Autobiografie van Thomas Boston

Momenteel lees ik de autobiografie van Thomas Boston. Daarin noteert hij: "Ik zag reden er de Heere voor te loven dat ik tot vader van zes kinderen was gemaakt die nu in het graf liggen en die maar zeer korte tijd bij mij geweest zijn. Maar geen één van hen is verloren. Ik zal hen allen zien in de opstanding" (pag. 361). Vroeger was de kindersterfte groot. Zeer veel kinderen stierven op jonge leeftijd. Maar veel van die jonggestorven kinderen van gelovige ouders zijn goed heengegaan. Thomas Boston is er bij zijn kinderen telkens persoonlijk bij bepaald. Zal die grote schare die niemand tellen kan niet voor een groot deel juist uit die jonggestorven kinderen bestaan? Nu sterven weinig kinderen op jonge leeftijd. Betekent dat helaas ook niet dat er minder zielen worden toegebracht?

Laat ik beginnen te zeggen dat ik het geweldig vind dat je dit soort boeken leest! Bijzonder leerzaam en verrijkend. Prachtig ook te lezen hoe Boston zijn vaderschap verstond.

Maar jouw vraag of het eigenlijk geen zegen is als veel kinderen jong sterven en van daaruit deel zullen uitmaken van de grote schare die niemand tellen kan, kan ik niet helemaal meemaken. Was het doel waartoe God ons schiep niet in de eerste plaats dat we zouden leven tot Zijn eer? Ik denk aan wat Hizkia zegt, nadat de Heere hem nog 15 jaren geeft te leven: “De levende, de levende, die zal U loven, gelijk ik heden doe. De vader zal de kinderen Uw waarheid bekend maken” (Jes. 38).  Het is dus niet Gods bedoeling dat we zo jong mogelijk sterven, maar dat we leven tot de eer van onze Schepper. En dat we als ouders ook onze kinderen in aanraking brengen met Gods waarheid. Opdat ook zij zullen gaan geloven, en zullen leven tot Zijn eer.

Ik denk ook aan wat Thomas Watson schrijft in zijn prachtige boek over de Geloofsleer. Op de vraag wat het voornaamste doel van de mens is, antwoordt hij: God de eer geven, en ons in Hem verheugen. Vanuit die verheuging in God noemt hij echter terecht ook de eeuwige verheuging in Hem. Rijk als we  mogen leven vanuit de verheuging over het toekomende leven!

In een tijd als de onze, waar zóveel op de noemer van dit aardse leven gezet wordt, is het zeker goed om ook de kant die jij noemt, te benadrukken. Het “gedenk te sterven” is in onze tijd veelal ver zoek. Het aardse platte genieten verslaat zijn duizenden. Terwijl het juist zo rijk is ons in de Heere en Zijn dienst te verheugen. En van daaruit heen te leven naar Zijn eeuwig Koninkrijk. Zo’n leven wens ik ook jou van harte toe.

Ds. H. Liefting, Delft

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven