Seksueel contact met vreemde vrouw

http://www.bevrijdingspastoraat.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=185&Itemid=394

Luister/kijk naar afl 7 en 8 (als de link het niet doet, www.bevrijdingspastoraat.nl en dan online tv links in je scherm bevrijd van banden) en ga op je knieen en maak het met God en je vrouw in orden

veel kracht en wijsheid toegewenst

Dit kan niet anders dan, zoals reeds aangegeven, door een volledige bekentenis. Vergeving van zonden is niet hetzelfde als een rein geweten krijgen. Een rein geweten ontstaat o.a. wanneer alles wat scheiding brengt in het licht gebracht wordt en niets in de duisternis wordt achtergehouden. Uiteindelijk zal alles aan het licht komen wat we ook gedaan hebben en hoe goed we het ook verborgen hebben weten te houden.
Bij het laatste oordeel, wanneer iedereen openbaar wordt, zal ook dit geoordeeld worden. Vergeving van zonden vraagt om eveneens om een belijdenis.
In Mat. 5 zegt Jezus:
Wanneer gij dan uw gave brengt naar het altaar en u daar herinnert, dat uw broeder iets tegen u heeft, 24 laat uw gave daar, vóór het altaar, en ga eerst heen, verzoen u met uw broeder en kom en offer daarna uw gave.

In deze situatie waarin het meest kwetsbare vertrouwen is geschonden is er geen andere weg. Wanneer de bekentenis wordt nagelaten zal dit een geheel leven je teneerdrukken en je vrijmoedigheid ontnemen. Ook je blijdschap blijft weg, hetgeen wel blijkt uit de 5 jaar die je er al mee worstelt. Je blijft dan in een soort van gevangenis gevangen en gebonden.

Nu komt het erop aan ootmoedig te zijn, want de ootmoedigen ontvangen genade.
Jes 61, 1 De Geest des Heren HEREN is op mij, omdat de HERE mij gezalfd heeft; Hij heeft mij gezonden om een blijde boodschap te brengen aan ootmoedigen, om te verbinden gebrokenen van hart, om voor gevangenen vrijlating uit te roepen en voor gebondenen opening der gevangenis;

Eenmaal beleden en deze pijn gezamenlijk doorleeft zal God datgene wat geschiedt is tot genezing van jullie beiden en tot eer van Zijn grote naam willen helen.

Veel moed en doorzetting toegewenst. Maar smeek Zijn genade af om deze moeilijke weg te kunnen gaan.

Een prachtig antwoord van ds. Veldhuizen.
Omdat ik hetzelfde heb meegemaakt, denk mijn christelijke therapeut hier toch anders over. Hij zei tegen mij, als je vrouw hierdoor instort mag je uit liefde voor haar dit verzwijgen, mits de Heere je dit persoonlijk heeft vergeven. Worstel daarom om te weten of de Heere deze zonde je persoonlijk heeft vergeven door Zijn dierbaar bloed. Zijn bloed reinigt immers van alle zonden!
Het is niet niks als je je vrouw ziet instorten als je haar dit vertelt. In het belang en uit liefde voor je vrouw is dit volgens mijn therapeut een eerlijke zaak.
Van harte Gods nabijheid gewenst in deze moeilijke beslissing.

Wat een moeilijk dilemma! Ben geneigd me bij marten en drusius aan te sluiten.
Je kunt de emotionele schade die je bij je voruw aanricht, namelijk niet overzien. Zou dat zijn wat God wil? Ik weet het niet, ik vraag het me af.

Toch ben ik 'blij' dat mijn man het destijds heeft gezegd. Hoe kun je een goed huwelijk hebben, waar zo'n geheim tussen jullie in ligt? Ik denk dat het dan altijd in je zal blijven knagen.

Persoonlijk vind ik de reacties van drusius en marten :in strijd is met het antwoord van de deskundige. Vraagsteller is niet gebaat bij tegenstrijdige reacties. Hoe goed bedoeld wellicht.

Ik vind het een slechte zaak als een Christelijke therapeut tegen je zegt verzwijg het maar voor je vrouw, dat is niet wat God wil, God wil eerlijkheid, openheid, in een huwelijk, je kan vergeven zijn door God, maar de duivel zal het je altijd nadragen en je aanklagen, kijk die studie over seksuele relatie;s en kijk wat het met je doet, je bent geestelijk, emotioneel, lichamelijk verkleefd aan die andere vrouw en dat moet idd schoongewassen en verbroken worden door Zijn kostbaarbloed, maar daar is openheid, en eerlijkheid voor nodig, wat als je vrouw, door wat voor omstandigheid hoort van een ander wat er gebeurt is........... nee opeheid en eerlijheid dat zegent God, en kan de vergeving en de genezing ze werk gaan doen, maar langs het kruis, SAMEN, een andere weg is er niet.
En soms doen dingen pijn, maar denk aan de pijn die Jezus leed op Golgotha voor JOUW ZONDEN, alles zonden niks werd verzwegen of nagelaten alles moest gedragen worden en ook wij moeten soms door een dal en door pijn heen, maar als we eerlijk zijn komen we er altijd sterker uit

God zegen je,

'k Ben het van harte eens met het antwoord van ds Veldhuizen. Dit is niet de makkelijkste weg, maar wel de Bijbelse weg. En wie een andere weg gaat zal nooit vrede ervaren. Het klinkt allemaal prachtig, je vrouw sparen, bang dat ze instort als je het haar vertelt enz. Dit moet je bedenken voor dat je je, zoals Eva schrijft, geestelijk, emotioneel en lichamelijk verkleefd aan de ander.
Hoe kun je ooit vrede hebben als je met zo'n 'geheim'rondloopt?
Heb je zelf er maar voor over, of ben je bang dat je zelf instort?
Luister maar naar muurbloepje, dat is een betere weg dan die welke een Christelijke therapeut wijst.
Wie weet, zegt je vrouw later tegen je: 'Ik ben blij, dat je het vertelde'.
Zo alleen ben je samen een.
Zo alleen kun je vrede hebben.
Van harte Gods zegen toegebeden.

Amen

Ik ben gewoonlijk terughoudend mijn mening te verkondigen maar nu voel ik me toch geroepen om iets te zeggen. Ik maak me zorgen om hoe sommigen een valse weg lijken te wijzen tot rust en vrede.
Neem mijn woorden ter harte maar onderzoek in de Bijbel of het werkelijk klopt wat ik zeg. Ik noem een aantal bijbelteksten, ik nodig je uit (en iedere lezer) deze nader te onderzoeken, niet allen de tekst maar het gehele gedeelte.

Allereerst wegens zondevergeving. Zondevergeving hangt niet af van wat je doet of zegt of belijdt. Je zonde wordt vergeven door Jezus bloed (Matt 26:8). Jezus is voor jouw zonden gestorven. Alles wat er van jou gevraagd wordt is dit te geloven, in Jezus te geloven en op Hem te vertrouwen. Niet op jezelf,
probeer niet jezelf schoon maken op welke wijze dan ook. Niet door belijden, niet door offers, niet door daden, wat dan ook. Probeer niet een rein geweten of vrede te krijgen op een ander manier. Geloof alleen in Jezus, dat Hij is gestorven voor je zonden, ook voor deze zonde. Vertrouw alleen op Hem, niet op wat jezelf doet. Dit geloof geeft je een rein geweten, vrede en rust.

De zonde tegen de Heilige Geest is niet een zonde die je doet maar een afkeren van Jezus. Het doel van de Heilige Geest is je te richten op Jezus de Christus. Het tegenwerken van dat is het offer dat Jezus aan het kruis heeft gegeven af te wijzen, Jezus af te wijzen. (Zoals de Farizeen dit doen in Matt 12)
Ik heb vaak mensen horen zeggen: "nu heb ik zo iets ergs gedaan, nu zal er zeker geen vergeving meer voor mij zijn", of "nu heb ik deze zonde weer gedaan, nu is er geen vergeving meer voor mij". Luister hier niet naar, dit is de satan die dat zegt en je laat twijfelen aan Jezus. Jezus bloed is ruimschoots
voldoende. Zijn offer was het perfecte offer. Vertrouw alleen op Hem.

