Vraag
Anderhalf jaar geleden ben ik gescheiden. Ik had een kinderloos huwelijk. Ik woon nu alleen en heb mijn leven weer redelijk op orde. Ik zit op dit moment in het beginstadium van een relatie met iemand die een engel op aarde lijkt te zijn. Mijn absolute droomvrouw. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Echter, ben ik gedoemd na mijn scheiding om de rest van mijn aardse leven vrijgezel te blijven? Word ik geacht -tot mijn (en haar) grote verdriet- dit af te ketsen? Of is dit echt een Godsgeschenk, een nieuwe kans en word ik geacht met deze vrouw te trouwen en gewoon gelukkig te worden? Ik weet het niet!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Allereerst mijn verontschuldigingen voor het late antwoord. Ik lees in je vraag een wereld van zorg en verdriet, die je hebt ervaren in de achterliggende tijd. Waarvan ongetwijfeld de wonden nog schrijnen van pijn. Fijn, dat je je leven weer wat op orde mag hebben.
Het is voor mij ‘op afstand’ verre van eenvoudig een antwoord op je vraag te kunnen geven. Want ik ken jou situatie niet! Om een zinvol antwoord te kunnen geven is het nodig om daarvan wat op de hoogte te zijn. Waarbij een van de belangrijkste vragen is: wat is de oorzaak van jullie scheiding? Daaraan kunnen hele moeilijke redenen ten grondslag liggen, zoals grote psychische nood, een totaal ontwrichte communicatie, mogelijk overspel van je vrouw… je voelt wel aan, we komen hier op een heel teer gebied! En ook dit, welke weg ben je tot nu toe gegaan om te onderzoeken wat de wil van de Heere God hierin is? Ik ken je kerkelijke achtergrond niet, maar heb je hier al over gesproken met een wijze predikant of ouderling? Samen jullie biddend gebogen over het Woord van God? Alleen dat kan en mag uitsluitsel geven. Onze gevoelens en meningen van andere mensen, zijn helaas gevaarlijk drijfzand!
De Bijbel leert ons dat de enige weg om te mogen hertrouwen is, wanneer we vrij zijn van onze ex-man of ex-vrouw. Dat betekent dat hij of zij al in het huwelijk of daarna, het is gaan ‘houden’ met een ander en daarmee is getrouwd. En… in de geschiedenis van de christelijke kerk zijn nog andere zwaarwegende reden genoemd om te scheiden en daarna opnieuw te trouwen, zoals impotentie van de ander of totale ontwrichting van het huwelijk! Je zult wel begrijpen, dat een zo belangrijke vraag als die van jou, niet op afstand naar tevredenheid en afdoende kan worden beantwoord.
Ik wil deze weg van harte verder met je gaan, maar daarvoor is toch meer informatie nodig. En bedenk… in het stadium van verliefdheid kan een man of een vrouw de ware droomengel lijken, maar liefde blijkt vooral uit de mate van trouw aan elkaar in het huwelijksleven van elke dag.
Heel veel zegen toegebeden,
met hartelijke groeten,
Ds. J. Prins
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Prins
- Geboortedatum:04-10-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Ederveen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mat.5:32 Maar IK zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzake van hoererij, die maakt, dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel.
De verlatene is hier degene die verlaten wordt om een andere oorzaak dan ontucht. Dus degene die verlaten is door zijn man/vrouw omdat zijn/haar partner overspel heeft gepleegd, die mag hertrouwen.
Het is maar wat je onder scheiden verstaat: het huwelijk is gebroken op het moment van overspel. Degene die overspel pleegt, breekt het huwelijk. Degene die bedrogen is mag dat dan ook zo zien en is op dat moment vrij van zijn partner. Vrij om weg te gaan, vrij om te blijven, vrij om te hertrouwen.
Scheiden is vreselijk, iets wat je je leven lang mee zal dragen. Het breken van een huwelijk begint echt niet bij de scheiding zelf, de breuk is er vaak al veel en veel langer voordat de stap daadwerkelijk word genomen.
Ds Pieters heeft een prachtig boekje geschreven, zouden alle ds en kerkeraadsleden moeten hebben. Er stappen zoveel gescheiden mensen uit de kerk, echt treurig. Scheiden doet al zoveel pijn en missen vaak de steun van gemeente en de kerkeraad. Echtscheiding is het gevolg van de gebrokenheid van het leven, net als alle andere zonden.
Geweldig mooi dat deze man de vrouw van zijn leven heeft gevonden, die net als ik , de man van mijn leven heb gevonden. Nu ben ik er pas achter dat mijn huwelijk met mijn ex man geen huwelijk was.
Sommige dingen zijn zeer makkelijk gezegd, zoals onder andere; er zijn altijd twee schuldigen.
Een paar maanden geleden is mijn man na 8,5 maand huwelijk van de één op de andere dag vertrokken. Wij waren beiden actief gelovig en hadden totaal geen onenigheid. Hij heeft met niemand gesproken over deze ideeën die hij had bij mij weg te gaan. Hij heeft op een zondag middag me ineens verteld in tranen het niet meer te willen, en een half uur later liep hij met een boodschappentasje met wat kleding uit huis, terwijl ik huilend overstuur achter bleef. Toen overigens nog helemaal niet beseffend dat hij echt weg zou gaan. Ik dacht dat hij een burn-out o.i.d. had.
Maar niets bleek minder waar...hij is nooit meer terug gekomen. Hij wilde God niet meer, geen geloof, geen verantwoordelijkheid en geen huwelijk met mij. Ik heb werkelijk alles geprobeerd! Ik heb zo zielsveel elke dag van hem gehouden, alles voor hem over gehad.
Maar als je op gegeven moment ziet dat iemand echt niet meer wil en jou alleen probeert kapot te maken, dan móet je loslaten...en gelukkig weet Mijn Heer dat ook!
Ik geloof echt dat als ik weer iemand tegen kom dat ik mag hertrouwen. Ik heb dit nooit gewild en heb er echt niets aan kunnen doen!
De pijn en beschadiging, met name in je vertrouwen naar anderen, is zo immens. Dat is niet uit te leggen. Ik wens niemand dit ooit mee te hoeven maken. Ik heb dagen gehad dat ik niets kon, niet eten, niet slapen, zo verscheurd!!
Zou ik dan mijn leven lang moeten blijven treuren en het moeten bezuren om alleen te blijven? Terwijl ik zo een zorgzaam mens ben en van gezelschap houdt?
Nee, ik kan me niet voorstellen dat de God die ik geloof te kennen uit Zijn Woord en in mijn relatie met Hem zo is...
Het is iets wat vreselijk persoonlijk en gevoelig ligt en waar je, als je het zelf niet hebt meegemaakt, (en anders ook) heel erg voorzichtig mee moet zijn er iets over te zeggen.
Ik heb respect voor het antwoord van de ds. hoe voorzichtig en respectvol hij hiermee omspringt.
Laten we anderen eerst aanhoren voor we soms onze oordelen of meningen gevormd hebben (zeg ik ook echt tegen mezelf!)
- 1
- 2
