Vergeven en vergeten van zonden

God zegt dat Hij al onze zonden achter Zijn rug heeft geworpen in de zee en er niet aan terugdenkt. "Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons." Wat een wonder als we onze zonden belijden, dan is Hij getrouw en rechtvaardig en doet dat dan ook daadwerkelijk (1 Johannes 1:9). Toch lees ik nu in 2 Korinthe 5 vers 10: "Want wij allen moeten geopenbaard worden voor den rechterstoel van Christus, opdat een iegelijk wegdrage, hetgeen door het lichaam geschiedt, naardat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad." En vraag me af: vergeven is dan bij God ook niet vergeten of hoe moet ik dat zien? Heeft dit te maken met wanneer je tot geloof bent gekomen of heeft dit ook met je leven te maken toen je nog zonder Hem leefde?

Beste vragensteller,

Als ik je vraag goed lees is je kernvraag: hoe kan het dat in sommige gedeelten van de Bijbel gesproken wordt over vergeven en vergeten van zonden, terwijl andere gedeelten spreken over een rechterstoel voor Gods kinderen? Hier lijkt inderdaad sprake te zijn van een tegenstelling. Dit betekent dat of de Bijbel zichzelf tegenspreekt of dat wij de teksten in hun verband moeten lezen. Ik ga voor het laatste.

Als iemand tot geloof komt, dan is het waar dat God ons onze zonden vergeeft. Je noemt terecht hier de woorden uit Psalm 103. God vergeeft zonden. Dat Hij ze ook vergeet betekent niet dat God vergeet dat het gebeurd is, maar wel dat Hij er niet meer op terugkomt; Hij rekent je er niet meer op af in het eeuwige oordeel. Wie in de belofte van het Evangelie gelooft ontvangt vergeving van zonden. Zo iemand is behouden.

Maar dan komt de vraag hoe een kind van God leeft. Het is zeker waar dat als een kind van God in zonde valt, maar die zonde belijdt aan God, vergeving ontvangt. Maar de Bijbel spreekt ook over de vraag wat een kind van God in het algemeen doet mijn zijn of haar leven. Een christen kan ook heel veel nalaten, zoals getuigen en dienen. Paulus stelde zijn leven in dienst van God en betaalde daar een hoge prijs voor. Maar er waren ook arbeiders, zo lezen we in 1 Korinthe 3, die waren meer met de eer en roem van zichzelf bezig dan met de eer van God. Zowel Paulus als die andere predikers zijn behouden op grond van het geloof in Christus. Toch spreekt de Bijbel over een rechterstoel van Christus voor gelovigen (Rom. 14:10). Het is belangrijk om te zien dat het bij deze rechterstoel van Christus niet gaat over het wel over niet verloren gaan, maar wel over je leven als christen. Dat heeft blijkbaar consequenties voor de plaats die je inneemt in de eeuwigheid. Denk hierbij aan de gelijkenissen van de Heere Jezus over de ponden en de talenten (Matth. 25:14-30 en Luk. 19:11-27). Hierin zie je dat in de ‘uitbetaling’ van degenen die positief arbeiden/dienen met hun ponden en talenten rekening wordt gehouden met hun inzet. Wie er niets mee doet gaat verloren. Die door genade in het Koninkrijk zijn/haar plaats mag innemen is behouden, maar het is niet onbelangrijk wat je doet met de gaven en mogelijkheden die God je geeft.

Je ziet dus dat het niet onbelangrijk is hoe je leeft. Dit is een belangrijke les die vaak vergeten wordt. Heiligmaking, ons leven met de Heere hier, heeft gevolgen voor ons leven met de Heere straks. En vergeet daarbij niet dat bijvoorbeeld Paulus leefde uit de genade van God. Het was dus geen eigen werk. Maar het is maar net in hoeverre je die genade van God ook toelaat in je leven.

Toch zijn er zoveel redenen om dat wel te doen.

1. Christus stierf voor onze zonden. Hij gaf alles! Zullen wij ons leven dan voor onszelf houden?

2. Een kind van God ontvangt de Heilige Geest. Wat een gave! De Geest geeft ons wat we nodig hebben om God te dienen.

3. Deze wereld gaat voorbij en al haar begeerlijkheid. Een failliete zaak dus!

4. Christus komt terug om alle dingen nieuw te maken. Dat heeft de toekomst.

5. Christus zal ons vergelden als we ons leven aan hem hebben overgegeven en gebouwd hebben aan zijn Koninkrijk (Rom. 12:1-2). Daar geeft Hij zelf genade voor aan allen die Hem daarom vragen en ernaar verlangen.

Dus verlost van de eeuwige dood is iedere oprecht gelovige. In de mate van verheerlijking is onderscheid. De een zal vol van heerlijkheid zijn als een vingerhoedje, de ander even vol, maar als een emmer. Ik hoop dat je vraag zo beantwoord is en je hiermee verder kunt.

Ik wens je daarbij Gods genade en kracht toe,
Ds. P. van de Voorde

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van de Voorde

• Geboortedatum:
  18-08-1975
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wijngaarden
• Status:
  Inactief

29 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven