Vraag
Ik ben een jonge vrouw van 18 jaar en ben heel onzeker. Op de basisschool werd ik gepest; daarmee zijn de problemen volgens mij begonnen. Ik heb een laag zelfbeeld. Ik twijfel aan alles en iedereen en wel het meest aan mijzelf. Ik vind mezelf lelijk, dik, dom, niets waard en ga zo maar door. Ook vind ik het heel moeilijk om mensen te vertrouwen. Ik ben moe, gespannen, zie tegen de kleinste dingen op en kleine dingen kunnen mij van mijn stuk brengen. Soms heb ik 'aanvallen'; periodes van een paar uur, maar soms ook van een paar dagen. Ik ben dan boos en verdrietig op alles en iedereen. Ik voel me heel sip, heb nergens zin in en verwijt mezelf van alles. Ik kan dan alleen maar huilen en schreeuwen. Ik heb ruim anderhalf jaar een vriend en hem vertel ik dit. Hij is er soms ook bij als het voorvalt. Hij vertelt dan hoeveel hij van mij houdt en dat hij mij heel mooi vindt, maar dat vind ik op dat moment dan maar onzin. Het beïnvloedt onze relatie, omdat ik mijn vriend niet goed durf te vertrouwen. Heel vervelend, omdat ik denk dat vertrouwen in een relatie heel belangrijk is. Tot overmaat van ramp ben ik verslaafd aan zelfbevrediging; waarschijnlijk ook een gevolg van mijn onzekerheid. Wat kan ik doen om weer de waarheid te gaan geloven en weer blij te zijn met mijn leven?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Als ik je een kant en klaar recept zou kunnen geven, was je snel klaar! Maar ja, dat gaat helaas niet. Je verhaal lezende, denk ik dat je aardig goed weet hoe je in elkaar zit. Dan is het vervolgens een kwestie van “jezelf aanpakken”. Begin eens met datgene wat je vriend tegen je zegt: waarom vertrouw je er niet op dat hij de waarheid zegt als hij je mooi vindt, als hij je lief vindt? Zeg tegen jezelf: “wat geweldig: hij houdt van me, hij houdt van míj!” Ga voor de spiegel staan en herhaal dit, iedere keer weer. Dat is geen onzin, maar kan je een héél blij gevoel geven.
Je mag ook zeggen: “ik ben een parel in Gods hand. Hij heeft mij gemaakt. Voor Hem ben ik waardevol.”
Gepest zijn kan heel lang gevolgen hebben, maar wanneer je weet dat je zelfbeeld daar een deuk van heeft opgelopen wordt het nu tijd om “uit te deuken”. Dat is hard werken, maar geen onmogelijkheid. Samen met je vriend kun je een eind komen, en mocht het nodig zijn, zoek dan professionele hulp. Ook wat die zelfbevrediging betreft: maak de keuze om ermee te stoppen.
Sterkte met alles en een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Meid kom op....wees sterk en probeer al biddend om hier uit te komen!
Heel veel sterkte!
je komt er vast wel uit!!En je mag trots zijn op je vriend dat hij zoveel om JOU geeft!!
Dat wordt wel gesteld maar is voor mij geen een op een relatie.
Je zelfbeeld, zoals hierboven geschetst is iets wat je er zelf van (wilt) maken.
en dat in tegenstelling tot je vriend die een andere kijk op je heeft. Kennelijk wens je dat niet te accepteren omdat het niet past in het beeld dat jij van jezelf hebt. Dan kunnen nog duizend anderen je positief beoordelen, maar het zal dan altijd weer afstuiten tegen de muur `van mijn waarheid over mijzelf`.
Kennelijk nog niet tot rust gekomen in je adolescentie heb je het nodig om via een sterke leidsman of leidsvrouw je op het droge te houden, totdat je voldoende geestelijke kracht hebt gekregen/ontwikkeld om je leven weer op te pakken en je leven een duidelijke richting te geven. Bij het genoemde - tot overmaat van ramp- daarmede plaats je jezelf wel erg in een slachtofferrol.
Heeft waarschijnlijk niets met het voorgaande van je te maken, daar velen die wel evenwichtig in het leven staan, ook met deze strijd kampen.
Verbindt nu eens niet alles aan elkaar. Zoek eerst gezamenlijk(!!) naar een oplossing voor het een en dan een oplossing voor het ander.
Een hoge berg wordt bedwongen door er stapje voor stapje tegen op te gaan. Met zevenmijlslaarzen gaan zal je niet helpen.
Vraag Hem, die jou door en door kent, om hulp, vergeving en ondersteuning en sla professionele hulp niet af.
Zak nooit weg in zelfmedelijden.
Merk op dat je een lieve vriend hebt die graag zal zien dat je er ook voor hem tot vreugde mag zijn. Stel je nou voor dat je door je gedrag de vriendschap in waagschaal stelt, hij je mogelijk verlaat, welk een jammerklachten zul je dan weer over jezelf uitstorten dat het allemaal niets met je is.
Pas op voor deze valkuil. Beoefen je erin om voor al het goede dat je toch nog ontvangt, Hem uitbundig te danken. Dot kost strijd, maar levert veel, zeer veel op.