De zonde die je hebt gedaan was allereerst een zonde tegen God. Lees Psalm 51. Je bent waarschijnlijk wel bekend met de zonde van David met Batseba (2 Sam 11, 12). David zegt in Psalm 51:6 "Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, wat kwaad is in Uw ogen". David smeekt om vergeving in Psalm 51 en krijgt deze ook (alhoewel zijn zonde niet zonder gevolgen blijft). Ondanks deze zonde was David een man naar Gods hart.

Jouw zonde is in de eerste plaats een zaak tussen jou en God. Werp deze zonde op Jezus en geloof dat Jezus ook deze zonde voor jouw heeft gedragen
aan het kruis.
Jouw vergeving hangt niet af van of je vrouw je vergeeft of niet. Jezus zegt: vergeef je schuldenaren zoals Ik jouw je schulden geef. Niet "Ik vergeef je als anderen je ook vergeven". Jij vergeeft je schuldenaren omdat Jezus jou je schuld heeft vergeven. Of anderen je vergeven of niet is niet jouw zorg.
Jouw zorg is vrede te houden met iedereen, je naaste lief te hebben an alles te verdragen, zeer goed opgesomd in 1 Cor 13 an Gal 5:22. Dit niet om vergiffenis of loon te ontvangen maar als een waardig burger van het
koninkrijk van Jezus Christus (Rom 6).

Met dit hoop ik dat de vraag naar zonde vergeving is beantwoord.

Dan het tweede, moet je dit belijden aan je vrouw of niet.
Dit is een moeilijke vraag. Ik ben niet bekend met enige tekst in de Bijbel die zegt dat dit nodig of zelfs nuttig is. Jacobus 5:16 en 1 Joh 1:9 spreken inderdaad over belijden, wat nuttig zijn kan, maar dit is niet per se aan de persoon die je hebt schade aangedaan. Persoonlijk als mijn vrouw zoiets zou hebben gedaan, zou ik het niet willen weten, omdat het mij zou bemoeilijken haar lief te hebben (ik heb het over een liefhebben in de zin van bv Efeze 5:22-33). Ik zou het willen bedekken, zeker als Jezus het bedekt heeft.
Ik zou het persoonlijk ook niet vertellen, om haar niet te belasten. Sommige reakties impliceren dat niet vertellen 'oneerlijk' zou zijn. Ik ga er van uit dat de motivatie om het niet te vertellen een oprechte bedoeling is je vrouw dit leed te besparen. Ik vind dat goed. Belijdt de zonde aan Jezus en dat is genoeg. Jezus vraagt ons niet alle zonde te openbaren, in plaats daarvan bedekt Hij onze zonde (Rom 4:7) en wij bedekken de zonde van anderen (1 Cor 13: 7).
Ik zou persoonlijk liever deze last zelf dragen tot mijn dood aan toe, dan haar hiermee te belasten. En ik heb lasten genoeg om te dragen (voor zover ik die draag - ik heb ze aan Jezus overgegeven), om eerlijk te zijn, als ik al mijn zonden zou moeten belijden zou ik tijd te kort komen, als ik al het onrecht en tekortkomen dat ik mijn vrouw, mijn kinderen, mijn medemensen, wie dan ook, heb aangedaan, zou moeten belijden, ik zou er een volle dagtaak aan hebben. En ik heb het uiteraard over zonde en onrecht naar Gods maatstaf.
Ik zeg niet om deze zonde minder erg te maken, maar om de ernst van de andere zonden niet te onderschatten. In menselijke ogen zijn ze mischien minder, in Gods ogen niet. Laat niemand zichzelf voor de gek houden, dat indien hij of zij niet de zonde van overspel op zodanige wijze heeft gedaan, hij of zij minder zondig is. Jij noemt deze zonde, welke inderdaad een ernstige is, maar je zult ongetwijfeld erkennen dat je naast deze zonde nog duizenden andere zonden hebt begaan. In Psalm 51 belijdt David hoe hij door en door zondig en verrot is.
Dit komt weer terug op wat ik eerder zei: probeer niet jezelf schoon te maken, maar hoop op Jezus.

