Vraag
Aan ds. Harinck. Weer heb ik mezelf gekweld door naar een preek over het vijfde gebod te luisteren, in dit geval van u, gehouden in Apeldoorn. Dit is voor mij een dagelijkse worsteling. Ik ben 46 jaar en heb nog nooit gevoeld dat mijn ouders van mij houden. Ze hebben mij en mijn broer psychisch kapot gemaakt. Nu proberen ze mijn man en kinderen te treffen. Ik houd dit niet langer vol en wil het liefst breken met ze. Maar dan loop ik weer vast met het vijfde gebod. Het zijn toch mijn ouders. Ik heb een uitzending op de radio gehoord over psychopatie, waardoor ik sterk aan mijn vader moest denken. Hij is erg dominant. Mijn moeder heeft niets te vertellen en is het dus gemakshalve altijd met hem eens. Nu ze dus mijn kinderen pijn doen, is er (weer) een grens voor mij bereikt. Ik wil breken met mijn ouders om dit niet meer te hoeven ondergaan. Maar ook dan zal ik geen rust hebben. Nooit wordt deze kant eens in een preek belicht. Moet ik mezelf en mijn gezin dan kapot laten maken door mijn vader?!
Antwoord
Geachte mevrouw,
Het gebod "Eert uw vader en uw moeder" is van God afkomstig. Het moet dus een goed gebod zijn.De naleving er van is bedoeld tot zegen voor de mens en zijn familieverhoudingen. Kinderen moeten ook met de gebreken van hun ouders geduld hebben. Er staat echter niet alleen de in Bijbel: Eert uw vader en uw moeder. Er staat ook: "En gij vaders, verwek uw kinderen niet tot toorn". Vaders mogen door hun tiranniek optreden hun kinderen niet boos maken en tot verzet brengen. Ook moeten we God altijd meer gehoorzaam zijn dan mensen. Indien ouders vragen aan kinderen om iets verkeerds te doen, mogen en moeten zij dit weigeren. Al deze dingen zijn in de preek ook aan de orde geweest.
Ik ken uw situatie niet en daarom is het voor mij moeilijk oordelen. Ik raad u aan met de predikant of de wijkopuderling over deze zaak te spreken.
Veel sterkte toegewenst,
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
250 artikelen
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
13 reacties
Catherine
13-07-2010
/ 20:04
Ik heb een nichtje, die met hetzelfde worstelt. Zo vaak op het punt gestaan om totaal te breken, maar ze kon het niet. Ze kwam steeds toch met het 5e gebod in conflicht. En let wel, menselijkerwijs gesproken had ze ALLE reden om te breken met haar ouders. Ze is zo mishandeld, lich en psych, dat ze echt in haar gelijk stond. Maar ik moedigde haar aan om toch dat ene draadje vast te houden. Dat heeft ze gedaan, tegen haar zin soms. Maar nu is ze zover dat ze er vrede is mag hebben, het heeft haar nederig en afhankelijk gehouden.
Het kan heeeeel diep gaan. Je bent zelf inmiddels ouder geworden. Dus je ziet ook de andere kant. Ik weet de drijfveren van je ouders niet. Ik zie alleen jouw kant. Maar geloof me, elk verhaal heeft 2 kanten !
Het kan heeeeel diep gaan. Je bent zelf inmiddels ouder geworden. Dus je ziet ook de andere kant. Ik weet de drijfveren van je ouders niet. Ik zie alleen jouw kant. Maar geloof me, elk verhaal heeft 2 kanten !
Catherine
13-07-2010
/ 20:04
Sorry voor de taalfouten, heb het in 1 keer getypt, heel emotioneel.
bakvis
13-07-2010
/ 22:17
na jaren van moeite en pijn in de relatie met onze (schoon-)ouders hebben wij te horen gekregen "je bestaat voor ons niet meer" En hoewel dat enorm pijn gedaan heeft en blijft doen, is er een zekere opluchting gekomen.(er valt een enorme spanning/druk weg die er al jaren is) Hoe veel moeite we er ook mee hebben. zeker ook omtrent het vijfde gebod. We zijn ook onder behandeling geweest bij een chr. psycholoog en hebben daar heel veel aan gehad. Je gezin mag er niet aan kapot gaan! Je gezin(partner en kinderen) is je eerste verantwoordelijkheid in het leven. Ik zeg absoluut niet dat je met je ouders moet breken, maar om koste wat het kost maar door te gaan op deze weg en jezelf en je hele gezin eraan kapot te laten gaan is denk ik ook Gods' bedoeling niet!
ik kan je echt aanbevelen om hulp te zoeken! Je mag mailen naar bakvisje@telfort.nl om verder te praten of als je naam/adres van hulpverlener wilt weten. Heel veel sterkte gewenst hoor!!
ik kan je echt aanbevelen om hulp te zoeken! Je mag mailen naar bakvisje@telfort.nl om verder te praten of als je naam/adres van hulpverlener wilt weten. Heel veel sterkte gewenst hoor!!
