Verkering is uit

Eerst wil ik mijn waardering voor deze site uitspreken. Ik vind het erg fijn dat de vragen op integere wijze worden beantwoord. Ik heb geen vraag, maar meer een verhaal. Ik merk dat ik mijn gedachten niet kan ordenen en even geen uitzicht heb. Mijn verkering is uit. Na acht maanden van ups en downs van mijn kant is de verkering uitgegaan. Het ging juist zo goed. We zijn tijdens een discussie uit elkaar gegaan. Het ging om een foto van een vrouw in een bikini die mijn vriend op internet wilde zetten. Ik heb hem voor de keuze gesteld: of de foto van internet, of ik ga. De reden dat ik zoveel drukte maak om zo'n onnozele foto is dat mijn ex-vriend een verleden heeft van veel vrouwen en uitgaan. Hij is met meerdere vrouwen naar bed geweest. Ik heb vijf maanden getwijfeld aan hem, die twijfel zit volgens mij toch rond zijn verleden. Hij zei dat hij spijt had van zijn daden en ook zijn predikant verzekerde mij dat hij veranderd was, omdat hij nooit geprobeerd heeft mij in bed te krijgen. Ook ging hij altijd met mij mee naar de kerk en we spraken geregeld over het geloof. Maar deze daad vertelt mij dat hij niets van zijn spijt meent. Hij vindt dat ik te zwaar over de dingen nadenk, terwijl ik hem te oppervlakkig vind. Daarnaast is hij koppig. Hij zal nooit toegeven. Hij is vertrokken met de woorden dat christelijke meiden alleen maar zeiken en dat hij niks meer van meiden moet hebben. Dat zal zo'n vaart niet lopen. Maar hij stort zich in het ongeluk. Nu heb ik een verschrikkelijk naar gevoel. Ik kan hele dagen huilen, ik ben misselijk en alles is somber. Straks gaat hij nooit meer naar de kerk door mij, neemt hij weer een ongelovig meisje en wordt hij ongelukkig. Ik zal hem dan ook nooit, maar dan ook nooit weer terug zien, ook niet in de hemel. Voordat ik hem voor de keuze stelde, heb ik gebeden om de leiding van de Heere. Ik wist dat mijn ex deze keuze ging maken, dat hoort bij zijn koppigheid. Maar ik vind het zo erg, hij heeft het op dit moment niet leuk op zijn werk, hij heeft heel veel meegemaakt in zijn verleden. Steeds maakt hij net de verkeerde beslissingen. Hij heeft veel gaven gekregen, hij zou een goede opleiding kunnen voltooien, maar hij ziet het niet in. Ik heb veel voor hem gebeden. Ik ben bang dat hij heel erg ongelukkig wordt. Dat knaagt aan mij, evenals het feit dat hij een vrouw op een foto verkiest boven mij (ik ben niet zo knap). Het ergste van alles is dat het mijn schuld is dat er weer iemand van het geloof is afgebracht, dankzij mij. Ik kan hiermee bijna niet leven. Ik had het anders moeten doen, maar ik weet niet hoe. Ik vind het zo erg. Kan ik nog iets anders doen dan bidden? Hij wil niets meer met mij te maken hebben, denk ik.

Beste vriendin,

Bedankt voor je vraag. Of eigenlijk, zeg je, heb je geen vraag, maar wil je je verhaal kwijt. Maar aan je verhaal heb je toch een vraag verbonden en dat is goed.

Laat ik meteen maar zeggen: Ik denk dat je gelijk hebt dat je je verkering uitgemaakt hebt. Je schrijft wel dat het juist zo goed ging, maar je schrijft ook dat er van jouw kant acht maanden van ups en downs waren. Ik heb de idee dat de foto van de vrouw die je ex-vriend op internet wilde zetten niet zozeer de oorzaak is van het uitgaan van de verkering, maar eerder de aanleiding.

Je schrijft dat je ex-vriend een verleden heeft van veel vrouwen en uitgaan en dat hij ook met meerdere vrouwen naar bed geweest is. Dat is niet niks. Natuurlijk kan hij daarvan spijt hebben en zijn predikant kan dat nog eens onderstrepen, maar de vraag is toch of jullie bij elkaar passen. Is de kloof tussen jouw en zijn levensstijl niet te groot, ook al heeft hij met een heel stuk van zijn verleden gebroken? Er mag wel een radicale bekering bij iemand plaatsvinden wil hij een leven, zoals waarin je ex-vriend leefde, helemaal achter zich laten.