Het belijden of niet aan je vrouw is dus een vraag van wijsheid. Laat niemand je misleiden dat zondevergeving hiervan zou afhangen!! Ook vrede en rust en een goed geweten moet komen van een juiste verhouding tot God door Jezus, niet door een juist handelen aan je vrouw en medemensen (dit komt als vrucht van de juist verhouding tot God)

Ik wil niet zeggen dat je het je vrouw niet moet zeggen, er kunnen meer factoren een rol spelen waar ik me niet van bewust ben. Maar ik zet wel mijn vraagtekens bij het nut er van. Indien je besluit het toch te doen, houdt dan rekening met de mogelijke uitwerkingen zoals Ds. H. Veldhuizen die noemt. Houdt er rekening mee dat het schade kan doen, dat de satan het mogelijk gebruiken zal om een wig te drijven tussen te vrouw en jou. Ik weet niet hoe je vrouw in het geloof staat. Ik heb gehoord van gevallen dat zoiets een huwelijk heeft versterkt, indien beide sterk geoeg stonden in het geloof en elkanders zwakte konden dragen. Ik heb ook gehoord van gevallen dat dit leidde tot echtscheiding waar de ander het niet dragen kon. Daarom pleit ik voor terughoudendheid. Luister niet naar menselijke argumenten, luister naar
argumenten uit de Bijbel. Zolang je onzeker bent, wees terughoudend.
Mijn raad: lees en studeer de bijbel, leer Jezus beter kennen door de Bijbel. Studeer bijvoorvbeeld het Johannes evangelie dat vele vragen zal beantwoorden. Studeer het Woord van God en bid om wijsheid en God
zal het zekere geven (Jac 1:5)

Gods wijsheid toegewenst en in gebed nabij

Gerard,
Je hebt van God naasten gekregen. Als je met God in het reine bent gekomen IS HET HELEMAAL BIJBELS dat je met je naasten OOK in het reine komt! Hoe kan je één zijn met zo'n groot geheim tussenin? Ook in deze mag dan een kind van God toch op Hem alleen vertrouwen? Het moeilijke waar de vraagsteller voor staat om het te vertellen aan zijn vrouw (de kans dat ze instort) is een gevolg en straf van zijn eigen zonde. Hij is één met zijn vrouw. En als je vroeger als man zondigde werd je hele gezin gestraft. Het klinkt heel hard maar zo is het wel.
Als je op God vertrouwt zal Hij het leiden zoals Hij het wil! En Hij zegt zelf dat Hij zo machtig is dat Hij alles ten goede keren wil!

Het was een andere zonde maar voor God wegen zonden even zwaar: Levi kwam ook in het reine met de mensen die hij bedrogen had.

Je hele reactie heb je het over Godsvertrouwen, prachtig vind ik dat. Vertrouw dan ook op God dat Hij het zegenen wil als je alle blokkades uit je huwelijk wegneemt en je vrouw je zonden belijdt.

Ik zou het zeker aan mijn man vertellen en ik zou zeker willen dat hij het mij zegt als zoiets zou gebeuren, ik kan werkelijk niet begrijpen dat je dit zou kunnen blijven verzwijgen. Ik zou doodsbang zijn dat het op een andere manier uitkomt. En nog belangrijker: hoe kan je de ander nog recht in de ogen aankijken?

Bovendien vraagsteller: Ik vind het moedig dat je deze vraag stelt, en volgens mij had je geen helderder antwoord kunnen krijgen! Heel veel sterkte in de weg die je zal gaan, vraag Zijn zegen!

Gerard, gewoonlijk ben je teruhoudend om te reageren, schrijf je. Jammer dat je het nu wel gedaan hebt.

Nou dat vind ik dus niet 438.....
Deze reactie is zeker het overdenken waard. Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. En wat is wijsheid? Soms is zwijgen beter dan spreken.
Wij kunnen er vanalles over zeggen, maar hebben er geen notie van hoe moeilijk dit voor de persoon in kwestie is.

Een reactie op wat Rinske schreef en een aanvulling om misverstanden te voorkomen.

Laat me er allereerst op wijzen dat, voor zover ik het begrijp, het eerste probleem van de vragensteller is dat hij worstelt met zondevergeving. Dit is een levensgroot probleem en een probleem waar de satan ons het meeste aanvalt. Satan wil dat we óf onszelf proberen te reinigen, óf dat we mismoedig en zonder hoop worden, zolang het ons maar weg houdt van Jezus. De enige juiste weg echter is het geloof in Jezus Christus. In "welke wij de verlossing hebben door Zijn bloed, namelijk de vergeving der zonden" (Col 1:14), Hij heeft ons verzoend "in het lichaam Zijns vleses, door de dood, opdat Hij u zou heilig en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Zich stellen indien gij maar blijft in het geloof, gefundeerd en vast, en niet (weg)bewogen wordt van de hoop van het Evangelie" (Col 1:22)
Een gelovige weert zeer hiertegen met de geestelijk wapenrusting (Ef 6), het schild des geloofs, het pantser der gerechtigheid, de helm des heils en het zwaard de Geestes: het woord van God. Jezus heeft gezegd "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." (Matt 11:28). Alles wat Jezus heeft gezegd is waar, betrouwbaar en onverandelijk. Bij Hem is altijd verlossing en vergeving. Daarom stel ik er zo prijs op te wijzen naar Christus aan het kruis, daar vinden we vergeving, rust, troost, gerechtigheid en een rein geweten.

Dan over in het reine komen met je naaste. Rinske noemt Levi, ik denk dat ze Zacheus bedoelt. Hij gaf inderdaad de helft van zijn goederen weg en gaf een ieder dit hij iets had ontvreemd, vierdubbel terug. Volgen de wet zou dit dubbel moet zijn (Ex 22) maar Zacheus geeft het zelfs 2 keer dubbel. Voor Zacheus was dit een daad van geloof en erkennen van zonde, niet zozeer een poging om met de mensen in het reine te komen. Je vindt weining voorbeelden in de Bijbel van mensen die met elkaar in het reine proberen te komen. Verzoening is eigenlijk altijd met God.
Ik bedoel echter niet te zeggen, dat je medemens, je naaste, onbelangrijk is. Integendeel.
Het tweede gebod is immers: heb je naaste lief als jezelf. Het gebod dat Jezus gaf is "dat gij elkander liefhebt, gelijkerwijs Ik u liefgehad heb" (Joh 15:12). Acht een medegelovige zelfs hoger dan jezelf (Fil 2:3). Voor een man telt dat hij zijn vrouw lief heeft, zoals ook Christus de Gemeente liefgehad heeft en Zichzelven voor haar heeft overgegeven (Ef 5:25).
Uiteraard zal een gelovige er naar streven recht te doen en onrecht te herstellen. Hij/zij zal streven naar een goed geweten en naar vrede met iedereen. En niet een passieve vrede van 'het zal mij een zorg zijn', maar een aktieve vrede, bezorgd om je medemens zoals Paulus dat was. Zoals al werd gezegd: "Zo gij dan uw gave zult op het altaar offeren, en aldaar gedachtig wordt, dat uw broeder iets tegen u heeft; Laat daar uw gave voor het altaar, en gaat heen, verzoent u eerst met uw broeder, en komt dan en offert uw gave." (Matt 5:22-23) en "Die zegt, dat hij in het licht is, en zijn broeder haat, die is in de duisternis tot nog toe." (1 Joh 2:9). De evangelien en de brieven staan er vol mee het belang te zoeken van de ander en niet van jezelf. Je kunt niet God dienen en je naaste minachten, dat gaat niet samen. Dat is wat de Farizeen deden en Jezus noemt ze huichelaars.

