Vraag
Aan mevrouw Van Dijk. Op Refoweb reageert geregeld iemand op het antwoord van een deskundige. Bij die persoon -en eigenlijk bij meerdere personen- heb ik een negatief gevoel. Ik vind dat diegene aparte visies heeft en ik erger me daaraan. Is dit zonde, of is het gewoon zo dat je de één gewoonweg niet zo mag? Ik moet hem liefhebben als mezelf, maar dat lukt niet. Heeft u tips voor mij? Telkens denk ik: Daar heb je hem weer. Wat zou hij nu weer voor aparts zeggen? Ik heb een relatie gehad met een jongen en ik vond dat hij ook apart deed, apart dacht en de dingen apart verwoordde. Ik ben dus veel te kritisch. Hoe verander ik dit? Ik wil het zo graag veranderen, maar het lukt al jaren niet.
Antwoord
Beste...,
Het is nu eenmaal zo dat je sommige dingen en reacties van andere mensen niet begrijpt. Daar is natuurlijk helemaal niets vreemds aan; dat kennen we allemaal. We zijn nu eenmaal verschillend als mensen en reageren dus ook verschillend. Het is soms zelfs zo (en dan gaat het een stapje verder) dat je reacties van anderen niet wijs of verstandig vindt. Of nog sterker: dat je de reacties/opmerkingen ondermijnend vindt en in elk geval niet opbouwend. Zeker internet draagt eraan bij dat mensen maar al te gauw hun onderbuik inpluggen (zoals ik dat maar noem) om vervolgens hun gal te spuwen en de kriticaster uit te hangen - zelfs als zij nauwelijks verstand hebben van het onderwerp dat aan de orde is. Dat vind ik onwijs en ik probeer er zelf ook niet aan mee te doen. Maar het helpt ook niet om je erover op te winden, je erover boos te maken of aan te ergeren. En ik heb een beetje het vermoeden dat jij daar af en toe toch wel de neiging toe hebt.
Weet je wat het geval is? Je kunt een ander niet veranderen, hooguit advies geven. Als iemand er desondanks voor kiest om gedrag te vertonen dat jij niet wijs vindt, moet je dat bij de ander laten. Het zijn zijn of haar keuzes. En vervolgens heb je de handen vol aan jezelf. Namelijk om ervoor te zorgen dat jij de geur van Christus verspreidt in de manier waarop je communiceert en anderen benadert. Wij hebben de opgave en de verantwoordelijkheid om onze medemensen zo te bendaderen als de Heere Jezus dat zou doen. Dat is wel heel bijzonder, vind je niet? Het betekent dat er gerechtvaardigde boosheid mag bestaan, maar niet dat je daarin blijft steken. Gedachten die je hebt en woorden die je spreekt zijn bedoeld tot opbouw van de mensen die op je weg komen. En als de ander blijft volharden in dat wat in jouw ogen 'kwaad' of ergerlijk is, moet en mag je dat loslaten en voor de verantwoordelijkheid van de ander laten. Want nogmaals, voor jezelf heb je er de handen vol aan om zo zuiver mogelijk in het leven te staan. Dus laat je energie niet opgaan aan ergernissen.
Je mag best kritisch zijn (graag zelfs!) maar probeer dat op een positieve manier aan te wenden en dan zal jouw leven van toegevoegde waarde zijn voor de mensen die God op je weg plaatst!
Nog één klein (?) puntje wat hierbij hoort. Vaak denk ik dat de Heere God toch heel veel geduld moet hebben met de aparte en soms eigenwijze mensendie wij (soms?) zijn. Het zou best eens zo kunnen zijn dat wij moeilijke mensen ontmoeten in het leven om ons daar steeds weer bewust van te zijn, maar om ook zelf te oefenen in geduld voor onze medemens die in onze allergie valt. Op deze manier kunnen we ook leren en rijp gemaakt worden voor de taak die God voor ons heeft. Denk je ook niet?
Naast verdraagzaamheid en lankmoedigheid, veel zegen gewenst! Een liedregel zegt het zo: Laat zo je licht maar schijnen bij alles wat je doet (en denkt en zegt)!
