Vraag
Wij zijn nu ruim vier jaar gelukkig getrouwd. Er is alleen één 'maar'... Mijn man is in zijn jongere jaren erg verliefd geweest op een klasgenootje. Dat is toen niets geworden, omdat het niet wederzijds was. Daar was mijn man indertijd best overstuur van. Tien jaar later hebben wij elkaar ontmoet en zijn getrouwd. Die vrouw is iets eerder getrouwd met een man uit onze omgeving. Mijn man kende die man dus wel. Voor het grootste gedeelte heeft mijn man er 'vrede' mee dat zij toen getrouwd zijn, maar nog steeds zou mijn man haar toch graag als zijn vrouw zien. Toen dat stel een jaar of vijf getrouwd was, zijn wij dus ook getrouwd. In het begin van ons huwelijk is de man van die vrouw overleden aan een ernstige ziekte. Dat bezorgde mijn man enorm veel verdriet, omdat hij het zo ontzettend erg vond voor die vrouw. Zij was nu een jonge weduwe met een aantal kinderen. Wij zijn nog op zijn begrafenis geweest en mijn man is kort daarop ook een avondje bij die vrouw geweest om haar gezelligheid te geven en haar de gelegenheid te geven om haar hart te luchten. Nu zijn we drie jaar verder. De 'relatie' tussen mijn man en die vrouw gaat nog steeds door. Dat wil zeggen dat mijn man warme gevoelens voor haar heeft, haar heel graag bijstaat in alles (wat ik uiteraard prijs in hem, omdat ze er toch alleen voorstaat), hij heeft om de zoveel tijd behoefte om bij haar langs te gaan en hij beschouwt haar kinderen als zijn kinderen. Als hij langere tijd niets meer van haar vernomen heeft, maakt hij zich ongerust. Als ze een keer afwezig is bij iets waar ze ook hoort te zijn, maakt hem dat onrustig. Als er door andere mensen over haar gesproken wordt, zie je dat hij niets wilt missen van het gesprek, enzovoorts. Hij wil graag dat ik ook veel meer contact met haar krijg, maar ik heb weinig met haar. Hij wil dat ik haar steeds uitnodig op een verjaardag, maar dat hoeft voor mij niet. Ook weet ik door de vele gesprekken die wij er over hebben gehad dat mijn man haar gerust bij ons in huis zou nemen, als dit van mij zou mogen. Natuurlijk kan dat niet. Dit zijn dingen die mij erg bezig houden, want het voelt voor mij af en toe dat mijn man twee vrouwen heeft en ik wil hem niet delen. Hij mag absoluut met haar omgaan van mij en ik vertrouw mijn man helemaal, ook omdat ik eigenlijk zeker weet dat zij helemaal niets voor hem voelt. Maar ik kan natuurlijk niet in haar hart kijken. Zij vindt het wel heel fijn al die hulp en aandacht van mijn man. Wij hebben hierover samen al veel gepraat en we zijn ook eerlijk tegenover elkaar over wat we voelen en denken en mijn man wijst me er ook altijd op dat ik, als het mij soms weer aanvliegt, maar moet bidden en vragen of God hem wil bewaren voor de zonde. Het voelt voor mij niet goed dat er nu altijd nog een vrouw is waar mijn man gevoelens voor heeft. Ik vind dat ik aan de ene kant recht heb op alle liefde van mijn man en dat die niet gedeeld moet worden. Ik weet heel zeker dat hij zielsveel van mij houdt en ook dat hij bij mij zal blijven. Ook geloven wij heel zeker dat God ons samen gebracht heeft. Het begint me echter steeds meer te benauwen allemaal en ik weet gewoon geen oplossing. Misschien stel ik me wel aan en stelt het niets voor en moeten we gewoon rustig door gaan. Maar het lijkt me fijn als iemand anders zijn/haar mening geeft, zodat het voor mij misschien wat opklaart. Ik wil u alvast vriendelijk bedanken voor uw tijd om een antwoord te geven.
Antwoord
Je man is verliefd geweest op een andere vrouw en hij heeft altijd gevoelens voor haar gehouden. Zij heeft hem afgewezen, is met een ander getrouwd en nu weduwe. Jouw man is een rol in haar leven gaan vervullen en jij voelt je daar niet prettig bij, ook al vertrouw je je man. En daar kan ik me iets bij voorstellen. Jij hebt recht op de liefde van je man en het mag niet zo zijn dat je het gevoel hebt die te moeten delen. Als jij dat gevoel hebt, de liefde van je man te moeten delen, behoort je man die gevoelens van jou te respecteren en er rekening mee te houden.
Eén zin in je brief viel me in het bijzonder op: jij moet bidden of God je man wil bewaren voor zonde. Mijn eerste reactie is dan: nou, dat is wel gemakkelijk! Waar is zijn eigen verantwoordelijkheid in zijn gedrag? Je man is verliefd op haar geweest en het kan heel goed zijn dat het zijn oprechte bedoeling is nu een andere relatie met haar te hebben en haar te steunen. Maar je man kan zich wel op glad ijs begeven. Er hoeft niet zoveel voor nodig te zijn om zijn gevoelens weer te doen ontvlammen. Mijn advies aan mensen die verliefd zijn of kunnen worden op iemand op wie ze dat niet zouden moeten zijn (bijvoorbeeld als één van de twee getrouwd is), om een gezonde mate van afstand te houden van die persoon. Dus bijvoorbeeld door weinig of geen tijd met die ander alleen door te brengen. Niet de diepgaande gesprekken te hebben die je met je eigen man of vrouw hoort te hebben. En ook in je gedachten niet steeds met die ander bezig zijn. Je kunt dan jezelf gemakkelijk in verzoeking brengen. En als je daar zelf geen verantwoordelijkheid in neemt, is het in mijn ogen niet oprecht om dan te bidden om bewaard te blijven voor de zonde.
Drs. Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ga hier zeker niet rustig mee door.... Je zou nu voor jezelf (en daarmee jullie huwelijk) op kunnen komen door hem te wijzen op zijn zonden dat hij jou zo'n benauwend gevoel bezorgd.
De enige oplossing die ik zou weten is dat hij gaat bidden om wijsheid voor jullie huwelijk en kracht om deze vrouw los te laten.
Veel sterkte
Door alleen deze vrouw/vriendin te bezoeken, zouden er verkeerde gedachten en praatjes kunnen ontstaan bij de buitenwereld. Dit moet je man ten alle tijde voorkomen, omdat de weduwe de meest kwetsbare partij is.
Hij zou dan alleen in gezelschap van jou (of als je dat niet wilt) in gezelschap van andere vriend(in), familielid, ouderling etc haar kunnen bezoeken.
Daarnaast heeft hij inderdaad ook met jouw gevoelens rekening te houden, zeker omdat hij met zijn opmerking aangeeft niet vrij te zijn van deze vrouw.
Vraag hem eens in te denken hoe hij het zou vinden als de situatie andersom zou zijn.
En als hij af en toe de vader rol wil vervullen is dat een mooi gebaar, maar de kinderen zou hij dan alleen mee kunnen nemen om iets leuks te doen of ze ophalen om bij het eigen gezin te betrekken (maaltijd, zaterdagactiviteit oid).
Ik begrijp dat je je hier niet prettig bij voelt, dat zou ik mezelf geloof ik ook niet voelen. Wat je man tegen je zegt dat jij maar moet bidden of hij bewaard wordt voor de zonde vind ik erg makkelijk gezegd. Hij moet daar zelf voor bidden en natuurlijk kun jij daarin voor hem bidden. Uit je verhaal blijkt duidelijk dat je man gevoelens heeft voor deze vrouw, als dat namelijk niet zo was zou hij er niet op deze manier mee omgaan. Jullie gezin staat als het goed is voor hem voorop!
Nooit meer contact zoeken, hetzij door te bezoeken, hetzij door te bellen, te mailen of te Sms'en.
Het geeft in het geheel geen pas een andere vrouw te troosten/te helpen en je eigen vrouw in onzekerheid en twijfel achter te laten.
Zijn verantwoordelijkheid ligt alleen maar bij jou en verder bij NIEMAND anders.
Laat hem dat beseffen en laat hem dat accepteren uit liefde voor jou.
Het risico dat dit verkeerd afloopt of jullie relatie onder een voortdurende spanning houdt is niet alleen aanwezig maar is zelfs levensgroot.
Mogelijk hard gezegd: kappen met dit contact!!
Ik begrijp ook wel dat je man zich verantwoordelijk voelt voor de weduwe, en haar wil helpen, maar in deze situatie kan dat echt niet de bedoeling zijn.
Ik vind het positief dat hij jou erbij wil betrekken en wel open en eerlijk is.
Echter, als jij als zijn vrouw dat niet trekt op deze manier, en zelfs uitspreekt het idee te hebben dat je man twee vrouwen heeft, dan vind ik dat je man dat zeker serieus moet nemen.
Alphonsus idee is rigoreus, en naar mijn mening niet in alle gevallen nodig. Maar als jij als zijn vrouw dit zoals je hierboven hebt beschreven ervaart, ben ik het helemaal met hem eens. Je houdt dit niet vol, en jullie huwelijk is het belangrijkst!
Waarschijnlijk zal je man dit heel zwaar vallen, maar ik denk ook dat het het best is als hij breekt met haar. Mogelijk kan hij helpen iemand anders te vinden die zorg kan dragen voor de jonge weduwe.
Veel wijsheid en kracht van God gewenst!
Toen ik deze vraag las; dacht ik echt; niet te begrijpen! Ook wel knap om je als vrouw zo weg te cijferen en zo'n grenzeloos vertrouwen in je man te hebben maar mijns inziens gaat dit veel te ver.
Je man moet voor jouw kiezen, dat heeft hij gedaan en die consequentie moet hij nemen.
Zeg tegen je man dat hij onmiddellijk moet breken met die andere vrouw.
Een contact tussen een man en een vrouw loopt na langdurig contact bijna altijd uit op verliefdheid op elkaar.
Als je man dit niet wil, raad ik je aan contact te zoeken met iemand die huwelijksgesprekken doet. Deze persoon heeft een heel andere kijk op deze situatie, dan jullie.
Als je dit lang door laat sudderen is er straks geen weg terug en is jullie huwelijk beschadigd. En je hebt grote kans dat je man zo beinvloed is door die weduwe dat jij uiteindelijk de schuld krijgt van alles.
Die weduwe is immers zo alleen en hij is de enige man op aarde die haar kan helplen en dat ontneem jij haar, door te zeggen dat je man geen contact meer met haar mag hebben.
Mijn dringend advies is breek onmiddellijk met haar, voor het te laat is.