Ik bedoel dus zeker niet dat je een zaak heimelijk verborgen en geheim zou moeten houden in je eigen voordeel. Ik heb ook niet de indruk dat dit de bedoeling van de vraagsteller is. Integendeel. De vraag is dan, hoe ziet deze liefde er uit, wat is in het belang van de ander?
Galaten 5:22 noemt onder andere: goedertierenheid, goedheid en zachtmoedigheid, dingen die gericht zijn op het voordeel van de ander.
In de eerste plaats is dit rekening houden met de zwakten van de ander. Dit maakt het gelijk moeilijker een algemeen geldend antwoord te vinden omdat verschillende mensen verschillende zwakten hebben. De een zou er misschien meer bij gebaat zijn het te weten (liever dan het op een dag horen van een ander), de ander is er meer bij gebaat bij het niet te weten. Mijn vrouw heeft mij duidelijk gezegd dat ze liever niet weet van mijn vroegere leven (mijn vrouw en ik zijn tot geloof gekomen enige jaren nadat we zijn getrouwd, eerst zij en later ik). Evenzo wil ik het ook van haar niet weten. Het is verleden tijd en bedekt en wij willen die beerput niet meer openmaken, het dient tot niets.
Het verwijt dat ik proef in verschillende reakties is 'hoe kun je zoiets geheim houden en de ander eerlijk in de ogen kijken". Mijn antwoord is: dit kan je als je weet dat in Jezus bent gereinigd en vergeven en als je de ander oprecht lief hebt boven jezelf en haar voordeel zoekt. Tegelijkertijd zou ik willen vragen: wat is het persoonlijk geestelijk voordeel van de ander om het te weten? Hoe wordt de ander daarmee opgebouwd? Is het niet slechts het vlees dat het wil weten?

Nog even een korte opmerking. Ik denk dat het huichelachtig van een mens is te denken dat hij of zij open en eerlijk is. Ieder mens heeft zijn geheimen, waar hij of zij zich voor schaamt, gedachten, neigingen, wat dan ook. Het enige verschil is, dat vele mensen deze zaken niet zo ernstig nemen. Het licht wordt onder de korenmaat gezet en deze dingen worden huichelachtig verborgen, vergeten en op de duur ontkend als het hart verhard is. Of het wordt gerelativeerd met een menselijke maatstaf. .
Hebben we niet allemaal onze geheimen, die we, als het goed is, verafschuwen en bewenen en belijden aan God. Zoals Paulus zegt " Want ik weet, dat in mij, dat is in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet. Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik." (Rom 7: 18-19). Wat is Psalm 32 dan een troost.

Een laatste conclusie die ik zou willen maken. (en ik schroom omdat ik bang ben dat ik al te veel heb gezegd en het niet mijn plaats is hier adviezen te geven, ik ben echter dit pad op gegaan en moet het afmaken en neem dus deze vrijmoedigheid).

Zonder de exacte situatie te kennen wil ik me weerhouden van nog het een nog het ander aan te bevelen. Ik zie geen bijbelse gronden het wel te zeggen aan je vrouw, ik zie ook geen bijbelse gronden het per se niet te zeggen, alhowel ik wel gronden zie voor terughoudendheid, met name op grond van de liefde.
Mijn aanbeveling is de zaak verder te overwegen, bijbelstudie te doen om God en Zijn wil beter te leren kennen, bidden om wijsheid en dan met een rein geweten (gebaseerd op Gods woord), het een of het ander te doen. Daarbij voortdurend te bidden voor je vrouw, dat zij geen schade lijdt en dat ze wordt gesterkt in geloof en in relatie met God. Je kan ook bidden voor het behoud van je huwelijk maar hou het voordeel van je vrouw boven alles. Wees bezorgt om het voordeel van je vrouw, niet om jezelf, laat dat over aan Jezus. Zo kan je als man jezelf opofferen voor je vrouw zoals Jezus Zich heeft opgeofferd voor de gemeente. Wie weet welke deuren God onverwacht opent en welke ander wegen je gaan kan.

Beveel gerust uw wegen,
Al wat u ’t harte deert,
Der trouwe hoed’ en zegen
Van Hem, die ’t al regeert.
Die wolken, lucht en winden
Wijst spoor en loop en baan,
Zal ook wel wegen vinden,
Waarlangs uw voet kan gaan.

Ik zal voor jullie beide blijven bidden.

Als ik de vraagsteller goed gelezen heb denk hij dat als hij het geheim bewaard dat dát zondigen is tegen de Heilige Geest. Dat is niet zondigen tegen de Heilige Geest!

Tevens begrijp ik dat hij worstel met de bekering. Dat is ook duidelijk in zijn vraag te lezen. Het is niet zo dat bekering betekent dat je je hart moet proberen te reinigen maar juist uit je hart te vluchten naar Jezus toe. De rechtvaardigmaking geschied niet in ons maar buiten ons.

Ik ben er met Gerard van overtuig als hij het geheim van overspel aan zijn vrouw verteld dat de vraagsteller in grote problemen komt. Dat geeft hij zelf al aan door te zeggen dat zijn vrouw het waarschijnlijk psychisch niet aan kan, DOE DAT DAN OOK NIET. Daarmee zondig je niet tegen de Heilige Geest! Jezus offer als maar afblijven wijzen dat is zondigen tegen de Heilige Geest en daar is hier totaal geen spraken van.

De vraagsteller moet Jezus nog leren kennen en dat is geen schande. Ik moet zelf Jezus ook nog in veel zaken leren kennen en dat betekent ‘bekering’ die we dagelijks moeten leren. Probeer niet in het reine te komen om het aan je vrouw te vertellen maar om het aan Zijn voeten te werpen, daar licht het op de juiste plaats.

Gerard, fantastisch antwoord van jou ik sluit mij volledig bij jou aan, proficiat.

Ik wil me aansluiten bij het antwoord van Ds. Veldhuizen. Alleen door eerlijk te zijn tegen zijn vrouw kan de vragensteller mijns inziens weer vrede krijgen in zijn hart.

En dan nog wat, ik geloof dat ik als vrouw helemaal teleurgesteld/verdrietig etc. zal zijn van zo'n bekentenis. Maar het MEEST verdriet zal hebben over het feit dat hij zo'n groot probleem jaren voor zich heeft gehouden!!

Ik denk dat het heel persoonlijk is. De één zou het liever wel weten en de ander weer niet. Persoonlijk zou ik er absoluut niet mee om kunnen gaan, dus zou het einde huwelijk zijn.
Behalve dat overspel zonde tegen God is, is het ook zonde tegen zijn vrouw.
En om dan nu een goed geweten te halen ten koste van zijn vrouw????

Ik vind het wat moeilijk omdat er ook in de Bijbel staat dat je elkaar de zonden moet belijden. Maar hoe vaak zondigen we niet tegen elkaar in gedachten?
Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we dat allemaal aan elkaar gaan belijden, dus waarom het één wel en het ander niet?

1 Korth.10:23 Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen zijn niet oorbaar; alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen stichten niet.
24 Niemand zoeke dat zijns zelfs is; maar een iegelijk zoeke dat des anderen is.

@43843
Wat een ongelofelijk arrogante en onbeschofte reactie!!!
Dit is zó denigrerend, excuses zijn hier méér dan op z'n plaats.

@petrus.
Mijn reactie moet je zien in het licht van mijn eerste reactie. Daarin gaf ik aan dat ik het helemaal eens was met het antwoord, en reacties van anderen.
Ik vindt het ook heel jammer dat er reactie's komen die haaks staan op het gegeven antwoord. Voor de vraagsteller wordt het er dan niet gemakkelijker op.
Voor alle duidelijkheid: Door overspel te plegen, breken we de echt. Bijbels is er dan een grond voor echtscheiding. Of het zover moet komen, mag de andere partij beoordelen. daarin heb je dan zelf geen recht van spreken meer'.
Ook dit recht ontneem je de ander door het als een geheim te bewaren, z.g.n. om de ander te sparen. Verder, zie mijn vorige reactie.
Ik denk dat ik het jammer mag vinden dat iemand reageerde en ik denk ook dat ik dat zeggen mag.
Ten laatste: Eens schreeft je zelf Petrus, je hoeft ook niet overal op te reageren.
Dat vond ik toen een wijs woord. Nu wil ik zeggen: Als je in mijn geval meent dit toch te moeten doen, doe het dan niet buitenproportioneel.

Ik denk dat het overspel bij je vrouw opbiechten egoïstisch kan zijn.
Jíj bent dan van je schuldgevoel verlost en je vrouw zoekt het maar uit.
Dit kan iets zijn wat je je hele leven met je mee zult moeten dragen. Dat is jouw kruis en het gevolg van jouw zonde.
Daar kun je Gods hulp bij vragen.
Je vrouw er willens en wetens aan onder door laten gaan, dat vind ik nogal wat. Ja, er staat dan niks meer tussen jullie in en jij bent ontlast. Maar je vrouw?
Ga je biechten om haar te ontzien of doe je het eigenlijk voor jezelf?