Catherine
13-07-2010
/ 23:27
@bakvis: hoe kunnen ouders dat in vredesnaam zeggen ! Er kan veel gebeurd zijn, heel veel, maar je kind blijft toch je kind ? Begrijp ik hieruit dat het contact met jullie ouders helemaal verbroken is ? Je mag als ouders toch niet je kinderen tot toorn wekken ?
bakvis
14-07-2010
/ 08:33
@catherine, ja, het contact is helemaal verbroken.
En als je vraagt naar wat nou precies de reden is......dat weet geen mens!
het heeft te maken met het niet kunnen accepteren dat kinderen hun leven anders indelen (andere kerk, wel tv, etc.) en de manier waarop kinderen in het leven staan. Niet kunnen omgaan met problemen die er waren/zijn met de kids in ons gezin en dit zagen ze blijkbaar als de makkelijkste weg.
Dus we weten wat het is als ouders een gezin kapot maken, vandaar dat ik de vragensteller dviseer niet koste wat het kost de relatie in stand te houden!
En als je vraagt naar wat nou precies de reden is......dat weet geen mens!
het heeft te maken met het niet kunnen accepteren dat kinderen hun leven anders indelen (andere kerk, wel tv, etc.) en de manier waarop kinderen in het leven staan. Niet kunnen omgaan met problemen die er waren/zijn met de kids in ons gezin en dit zagen ze blijkbaar als de makkelijkste weg.
Dus we weten wat het is als ouders een gezin kapot maken, vandaar dat ik de vragensteller dviseer niet koste wat het kost de relatie in stand te houden!
petrus
14-07-2010
/ 10:48
Je ouders eren, betekent hen respecteren en met hun gebreken en zwakheden geduld hebben.
Maar dit betekent NIET dat je hun gedrag moet goedkeuren.
Als duidelijk is dat ze nu je kinderen proberen te 'pakken', dan breng je ze daar toch niet? Dan zorg je dat ze uit hun buurt blijven.
Stel dat het fysiek geweld zou zijn, waar het over gaat, dan weet iederen direct het goede antwoord. Nu gaat het over psychische mishandeling en nu gaan we ineens vragen stellen?
Je bent ook tegenover God verantwoording verschuldigd over wat je met je kinderen doet (laat doen, wat je hen laat ondergaan) hoor.
Veel sterkte!
Maar dit betekent NIET dat je hun gedrag moet goedkeuren.
Als duidelijk is dat ze nu je kinderen proberen te 'pakken', dan breng je ze daar toch niet? Dan zorg je dat ze uit hun buurt blijven.
Stel dat het fysiek geweld zou zijn, waar het over gaat, dan weet iederen direct het goede antwoord. Nu gaat het over psychische mishandeling en nu gaan we ineens vragen stellen?
Je bent ook tegenover God verantwoording verschuldigd over wat je met je kinderen doet (laat doen, wat je hen laat ondergaan) hoor.
Veel sterkte!
Sliedrechtman
14-07-2010
/ 11:04
Mijn moeder zei: Eert u vader en moeder" maar zei ze: "dan moet er wel wat te eren zijn" . Zij heeft jaren moeten leven met haar moeder die tegen haar man was. Later heeft haar moeder spijt betuigt op het sterfbed voor haar gedrag.
De vragensteller moet gewoon haar leven leiden met haar man en kind. Dit is geen breuk maar ik denk dat je het al druk genoeg hebt met je gezinsleven. Het probleem ligt niet aan jouw. Dus therapie wat wordt voorgesteld is niet nodig. Je bent volwassen en trek je eigen plan met je gezin en laat je kind trots zijn op zijn ouders. Blijf met je kind(eren) communiceren Succes email: gsmholland@gmail.com.
De vragensteller moet gewoon haar leven leiden met haar man en kind. Dit is geen breuk maar ik denk dat je het al druk genoeg hebt met je gezinsleven. Het probleem ligt niet aan jouw. Dus therapie wat wordt voorgesteld is niet nodig. Je bent volwassen en trek je eigen plan met je gezin en laat je kind trots zijn op zijn ouders. Blijf met je kind(eren) communiceren Succes email: gsmholland@gmail.com.
