Net zo goed niet meer bidden

Wij hadden het op catechisatie over vergeving van zonden. Toen zei onze dominee, kort gezegd, dat je gebeden veel eerder verhoord worden als je zonden vergeven zijn. Is dit zo? Hoe zit het dan aan het begin van je geloof als je God zoekt. Wanneer weet je dan of je zonden vergeven zijn? Dan kan je dus eigenlijk net zo goed niet meer bidden.

Hallo, beste vraagsteller!

Als ik je vraag lees, dan denk ik dat jij je dominee niet helemaal goed hebt begrepen. Ik kan mij niet voorstellen dat hij het bedoeld heeft, zoals jij het begrepen hebt, namelijk dat je gebeden veel eerder verhoord worden als je zonden vergeven zijn. Dus als je zonden vergeven zijn -uit genade- dan heb je nog een extra streepje voor, namelijk dat hij ook andere gebeden eerder verhoort.

Terecht, dat jij de vraag stelt hoe het dan zit aan het begin van je geloof, als je God zoekt. Want als je God zoekt, als je zoekt wie Hij voor jou is/wil zijn, dan weet je nog niet van vergeving; dan heb je misschien heel veel vragen over en aan God. Hoe zit het dan met die eerste vraag naar de vergeving van de zonden.

Ik denk dat je moet zeggen, dat je gebed niet verhoord wordt omdat je al vergeving hebt ontvangen. Gebeden tot God kunnen en willen alleen maar door God gehoord/verhoord worden om Christus’ wil. Hij heeft de weg van de verzoening met God en de vergeving van de zonden gebaand. Omdat Hij het heeft volbracht, daarom hoort God het gebed en verhoort Hij het ook, neemt Hij mij in mijn roepen serieus.

Misschien kun je wel zeggen, dat je bij alle vragen die je aan God hebt, de vraag naar de vergeving/verzoening de aller belangrijkste is. En zou God iemand die Hem daar oprecht om vraagt, aan de deur laten staan en geen antwoord geven? Als ik verzoening ontvang, ga ik immers God met heel m’n hart loven en prijzen.

Ja, wanneer weet ik, dat m’n zonden vergeven zijn… Geloof je dat de Heere God jou om Christus’ wil de zonden wil vergeven? Of geloof je het niet/nauwelijks…? Belijd je aan Hem wat je verkeerd gedaan hebt? En waarom? Over het belijden van de zonden staan heel mooie dingen in 1 Johannes 1:9–2:2, lees ze maar eens. Ik citeer vers 9: “Als wij onze zonden belijden (eerlijk en met berouw tegenover de Heere uitspreken): Hij is GETROUW en RECHTVAARDIG om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.” Als we onze zonden eerlijk belijden en laten, mogen we er zeker van zijn dat God ze vergeeft of zelfs vergeven heeft.

Ik denk ook hoe het in Psalm 32:5 in één adem uitgesproken wordt: Ik beleed mijn ongerechtigheid en U vergaf mijn zonden. De Heere moet er niet eerst nog eens een nachtje over slapen en het dan nog eens bekijken. Nee, we mogen pleiten op wat Hij zelf heeft gedaan, namelijk de zonden van mij en jou op Christus gelegd. En Hij heeft ze als de zondebok weggedragen in de woestijn. Dat ziet God aan/daar kijkt Hij naar! Wie de zonden oprecht belijdt, die zijn ze vergeven.

Ik zou het bidden maar niet nalaten, want dan ben je alle contact met God kwijt -en dat zul je niet willen, toch?!

Hartelijke groet,
Ds. J. van het Goor