Vraag
Ik had altijd een beeld van: als je pas gehuwd bent, dan is dat een fantastisch gevoel. Maar het tegendeel ondervinden wij, ook al houden we van elkaar. Het is soms zo moeilijk. Eigenlijk wil ik vragen: maken meer mensen mee dat de start van een huwelijk moeilijk is en het na een tijd beter gaat? Mijn man zegt vaak nuchter: bij ons zijn eerst de zeven magere jaren en dan de zeven vette. Ik maak me er veel drukker om, of banger en denk dan vaak: ik dacht dat ik me dan heel zielsgelukkig zou voelen, maar het is helemaal niet zo als ik dacht. Maken meer mensen dit mee of ben ik de enige?
Antwoord
Beste vraagsteller,
"Als je pas getrouwd bent krijg je koekjes bij de thee, suiker op je brood…" zegt een heel oud versje. Het gaat over de verwachtingen die men heeft van een huwelijk, terwijl zich ook zorgen aandienen. De roze wolk van geluk kan wreed uiteenspatten als het huwelijksleven toch niet dat is wat men zich heeft voorgesteld. En dat kan allerlei oorzaken hebben, maar waarschijnlijk heeft het veel te maken met de mooiste dromen die aan het huwelijk voorafgingen, terwijl het leven van alledag nu eenmaal géén droom is. Praat eens met uw echtgenoot over dat wat u van elkaar verwacht. Over datgene wat u van uw huwelijk verwacht. Over datgene wat u in het algemeen gedacht had bij getrouwd-zijn. Over de reden van het getrouwd willen zijn. Over het huwelijk van uw ouders dat wellicht een voorbeeld is.
Is praten eerst moeilijk, schrijf het dan eens op. Wat stelt u zich voor bij een zielsgelukkig gevoel? Hebt u zulke momenten wel gehad? Zo ja, wanneer en waardoor? En ook: waardoor verdween dat gevoel? Geef uzelf eerlijk antwoord, zodat u zicht krijgt op uw gedachten en bijbehorende gevoelens. Pas als u uw eigen zorgen weg kunt nemen of ten minste kunt relativeren wordt het leven minder ingewikkeld. En wellicht kunt u dan net zo nuchter reageren als uw echtgenoot. Vraag hem overigens ook naar wat hij precies bedoelt met zijn "zeven magere jaren". En wat hij verwacht van mogelijke komende "zeven vette jaren". Kortom: genoeg om over na te denken en om over te praten!
Tenslotte: hebt u zussen, of vriendinnen? Praat eens met hen, of met uw moeder over dat wat u bezig houdt: waarschijnlijk merkt u al snel dat u niet de enige bent die verwachtingen bij moet stellen. Bedenk daarbij, dat het leven -ook de liefde met bijbehorende trouw- steeds weer bestaat uit het maken van keuzes die ieder hun eigen consequenties hebben.
Ik wens u alle goeds toe, samen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En ik geloof vast dat er nog wel meer zijn.
Je hebt allebei je eigen manier van leven die je gewend bent en dan moet je ineens in één huis die twee manieren op één lijn zien te krijgen.
Wat geven en nemen en wat er overblijft: allebei wat water bij de wijn.
Zo is het bij mij gegaan en het heeft wel drie jaar geduurt eer dat we ons er allebei prettig bij voelden en er rust in de tent kwam. (nou ben ik ook de makkelijkste niet)
Ik moest ook erg wennen om er altijd rekening mee te houden bij een beslissing dat je met z'n tweeën bent, vooral als je allebei iets anders wilt.
En je hebt opeens heel andere verantwoordelijkheden erbij, vond ik best wel eens moeilijk.
Kan me voorstellen dat het tegenvalt als je 100% verwacht, dat is niet realistisch.
(weet natuurlijk niet of dat bij jou het geval was...)
En als troost krijg je dan te horen dat je je misschien tevreden moet stellen door van de kleine dingen te genieten. Succes!
En waarom; natuurlijk valt het tegen?
Bij mij viel het huwelijk helemaal niet tegen! Wij voelden ons heel vertrouwd bij elkaar en genoten enorm! Misschien scheelt het dat wij ook best nog ons eigen 'oude leven' konden leiden; zelfde plaats, zelfde werk enz. Vond het bij elkaar komen, het samen eten, samen slapen, samen je planning indelen, gewoon alles samen delen alleen maar erg leuk. (ps. nu nog hoor:-)! Ik moest er meer aan wennen toen er kinderen kwamen, toen veranderde pas echt alles.
Vraagstelster; zo te lezen ben je niet de enige! Maar maak er samen iets heel moois van, dat kost tijd/ inzet/ liefde. Succes in deze 'opstartfase'!