Catherine
14-07-2010
/ 11:47
Als moeder (en dochter) blijf ik zo'n moeite houden hiermee ! Ik zie van de beide kanten nl het verdriet. Van een dochter die het eigenlijk moest doen, maar het net niet kon, ze heeft niet de vrijmoedigheid en van de ouders (niet haar ouders overigens, maar andere) Ik weet de smart die dit ouders kost. Onlangs is hier in de buurt een man overleden, hij had darmkanker. De oncoloog vroeg in het begin: heeft u misschien een groot verdriet in uw leven ? Ja, onze zoon komt al 6 jaar niet meer thuis, zijn vriendin vindt het niet goed. Die man is er letterlijk ziek van geworden. Hij stond steeds bij hen voor de deur en de zoon vroeg dan: pa, ga maar weg, ze wil het niet. Een paar maanden voor het overlijden, stond hij ineens voor de deur, zijn relatie was over. Ze hebben nog goede maanden gehad, maar er was wel een kloof ! Die nooit meer weggaat. 1 van mijn broers heeft mijn moeder schandelijk behandelt, door haar amper te bezoeken. Ik heb het verdriet van mijn moeder dus ook meegemaakt. Het verknoeide haar laatste jaren, ze was weduwe, maar ze zei wel: ik ben blij dat vader dit niet hoeft mee te maken, hij was er aan kapot gegaan. Lieve kinderen, ik snap dat het soms moeilijk is bij je ouders, maar probeer alles om het contact enigszins te handhaven. De Heere zal dit zegenen, dat denk ik. Mijn schoonouders zijn zo totaal anders dan mijn ouders, mijn man's moeder leeft niet meer, dus het is zelfs zijn stiefmoeder, maar wij zien haar als de vrouw van mijn schoonvader. Ze is helemaal niet makkelijk, gebruikt mijn schoonvader als sloof, ik verbijt me soms, maar toch, het is wel de (stief)oma van onze kinderen. De Heere vraagt ons geduld te hebben met hun gebreken. En dat kan ver gaan.
shaila
14-07-2010
/ 12:57
Catherine: Je schrijft :de Heere vraagt geduld van ons, maar dat is dan toch ook voor de andere partij.
Naar de buitenwereld kunnen ouders doen alsof het perfect gaat in de familie. Althans bij ons. Maar ze zouden eens allemaal moeten weten.......hoe het gaat onderling!
Dan is het wel heel moeilijk om geduld te hebben met hun gebreken! En die zullen wij als kinderen ook hebben. Maar wij als kinderen zijn zo NEGATIEF opgevoed, en dat heeft nu nog z`n nasleep. Als er iets leuks of gewoon iets verteld word, komt er eerst een negatieve reactie en dan heeeeel misschien iets positiefs. Snap je dan dat wij ons best niet meer doen om leuke contacten te houden met hun? Daarom kan ik de vragenstelster ook zo goed begrijpen en aan de andere kant begrijp ik ook de twijfels.
Ik heb geleerd om afstand te houden, en alleen oppervlakkige gesprekken te hebben. Ik weet het is heel triest als het zo moet gaan.
Maar misschien komt het nog goed.... We bidden elke dag of de verhouding beter mag gaan. Heel veel sterkte!
Naar de buitenwereld kunnen ouders doen alsof het perfect gaat in de familie. Althans bij ons. Maar ze zouden eens allemaal moeten weten.......hoe het gaat onderling!
Dan is het wel heel moeilijk om geduld te hebben met hun gebreken! En die zullen wij als kinderen ook hebben. Maar wij als kinderen zijn zo NEGATIEF opgevoed, en dat heeft nu nog z`n nasleep. Als er iets leuks of gewoon iets verteld word, komt er eerst een negatieve reactie en dan heeeeel misschien iets positiefs. Snap je dan dat wij ons best niet meer doen om leuke contacten te houden met hun? Daarom kan ik de vragenstelster ook zo goed begrijpen en aan de andere kant begrijp ik ook de twijfels.
Ik heb geleerd om afstand te houden, en alleen oppervlakkige gesprekken te hebben. Ik weet het is heel triest als het zo moet gaan.
Maar misschien komt het nog goed.... We bidden elke dag of de verhouding beter mag gaan. Heel veel sterkte!
Sliedrechtman
14-07-2010
/ 14:40
Het is moeilijk ik weet het maar probeer wat meer in het heden en nu te leven. Je hebt het geluk van je man en je kinderen. Dat bouw je gezamelijk op. De mensen die je dan toelaat in je leven moeten je gelukkig maken in je (gezins)leven en iets toevoegen. Stoorzenders die je gezinsleven negatief beinvloeden moeten uitgeband worden. Als dat je ouders zijn of schoonouders is dat jammer maar jouw eigen gezinsgeluk staat voorop. Jij hoeft er niet onder door te gaan door het verleden. Vandaag is het begin van de rest van je leven. De oudjes zeggen niet voor niets: Nooit oude koeien uit de sloot halen.
bootje
14-07-2010
/ 16:57
Vragensteller, ik wil je veel sterkte wensen. Weet uit ervaring wat het is, heb nog wel contact maar dan zeer, zeer, zeer oppervlakkig. Meer voor de vorm. Telefonisch contact 1 x per maand en zien elkaar 2 keer per jaar. Misschien is dit voor jou ook mogelijk. Aan de andere kant denk ik als je al zo oud ben (als ik dat even zo mag zeggen) en je laat je nog kwellen door je ouders.... denk niet dat dat hoeft. Ben daar persoonlijk al te hard voor geworden/gemaakt.
bootje
14-07-2010
/ 17:00
aanvulling, dit geld voor mn vader. Met mn moeder ligt het weer anders, want mn ouders zijn gescheiden.
Catherine
14-07-2010
/ 22:37
Nou bootje, jouw leven gaat ook niet over rozen ! Probeer die vorm dan maar vol te houden, als je dat op kunt brengen.