Drs. Els. J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Voor het geval dat je mij soms bedoelt: Ik heb tegen niemand persoonlijk iets.
Ik heb alleen iets tegen een bepaalt soort leer en als iemand daar 'toevallig' een voorstander van is dan kom je die persoon natuurlijk regelmatig 'tegen' als je allebei reageert.
@Jan28: we mogen allemaal reageren zoals we zijn, dacht ik. Wie zich eraan ergert, slaat het over. Zo moeilijk is dat toch niet ?
En ik zei: voor het geval dat....
Dit getuigt van een oprechte geest. Een geest die constateert dat er iets verandert moet worden. Hoe heilzaam is een dergelijke constatering. Kennelijk is er nood want je wilt het al jaren veranderen.
Verandering begint met de erkenning en het voor Gods troon brengen van je mogelijk al te kritische instelling.
Dezen die zo doen, worden graag bij God voor zijn troon gezien. Weinigen gaan daar naar toe om hulp en barmhartigheid te ontvanger ter gelegener tijd.
De oprechte bidder wordt NOOIT door Hem leeg heengezonden. Gods ogen gaan niet voor niets over de hele wereld om al diegenen KRACHTIG bij te staan waarvan het hart volkomen naar Hem uitgaat. Zulken zoekt God, zulken komen in zijn ontferming en barmhartigheid, zulken vinden een uitweg uit hun nood, wat dat ook zijn mag.
Welk een voorrecht heb jij om zo door Hem geleerd te mogen worden.
Welk een getuigenis mag jij later afleggen. Ik hen Hem gezocht en Hij heeft mij uittgered.
Iedereen heette Petrus. En ze vroegen allemaal 'Ben ik het....?'
IK heb ook wel eens de gedachte 'daar heb je hem of haar weer' De één omdat ie veel reageert, 'ff kijken wat ie nu zegt' de ander omdat ie altijd naar jou idee aparte opmerkingen heeft. Ik denk dat we allemaal wel een bepaald idee bij een persoon hebben. We zijn eigenlijk nieuwsgierig naar de persoon achter de naam.
Dat de vragenstelster kritisch is kan een belemmering zijn, maar aan de andere kant kun je in een relatie elkaar juist weer aanvullen.
De eerste opmerking hierboven is idd een beetje flauw, maar dat kwam gelijk in me op toen ik de vraag las. Velen vragen zich ws af wie er bedoeld wordt.
De 2e opmerking is naar mijn idee niks mis mee, en gewoon serieus bedoeld.
(kan ik ook zijn hoor:-)
En we komen uit allemaal verschillende kerken, en we vinden allemaal dat we in een ware kerk zitten, anders gingen we er wel vandaan.
Zijn we het altijd eens met iedereen in onze eigen kerk?
Laat staan dat je het altijd eens bent met mensen uit een andere kerk.
Ben je het altijd eens me je ouders, (v)echtgenoot of kinderen.
Soms krijgen we een hekel aan iemand, doordat hij hetzelfde doet in zijn doen en laten als wijzelf.
En dan hebben we nog niet eens over politiek, daar hoor je soms mensen dingen zeggen waar ik me groen en geel aan erger, totaal oneens. Hoe kan zo iemand dat nu zeggen,dat hij of zij dat niet ziet.
Maar als we nu vanaf vandaag alles alleen van de Here Jezus gaan verwachten, het alleen van Hem verwachten, dan valt alles vanaf nu reuze mee.
Cijfer jezelf weg, richt je op Hem, hoe moeilijk ook.
Succes en Gods zegen.
Het lijkt me nou niet bepaald moeilijk om hier iemand te vermijden, een beetje creatief omgaan met je muis en toetsenbord kan wonderen doen! Lastiger wordt het wanneer je met die persoon in dezelfde ruimte zit, maar gelukkig is dat niet aan de hand en heeft ook jouw pc een aan en uit knopje…Hoe simpel wil je het hebben.
Je maakt het jezelf onnodig moeilijk wanneer je je irriteert aan mensen op het internet, sorry, maar die problematiek gaat mijn pet toch echt een beetje te boven. Van de andere kant; het zal toch niet zo zijn dat ik..(..).
