Zekerheid van waar zaligmakend geloof

In het afgelopen jaar ben ik veel bezig geweest met het geloof. En dat ben ik nog steeds. Ik heb veel geworsteld met de vraag of ik behouden ben en ik had geen zekerheid van mijn geloof. Ik heb in die tijd verschillende gesprekken gehad met mensen die mij zeker geholpen hebben. Een poosje geleden was ik op een bepaald moment blij en ik zong steeds de Lofzang van Maria; dat mijn ziel blij den Heere, mijn Zaligmaker, mag noemen. Ook was psalm 73 vers 14 voor mij van bijzondere betekenis, omdat ik toen echt mocht zeggen dat het mij goed is nabij God te wezen. Ik ervoer toen rust. En ik ben een poos heel blij geweest. Maar nu voel ik me weer zo onzeker. Ik durf er niet goed voor uit te komen, omdat mijn omgeving er niet echt op reageert. Ik voel me een vreemdeling op de aarde en soms heb ik zo'n verlangen om weg te zijn van deze wereld. En aan de andere kant ben ik soms zo bang dat ik me bedrogen heb, dat het niet waar is. Ik hoop op een soort bevestiging dat het wel waar is, maar als ik dat bij mezelf zoek en bij mensen weet ik dat ik dat niet kan vinden; het is alleen bij God te vinden. Maar soms voel ik me zo bang. Dan denk ik dat ik gewogen ben, maar te licht bevonden. En toch word ik wel getroost als ik zie op Hem, Die alles overwonnen heeft. Als ik naar mezelf kijk, vind ik niets, terwijl bij Hem alles te vinden is. Ik kan ook niet begrijpen hoe groot Hij is van genade en durf het me gewoon niet toe te rekenen. Ik merk dat ik hier steeds in terugval. Hoe zou ik meer zekerheid van mijn waar zaligmakend geloof kunnen krijgen?

Beste vraagsteller,

Wat een geworstel, wat een getob! Ik vind het heel moeilijk om een antwoord op je noodkreet te geven. Ik ken je niet, ik weet je leeftijd niet. Waar ben je opgegroeid? Wat is de prediking die je steeds hoort? Dit zijn allemaal factoren die in het geheel van je geworstel meespelen. Maar we gaan op pad!

Ik wil graag voorop stellen dat de zekerheid van ons behoud niet ligt in ervaring, gevoel, ondervinding, wat ik beleef, enzovoort. De zekerheid van ons behoud ligt in Christus, in Zijn werk, in Zijn verdienste, in Zijn betaling. Dat is zo vast als een rots. Dat kan alles doorstaan. Maar wij kunnen zoveel af tobben. Vaak komt dit ook omdat we verkeerd bezig zijn. Onze insteek kan zo verkeerd zijn. Steeds maar denken aan “mijn behoud”. Steeds maar zoekend om iets te voelen.

Eerst een vraag: je schrijft: “Een poosje geleden was ik op een bepaald moment blij en ik zong steeds de Lofzang van Maria; dat mijn ziel blij den Heere, mijn Zaligmaker, mag noemen. Ook was psalm 73 vers 14 voor mij van bijzondere betekenis, omdat ik toen echt mocht zeggen dat het mij goed is nabij God te wezen. Ik ervoer toen rust.” Was dat echt? Ja? Waarom zou dat nu dan voorbij zijn? Geniet de momenten dat de Heere nabij is. Ik las in ons dagboek: De tijd en de dingen van de wereld mag je gebruiken, de Heere mag je genieten…” Is een doordenker, maar voor jou denk ik, heel belangrijk. Dat je je een vreemdeling voelt kan ik begrijpen. Dat je weg wilt ook. Maar die man in Gardera wilde ook weg. Maar de Heere Jezus zei: “Blijven en aan de mensen vertellen Wie Ik ben.”
 
Dat je wel eens bang bent dat je jezelf bedrogen hebt, dat begrijp ik ook. Maar weet je, er zijn mensen die dat nooit hebben, dat vind ik veel benauwender. Je mag gerust hopen op een bevestiging… maar zoek die bij de Heere en niet bij de mensen. Hij is de Getrouwe, de Barmhartige hogepriester die je kent. Die alles van je weet en toch heel nadrukkelijk tegen je zegt: “Mijn zoon, Mijn dochter, geef mij je hart.”

Even verder geef je zelf het juiste antwoord op al je geworstel: “Maar soms voel ik me zo bang. Dan denk ik dat ik gewogen ben, maar te licht bevonden. En toch word ik wel getroost als ik zie op Hem, Die alles overwonnen heeft. Als ik naar mezelf kijk, vind ik niets, terwijl bij Hem alles te vinden is.” Dat is het! Zien op Hem, zien op Jezus. Bij onszelf is niets! Ook bij jou niet. Maar bij Jezus is alles wat je nodig hebt. Zoek Hem, zoek in Hem ingeënt te zijn. Blijf in Hem. Eén met Hem te zijn. Geloven is persoonlijk. Wat anderen zeggen of denken is niet belangrijk, maar wat God zegt, door Zijn Geest in mijn hart.

Graag ga ik met je naar een voorbeeld in Gods Woord: Maria Magdalena. We lezen heel speciaal over haar in Johannes 20: 11-18. Lees dit eerst eens even en proef voor jezelf de verlatenheid van Maria. Het was zo heel echt. Zeven demonen waren uitgeworpen door Jezus. Ze leefde helemaal verkleefd aan Hem. En nu is Hij dood. Dood! Is het dan allemaal voor niets geweest? Huilend staat ze daar bij het lege graf. Zelfs Zijn dode lichaam is er niet meer. Wat een pijn, wat een eenzaamheid, wat een vragen… En dan… KOMT JEZUS ZELF! Hij kent haar. Hij weet van haar verdriet. En Hij zoekt haar op. “Maria!” Het jubelt door haar hart: “Meester!” Het was helemaal echt.

Lieve vraagsteller, als het maanden geleden echt was… Dan komt Jezus terug. Dan zal Hij je weer opzoeken. Dan zal je verlatenheid doorbroken worden door Zijn heilig bezoek. Dan zul je opnieuw mogen leven onder de adem van de Heiland. Nog dichter bij Hem wegschuilend. Nog inniger aan Hem verbonden.

Heel veel sterkte en grijp je vast aan de Heere Zelf. Alleen bij Hem is leven. Hi wil dat geven, ook aan jou. Hartelijke groeten.

Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Ps. Ik vond in een boekje uit 1934 een schets over geestelijke verlating. Een heel mooi artikel van slechts 3 pagina’s. Als je interesse hebt om het te lezen, stuur dan maar een mailtje naar vragen@refoweb.nl

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven