Moeilijke relatie met vader

Ik heb een moeilijke relatie met mijn vader. Ik ervaar weinig tot geen contact met hem. Dit is al jaren zo. Ik heb er alles aan gedaan, maar mijn vader wil niet praten. Vervolgens ben ik in therapie gegaan om dat te accepteren. Mijn vader toont geen genegenheid. Ik vind dit erg. Moet ik dit tegen mijn vader zeggen? Is het mijn verantwoording?

Beste…

Heel goed van je dat je er professioneel mee aan de slag bent gegaan om de gebrekkige relatie met je vader een plekje te geven, zoals dat heet. Toch ben je er nog niet helemaal klaar mee, zoals blijkt uit je vraag.

Voor het vervolg is het belangrijk of je weet waaróm je vader geen genegenheid toont. Is dat omdat hij geen genegenheid kent voor jou, is het onmacht om die genegenheid te tonen, of is het onwil? Je begrijpt dat dit nogal wat uitmaakt. Als het onwil is, zul je moeten accepteren dat je niet de vader hebt gekregen die je graag had willen hebben. Dat is een soort rouwproces waar je dan doorheen moet; je moet afscheid nemen van iets wat je graag gewild had, maar wat niet gerealiseerd kan worden. Ditzelfde proces geldt overigens ook als de situatie zo is, dat je vader te weinig liefde en genegenheid voor jou heeft. Daar zul je niet veel aan kunnen veranderen, vermoed ik.

Als je vader wel genegenheid en liefde voor jou heeft terwijl het bijzonder lastig voor hem is om dat te uiten, ligt de zaak heel anders. Als ik jou was zou ik dan proberen de moed op te brengen om van jou uit op gepaste manier hem liefdevol te benaderen (passend binnen de situatie zoals deze is). Want het gezegde is voor een belangrijk deel waar: wie goed doet, goed ontmoet. Misschien kan jij je vader helpen in dat wat moeilijk voor hem is. Jouw benadering zou eraan kunnen bijdragen dat hij wat meer ontdooit.

Het kan ook nog zo zijn dat je vaders leven zo ingericht is, dat zijn aandacht uitgaat naar heel veel andere zaken behalve naar jou, zodat hij aan de relatie met jou niet toekomt. In dat geval zou ik ervoor kiezen om een rustig moment te zoeken waarin je onder vier ogen rustig met elkaar kunt spreken over deze kwestie en waarin jij kunt aangeven wat je mist in jullie relatie. Dat moet je vooral niet in de verwijtende sfeer doen, maar je mag gerust uitspreken waar jij behoefte aan hebt in jullie relatie.

Je merkt dat ik verschillende opties noem aangezien ik de context van jouw situatie niet weet en dat maakt in dit geval nogal veel uit.
In een aantal gevallen adviseer ik mensen ook wel om eens een rustige en openhartige brief te schrijven aan een van de ouders. In een brief heb je namelijk de gelegenheid om je helemaal uit te spreken en dat lukt in een gesprek niet altijd. Maar ook in een brief moet je ervoor zorgen dat deze niet voornamelijk een verwijtende ondertoon heeft maar dat je eerlijk verwoordt wat jouw behoeften zijn. De brief kun je dan afsluiten door te zeggen dat je graag in een persoonlijk gesprek ermee verder wilt maar dat je ervoor gekozen hebt om ter voorbereiding daarop op een evenwichtige manier de dingen onder woorden te brengen in een brief. Soms kan het goed zijn om het gesprek dat erop volgt op neutraal terrein te voeren, bijvoorbeeld door ergens een kopje koffie te gaan drinken of samen een wandeling te maken of iets dergelijks. Ook dit is afhankelijk van hoe de situatie verder in elkaar steekt.

Ik hoop dat je iets met mijn opmerkingen kunt en ik wens je wijsheid om jouw aandeel in jullie relatie zo goed mogelijk vorm te geven. Dat is de verantwoordelijkheid die jij hebt. Je hebt niet de verantwoordelijkheid om je vader te veranderen – dat zou ook niet kunnen natuurlijk.

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven