Vraag
Een zeer dringende vraag: Ik heb verkering met een lieve meid. We houden echt heel veel van elkaar. Er speelt alleen wel een probleem: mijn schoonouders zijn zeer streng in zaken m.b.t. verkering. Ik word gigantisch geleefd. Voor veel dingen moet ik verantwoording afleggen, omdat ze dat vragen (soms op een slinkse, leuke, grappige, maar toch 'drukkende' manier). Er zijn regels gesteld. Die respecteren wij ook. Maar, die zijn mondeling besproken. En het zijn er zoveel dat we elke keer weer tegen die muur van regels aanlopen. Als we dan vragen hoe het zit m.b.t. tot iets (het zijn zoveel dingen) is het antwoord vaak: "Dat weten jullie allang, daar praten we niet meer over." Dus praten over de dingen is ook niet meer mogelijk. Uiteindelijk lukt het vaak om ons bij de dingen neer te leggen. Vooral mijn vriendin heeft hier minder moeite mee, omdat zij al haar leven lang tegen al die regels aanloopt. Maar ik kom uit een gezin waarbij er sprake is van meer vrijheid -ik ben mijn ouders er nog steeds erg dankbaar voor! En elke keer als ik er weer tegenaan loop, zakt me de moed in de schoenen. Want hoe moet ik dit volhouden? We hebben ongeveer een jaar verkering en zijn allebei meerderjarig. We geloven allebei dat de Heere ons bij elkaar heeft gebracht en dat is dan ook tegelijk de troost. We leggen het ook in het gebed voor Hem neer. Maar het is zo moeilijk om te dragen. Soms denk ik: straks bezwijk ik voor de druk van mijn schoonouders. Elke keer als ik weer hoor dat iets niet mag, word ik wanhopig. Een voorbeeld: we moeten om 21.00 uur thuiskomen, een kwartier later is fout, ook al zijn we bijvoorbeeld in gesprek verwikkeld over geestelijke zaken. Ik snap de regels op zich wel, maar ze zijn zo hard en zakelijk. We proberen er altijd uit liefde naar te handelen en als het dan een keer wat later wordt, krijgen we het nog te horen en willen ze de regels nog meer uitbreiden. Hoe moeten we hiermee omgaan? Hoever mogen ouders gaan in het stellen van regels? En hoever moeten wij daarin meegaan en waar ligt die grens (misschien ook in het licht van Gods Woord, of de Nederlandse wet?)? Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Maar er moet wat gebeuren, wil ik niet bezwijken onder de druk van mijn schoonouders! Bedankt!
Antwoord
Beste jongeman,
Opvoeden is een kind leren op eigen benen te staan. Een klein kind neem je aan de hand, een groter kind geef je steeds meer verantwoordelijkheid voor eigen gedrag. Een volwassen geworden kind blijft weliswaar kind-van-zijn/haar-ouders, maar heeft een eigen verantwoordelijkheid voor zijn/haar gedrag. Dat betekent dus bijvoorbeeld, om je eigen voorbeeld te gebruiken: als je sámen afspreekt dat je om 21.00 uur thuis bent dan zorg je dat je er ook bent, alle eventuele goede gesprekken ten spijt (die voer je dan op een later tijdstip verder). Wordt eenzijdig ópgelegd dat je om 21.00 uur thuis moet zijn… dan heb je het recht om (netjes en beleefd) te vragen waarom dat moet. Er tegenin gaan door toch later te komen is kinderachtige rebellie en brengt je niet verder! Je erbij neerleggen brengt je overigens ook niet verder… in ieder geval op de langere duur niet!
Kortom: in jouw beleving word je verstikt door haar ouders; maak dat aan je aanstaande schoonouders op een tactvolle manier duidelijk. Open en eerlijk communiceren is een kunst: bedenk van te voren goed, wat je wilt gaan zeggen en bespreek het eerst met je vriendin zodat zij niet verrast wordt, maar je juist kan steunen! Bedenk dat jullie beiden volwassen zijn en niet over alles verantwoording hoeft af te leggen alsof je een klein kind bent. Gedraag je dan ook als volwassenen: neem de verantwoordelijkheid voor je daden. Bedenk dat iedere keuze die je maakt zijn eigen consequenties heeft. Geef je aan haar ouders toe door je zoveel mogelijk aan te passen: dan is dat een keuze. Ga je tegen hun regels in: dan is dat ook een keuze. Consequentie van de verkering met je "lieve meid" is, dat je altijd met aanstaande schoonouders te maken hebt! Zelfs al zou je hen de rug toekeren, het blijven háár vader en moeder!
Wat is er mis met nog eens vragen naar de regels? Willen de ouders er niet meer over praten omdat het als helder verondersteld wordt, dan kun je rustig aangeven dat je het niet meer weet of dat je graag de regels op papier hebt zodat je ze niet vergeten zult. Met humor kom je soms heel ver. Of neem eens een grote bos bloemen mee waar je je gesprek mee inleidt.
In het licht van Gods Woord: je ouders respecteren is een goede zaak, maar na Efeze 6:1-3 komt vers 4… lees dat maar eens!
Veel tact en wijsheid toegewenst!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vreemde regel om perse om 21 uur binnen te moeten zijn, jullie zijn toch geen pubers ? Neem het advies van Marijke ter harte en probeer te praten, maar... ik vrees het ergste. En gaat dit na het trouwen over, vraag ik me af ? Misschien op grote afstand gaan wonen. Veel wijsheid toegewenst !
Ze hebben het blijkbaar moeilijk om haar los te laten.
Goed antwoord van Marijke en sterkte en zegen in jullie verkeringstijd.
Gisteren nog, als dat zou kunnen...
Wel heel lastig de situatie nu. Misschien toch een eerlijk gesprek aangaan met een derde persoon erbij (eigen ouders, dominee, hulpverlener o.i.d). Kan me voorstellen dat je er 'gek' van word.
Nogmaals; als je relatie sterk genoeg is en de middelen er zijn; wacht niet te lang met trouwen.
Veel geluk samen!
en zeg lieve ouders we houden veel van jullie, maar jullie overvragen ons met een enorme lijst met regels, te zwaar om te dragen.we zijn weliswaar nog in huis wonend, dus wij willen ons zo veel mogelijk aansluiten ad huisregels, dat is logisch. maar daarnaast vragen jullie dingen van ons dat vinden wij dat dit niet kan. als we zo door gaan gaat het misschien fout, en dat is het laatste wat we willen. als u zegt op zaterdagavond zou ik het fijn vinden als jullie ruim voor 12 u thuis waren. prima daar houden we ons aan. maar wij zijn ook een eigen indivudu met een eigen mening dat is gezond. en in zover dat jullie ouders daar geen echte last of gewetenswroeging in hun huis mee hebben. moeten jullie je eigen zaken regelen. dat mag en moet, op weg naar een zelfstandig leven. anders ga je straks fouten maken, ook in de zin van pffffff weg met alle regels ik kan geen regels meer zien, dan gaat het misschien exstreem de andere kant uit, dat hebben dan vast de ouders niet gewilt, maar het gebeurt geheid als dit zo door gaat. misschien is het beter als je meisje eerst met haar moeder praat dan met haar vader en moeder en dan met jullie samen met de ouders. ik wens jullie toe een gezonde eigen mening. en een blijvende goede verhouding. waar in er plaats is voor een eigen mening vd kinderen. in die die niet haaks staat op de Schrift. sterkte en veel liefs van ook een moeder.
Want deze situatie is echt te zot voor woorden.
