Vraag
Beste ds. J. Westerink. Bedankt voor uw antwoord op mijn 'klaagzang'. Als ik nu terug lees wat ik toen getypt heb, denk ik dat ik het beter zo niet had kunnen zeggen. Het is wel de waarheid, maar het klinkt wel erg wanhopig en dat ben ik niet altijd. Maar ik wil u wel antwoord geven op de vragen die u stelde. 1. "Je voelt je zo alleen. Bedoel je daarmee dat er misschien wel mensen om je heen zijn maar dat je met niemand van hen kunt praten over wat jou bezig houdt? Kun je dat dan niet omdat ze niet naar je willen luisteren of omdat ze je niet begrijpen?" Ja het is eigenlijk precies zoals u zegt. Thuis kan ik niet goed praten met mijn ouders. Er zijn wat problemen in de thuissituatie. Daar wil ik het verder liever niet over hebben als u het goed vindt. Afgelopen maanden heb ik veel gepraat en contact gehad met een goede kennis, een ouder iemand waar ik eigenlijk alles tegen kon zeggen en die ook ontzettend goed luisterde. Maar die worstelt nu met zijn gezondheid en daarom hebben we eigenlijk geen contact meer. Soms mis ik dat enorm. Ik heb wel een grote steun aan mijn geloof, of eigenlijk aan God. Maar op dit moment voel ik God niet en daarom voel ik me alleen, terwijl ik weet dat ik ook moet geloven zonder te zien, in dit geval te voelen. 2. "Je schrijft dat je met belangrijkere dingen bezig bent en dat je je daarom niet kunt concentreren. Zou je mij willen vertellen wat die belangrijkere dingen zijn?" Met die belangrijkere dingen bedoel ik dat ik met God bezig ben. Dat ik aan Hem denk. Dat ik vraag of Hij terug wil komen in mijn hart en of ik Hem weer mag voelen, Zijn kracht en liefde mag ervaren. Dan lees ik een tijdlang in de bijbel en is de dag weer voorbij. 3. "Je schrijft ook over een zonde die in de weg zit. Ik weet niet of dat je grootste probleem is, maar een probleem is het in ieder geval. Mag ik ook weten wat je daarmee bedoelt?" Die zonde zijn eigenlijk twee zonden. De ene is dat ik veel film keek en nog wel eens kijk. Ik dacht dat het heel onschuldig was maar later, toen ik er mee wilde stoppen, bleek dat anders te zijn. Ik heb er moeite mee om er helemaal mee te stoppen. Ik keek/kijk op zich geen verkeerde films, maar ik deed het als mijn ouders niet thuis waren. Ze vonden het niet goed. En daarom wil ik er mee stoppen. Eigenlijk kijk ik nu wel veel minder film, maar soms dan kan ik de verleiding niet weerstaan. Maar deze zonde houdt me niet het meest bezig. De tweede zonde betreft mijn thuissituatie. Mijn moeder en ik hebben eigenlijk geen relatie. Ze is een vreemde voor me aan wie ik me erger. Afgelopen jaren zijn er veel ruzies geweest, mijn zus is uit huis gegaan om haar, mijn broer en vader zijn weinig thuis en ik zit meestal achter de computer met muziek op of op mijn kamer. De eerste jaren ging het nog wel, dan kon ik nog wel een beetje met moeder praten, maar de laatste jaren erger ik me gewoon aan haar. En dat ligt niet alleen aan haar, maar gewoon door al die jaren ben ik me gaan ergeren aan elk woord wat ze zegt. En dat houdt me eigenlijk best veel bezig, want het is niet zoals God het wil. Hij wil dat we onze ouders eren en dat kan ik niet. Ik houd niet van mijn moeder, vroeger haatte ik haar zelfs. Dankzij hulp van die goede kennis, waar ik het net over had, heb ik die haatgevoelens af kunnen leggen en ben ik nuchterder geworden. Ik heb geleerd om mijn zonden bij Jezus te leggen, maar deze zonde kan ik niet loslaten. Ik heb het gevoel dat ik iets moet doen, iets moet veranderen, maar ik weet niet hoe. Eigenlijk heb ik de hoop al opgegeven. Ik heb hulp gehad, maar dat hielp niet echt veel en mijn moeder wil absoluut geen hulp.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Op twee dingen zou ik in dit stadium nader in willen gaan. Eerst over die persoon met wie je een goed contact had en die heel goed naar je kon luisteren. Je schrijft dat hij nu problemen heeft met zijn gezondheid en dat er daarom nu geen contact meer is.
Mag ik je vragen: heb jij dat contact verbroken of is er van zijn kant een afwijzende houding? Ik vraag dat omdat ik vaak merk dat mensen die ziek worden in een isolement terecht komen. De mensen om hen heen weten dan niet goed wat ze wel of niet moeten zeggen en doen. Dat kan heel pijnlijk zijn. Weet je zeker dat hij zo met zichzelf bezig is, dat hij naar jou niet meer luisteren kan?
Je grootste probleem is ongetwijfeld je moeder en de verhouding tussen jullie beiden. Als ik lees dat jij je aan haar ergert, dan denk ik dat jij je "haatgevoelens" nog niet (helemaal) kwijt bent. Dan is het niet zo vreemd dat jou dat parten speelt. Je schrijft ook dat je moeder absoluut geen hulp accepteert. Dat kan en dat zou dan heel verdrietig zijn. Maar ken je niemand die je moeder toch een beetje bereiken kan? Iemand, die misschien een brugfunctie zou kunnen hebben tussen jullie beiden. Je begrijpt dat ik naar openingen zoek, al is het maar een heel klein openingetje om je verder te helpen. Als ik daarin iets kan doen, ben ik graag bereid.
Een hartelijke groet,
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
