Vraag
Laatst preekte een andere predikant bij ons in de gemeente. Hij sprak in de preek over kinderen van de Vader. Maar wanneer ben je nu een kind van de Vader? Moet je dan niet eerst God als je Vader zien en aannemen? Zelf heb ik nooit een band met mijn aardse vader gehad, hij was altijd weg. De keren dat hij thuis was, was er altijd ruzie en keek hij niet naar zijn kinderen om. Het is dus moeilijk om God als Vader te erkennen en aan te nemen.
Antwoord
Beste vragensteller/-ster,
De vraag is even blijven liggen: hopelijk niet te lang. U stelt een diepe vraag, waaruit onmiddellijk duidelijk wordt dat wij in een gebroken bestaan leven. Ik kom in de dagelijkse praktijk meer gevallen, waarin ik denk: Hoe zal deze persoon het beeld van God als Vader ervaren? Dat kan zo duidelijk naar boven komen als een vader niet betrouwbaar blijkt te zijn, niet de tere vaderliefde toont, waardoor een kind zich geborgen weet. Of nog veel erger -en gelukkig beschrijft u dat niet- als een vader zich aan de eer van zijn dochter vergrijpt. Hoe kan zo iemand God dan nog als vader zien? Dat is een hele diepe vraag, die pijn verraadt: u vindt het moeilijk om God als uw Vader te zien, laat staan Hem als Vader aan te nemen.
Tegenover de pijn dat uw vader zich niet echt als vader heeft gedragen -althans dat maak ik op uit uw vraag- wil ik de rijkdom van de Bijbel zetten. Ik heb een kort onderzoek gedaan naar het woord "aannemen", "aanneming" en "aangenomen". Hieruit komt naar voren dat u uw vraag niet helemaal juist stelt. Nergens ben ik namelijk tegengekomen dat wij God als onze Vader moeten zien of aannemen. Er wordt alleen in Joh. 1:11 en 12 gesproken over het aannemen van Christus. Maar dan nu het machtige geheim van de Bijbel: wie door het geloof Christus aanneemt, wordt door God als Zijn kind aangenomen. Wij moeten dus God niet als Vader aannemen; integendeel, God neemt in het geloof ons als Zijn kinderen aan! Lees bijvoorbeeld Rom. 8:15 en 23; 9:4 en 11:15, Gal. 4:5 en Ef 1:5, die ik vanwege de rijkdom maar helemaal citeer met de omringende verzen:
3 Gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus. 4 Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde; 5 Die ons te voren verordineerd heeft tot AANNEMING tot kinderen, door Jezus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil. 6 Tot prijs der heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons begenadigd heeft in den Geliefde;
Ziet u dit? Wij hoeven God niet als Vader te zien of aan te nemen! God neemt ons in het geloof aan tot Zijn kinderen. Dieper nog, Ef. 1:3-6 leert dat Hij alle gelovigen van eeuwigheid tot aanneming tot kinderen heeft uitverkorenen.
David worstelt ook met de pijn dat hij van iedereen verlaten is en daarom zegt hij in Psalm 27: (en lees de hele psalm maar eens) 10: Want mijn vader en mijn moeder hebben mij verlaten, maar de HEERE zal mij AANNEMEN.
Staande op het fundament van Schrift zeg ik dus als antwoord op uw vraag. Wie in geloof op Jezus ziet, wordt door God als Zijn kind aangenomen. Dat hoeft u niet te doen, dat doet God. Alle initiatief gaan dan van God uit. Dit staat tegenover uw pijn dat uw aardse vader niet echt een vader was. Juist dan schittert de trouw van de hemelse Vader, Die in het geloof door Zijn aanneming van ons, onze Vader wordt.
Hiermee wil ik uw aardse vader niet afschrijven of lelijke dingen toedichten. Alle mensen kunnen falen, maar God faalt nooit. Daarom, door geloof wordt Hij uw Vader, Die nooit faalt en nooit feilt, Zijn trouw nooit laat varen en altijd u van alle goed wil verzorgen en alle kwaad of ten beste keren of weren wil. Dat is de rijkdom van de hemelse Vader!
Ik hoop dat ik u vanuit de Bijbel een weg heb gewezen als antwoord op uw vraag en ook en juist om alle pijn bij God de Vader kwijt te mogen raken. Ik ben heel dankbaar voor uw vraag: ik heb laatst catechisatie hierover gegeven en toen had ik het geheim van de aanneming tot kinderen niet gezien: dat God in het geloof ons als Zijn kinderen aanneemt en niet wij Hem tot onze Vader. Nu heb ik dat geheim mogen ontdekken.
Hartelijke groet,
M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat wens ik je van harte toe.
Ik weet zelf ook dat dit een proces is. Ik verwissel God ook nog vaak met mijn eigen ouders en er zijn tijden dat ik het gewoon totaal niet vertrouw, God als Vader...... maar gelukkig gaat dat steeds beter, Hij helpt en ik ben er van overtuigd dat Hij dat ook bij jou wil doen!