Als ik het goed lees zitten jullie niet op één lijn, ook al ging je ex-vriend altijd met je mee naar de kerk en spraken jullie geregeld over het geloof. Je schrijft bijvoorbeeld dat hij vindt dat jij te zwaar over de dingen nadenkt, terwijl jij hem op jouw beurt te oppervlakkig vindt. Ook dat hij vertrokken is met zijn niet al te aardige opmerking over christelijke meiden geeft te denken, ook al zal hij dat gezegd hebben met een kwade kop.

Ik denk ook dat de foto die hij op internet wil zetten niet zomaar iets onnozels is: jij mag zéker van hem vragen dat hij dat niet doet. Je mag verwachten dat hij, als hij een foto wil plaatsen en gek op zijn vriendin is, jouw foto plaatst: als hij werkelijk van je houdt ben je voor hem het beste en mooiste meisje dat er is. Bovendien: Wat is verkering? Verkering is: met elkaar verkeren. Daarbij kan het twee kanten uitgaan: gaat het goed en blijkt het te klikken dan groeit het uit tot een vaste relatie, laten we zeggen: een verloving en huwelijk. Blijkt het niet te klikken en blijken er teveel hobbels te zijn, in jullie geval vooral op het punt van het geloof, dan gaat het uit. Vandaar dat een verkeringstijd best een tijdje mag duren voordat er wat meer definitieve stappen worden gezet.

Weet je wat ik erg mooi van je vindt? Dat je, voordat je hem voor de keuze stelde, om de leiding van de Heere hebt gebeden. Zou je het nu niet als leiding van de Heere mogen zien dat het zo gelopen is, hoe verdrietig het ook is?

Nu heb je echter een verschrikkelijk naar gevoel. Je schrijft: straks gaat hij nooit meer naar de kerk (“door mij”, schrijf je) en neemt hij weer een ongelovig meisje en wordt hij ongelukkig. Ik vind het, lieve vriendin, heel mooi dat je daarover tobt en dat je, zoals je schrijft, voor hem bidt. Toch heb ik een vraag: is het jouw verantwoordelijkheid als hij nooit meer naar de kerk zou gaan en misschien God vaarwel zou zeggen? Hij is heel wat keren samen met je naar de kerk geweest, hij heeft heel wat van je gehoord in de gesprekken die jullie geregeld hadden. Je hebt het vast wel eens gehoord: Een relatie met iemand beginnen of aanhouden met de bedoeling om hem (of haar) tot geloof te brengen is niet de juiste weg. Meestal loopt dat ook verkeerd af. Een vaste relatie of het huwelijk is geen zendingsinstelling, ook al komt het voor dat iemand helemaal met de ander meegaat en tot het geloof in de Heere Jezus Christus komt. Je ex-vriend heeft gezien wat jouw geloof is, jullie hebben er samen over gesproken, nu mag je God bidden of dat bij hem bovenkomt en hij tot geloof mag komen. Je schrijft dat je dat ook doet. Ik vind dat erg mooi van je. Verder moet (en mag!) je het in Gods handen leggen.

Nu vraag je of je nog iets anders kunt doen dan bidden? Weet je waar ik aan denk? Je zou hem eventueel, laten we zeggen ten afscheid, een brief kunnen schrijven. Dat moet je natuurlijk heel voorzichtig doen, niet prekerig, want dat kan verkeerd uitpakken. Ook niet met de bedoeling om hem te bekeren, want dat is Gods zaak. Maar, zoals in de 1e Petrusbrief (3:15) staat: met zachtmoedigheid en vreze. Je kan hem schrijven dat je het goede voor hem bedoelt, maar dat je geen andere stap kunt doen dan je gedaan hebt, en hem (nog eens, want je hebt dat al gedaan) kunnen wijzen op het geloof in de Heere Jezus Christus, dat dat alles voor je is en dat je gelooft dat dat de weg is waarin ook hij gelukkig kan worden. Het is maar een suggestie. Maar misschien is er dan een last van je af. Als je het doet, laat de brief dan een of meer dagen liggen voordat je hem verstuurt, zodat je hem nog eens over kunt lezen en er zeker van bent dat, wat je geschreven hebt, bij hem geen irritatie of juist afkeer van het geloof kan geven.

Beste vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Van harte wijsheid en sterkte toegewenst. God zegene je. 

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven