Hij klaagt zijn nood bij God. Wij weten als lezers van het boek dat de duivel er de hand in had en dat God de satan de vrije hand gaf. Job kende die achtergrond niet en zijn vrienden beschuldigden hem. Aan het slot van het boek staat dat Jo recht van God gesproken heeft. Terwijl hij soms God aanklaagt en ter verantwoording roept. Hij zegt zelfs: “Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij. Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk” (Job 30:20-21). Blijkbaar mag je van God zulke dingen tegen God zeggen in je verdriet.
Dat Job staande kon blijven in zijn vertrouwen is niet uit te leggen, nu niet en toen ook al niet. Het is de Heere die hem door Zijn ondersteunende genade staande houdt. Dat kan ook nu nog gebeuren in de beproeving van het geloof. Dat hoef je dan niet apologetisch uit te leggen, maar dat mogen sommige christenen die zwaar beproefd worden uitleven, als voorbeeld van wat Gods genade vermag! Ik weet niet of we in onze tijd per se een antwoord moeten kunnen geven en formuleren. Soms mogen we ook een antwoord uitleven door Gods genade. Apologetiek –verdediging van het christelijke geloof– is een mooi vak, maar het heeft maar een zeer beperkte functie en ik betwijfel of er ooit mensen door tot geloof gekomen zijn, al is het voor christenen en vooral voor jongeren wel belangrijk om te weten dat en waarom het christelijke geloof niet iets ‘achterlijks’ is. De diepste kracht van het geloof lit echter niet in de redelijke argumenten, maar in het vaste vertrouwen op God, ook als Hij Zijn aangezicht verbergt…
U schrijft: na een "lange weg van beproeving en veel ziekte, heb ik tot geloof mogen komen." Wat een wonder is dat! Een teken van Gods vrije genade. Hij ging deze weg met u om u bij Hem te brengen. Nu moet u in de oefening van het geloof leren hoe zwak u bent en dat u in eigen kracht geen moment staande kunt blijven. Dat valt niet mee, maar Hij valt wel mee. De Heere valt voor Job en voor u en voor mij EEUWIG mee. Daarbij heeft de Heere u ook een teken gegeven door een wonderlijke genezing, een teken van Zijn liefde en trouw. Weet u wat ik mooi vindt? Dat u het met dat teken niet kunt doen. Gelukkig niet, want anders zou uw geloof een wondergeloof zijn. Juist omdat het méér is dan dat wordt het zo bestreden en beproefd, opdat u als goud gelouterd uit de strijd zou komen. Soms is de innerlijke strijd van een christen nog zwaarder dan de beproevingen van het uiterlijke lijden.
Hartelijke groeten,
Dr. H. van den Belt
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. van den Belt
- Geboortedatum:08-06-1971
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Woudenberg
- Status:Inactief
