Vraag
Ik (26 jaar) sta voor een moeilijke keuze. Al twee jaar heb ik een gelukkige relatie met een lieve man. Hij is een Europeaan, geen Nederlander en ging als kind soms naar de kerk, maar is verder niet christelijk opgevoed. In het begin had ik daar geen moeite mee, want hij was erg geïnteresseerd in God/christendom en zag zichzelf ook niet als een ongelovige. Inmiddels gaan we op zondagochtend altijd samen naar een internationale kerk, bidden we bij ons eten, lezen zo nu en dan samen uit de Bijbel en bidden dan ook samen. Ook wil hij onze kinderen graag christelijk opvoeden en gaat hij in januari een Alphacursus volgen. We spreken regelmatig over het geloof, omdat ik mijn mond niet kan/wil houden.
Dat klinkt allemaal heel positief natuurlijk. Het punt is dat hij het nu voornamelijk voor mij doet en zal blijven doen. Want naar eigen zeggen heeft God zich in de afgelopen twee jaar niet laten zien, terwijl hij daar wel om heeft gebeden. En dus laat hij de deuren wel open, maar zal hij niet meer actief op zoek gaan. Dat vind ik erg moeilijk en ik merk dat ik de neiging heb om hem te pushen.
Hij heeft me onlangs ten huwelijk gevraagd en ik heb “ja” gezegd, omdat ik zoveel van hem houd. Maar nu vraag ik me af of ik daar wel wijs aan doe. Onderhuids piept een angstig stemmetje het standaard argument na: "Niet doen, want dit gaat niet samen en dit maakt niet gelukkig." Ik breng het allemaal bij God in gebed, maar ik wil zo graag een duidelijk antwoord wat ik moet doen! Moet ik luisteren naar 1 Kor.13:7+13 en 1 Petrus 3:1 of naar 2 Kor. 6:14-17? Moet ik mijn door refo-achtergrond gevormde geweten volgen of vol vertrouwen op God deze liefdesstap nemen?
Antwoord
Dank voor de vraag die inderdaad een moeilijk probleem aangeeft.
Ik kan me voorstellen dat u na een intensief contact hoopt en bidt dat uw a.s. man ook mee kan komen in de dienst van God. Blijkbaar is dat toch niet het geval. Ik mag op afstand niet beoordelen wat de diepste drijfveren zijn achter zijn beslissing en hoe hij God gezocht heeft alsook met welke verwachtingen.
Wat uzelf betreft hebt u ontdekt dat, hoe graag je iemand overtuigen wilt en mee wilt krijgen ( pushen) , dat ook niet helpt. Eerder is het tegendeel het geval. Wanneer echter iemand nu aangeeft het meest wezenlijke dat er bestaat wel te willen meemaken om de ander, maar niet om zichzelf, gaan er inderdaad alarmbellen rinkelen. Mijn ervaring is dat het vroeg of laat verkeerd uitpakt. Het huwelijk is echt geen evangelisatieinstituut!
Het is daarom niet voor niets dat u bij uzelf merkt (angstige gevoelens etc.) dat deze keuze van uw vriend/verloofde geen basis is om een huwelijk en een eventueel gezin aan te gaan en te stichten. Je kunt natuurlijk een aantal teksten uit de Bijbel aangrijpen om het gewenste naar je hand te zetten. Maar zo werkt dit niet.
Ik zou in uw geval eerlijk zijn en uitspreken dat u met dit gegeven niet verder kunt en wilt. Dat zet hem ook aan het denken. Wanneer een Alphacursus verandering zou brengen, kunt u er alsnog over in gesprek gaan. Maar de huidige positie vraagt, hoe pijnlijk ook om een eerlijke en duidelijke keuze die allereerst voor God verantwoord is.
Juist in gebed mogen u en ik dit voor God neerleggen en pleiten op zijn belofte: Ik zal u onderwijzen en leren van de weg die u gaan zult, Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn (Ps. 32).
Met hartelijke groet en veel sterkte gewenst,
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
77 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
21 reacties
EVA
16-12-2009
/ 12:12
Best vragenstelster.
Je hebt ja gezegd maar je bent nog niet getrouwt en ik wil je dan ook aanraden dit nog niet te doen, maar idd wachten tot de alphacursus geweest is en wachten tot hij ECHT gelooft niet om jou maar om wat Jezus ook voor hem gedaan heeft. En als hij echt van je houd is het wachten meer dan waard!
blijf voor hem bidden en misschien ook gesprek met voorganger van de internationale kerk, echt wacht het is het waard wat is een jaar op een heel mensen leven,een heel huwelijk 65 jaar? misschien wel, wat dan misschien wel pijn en moeite wordt, of de pijn van een scheiding denk daar is over na probeer je dat eens in te denken, en nogmaals leg het bij God neer.
Veel wijsheid, geduld en zegen gewenst
Je hebt ja gezegd maar je bent nog niet getrouwt en ik wil je dan ook aanraden dit nog niet te doen, maar idd wachten tot de alphacursus geweest is en wachten tot hij ECHT gelooft niet om jou maar om wat Jezus ook voor hem gedaan heeft. En als hij echt van je houd is het wachten meer dan waard!
blijf voor hem bidden en misschien ook gesprek met voorganger van de internationale kerk, echt wacht het is het waard wat is een jaar op een heel mensen leven,een heel huwelijk 65 jaar? misschien wel, wat dan misschien wel pijn en moeite wordt, of de pijn van een scheiding denk daar is over na probeer je dat eens in te denken, en nogmaals leg het bij God neer.
Veel wijsheid, geduld en zegen gewenst
Annet76
16-12-2009
/ 12:40
@EVA,
Het lijkt alsof deze man geen keuze gelaten wordt: “Of hij komt tot geloof met een huwelijk in het verschiet, of niet en dan ook geen huwelijk.
Dat vind ik niet redelijk voor een man die wel aan alle kanten bereid is te investeren in zijn partner door te bidden, samen naar de kerk te gaan, de kinderen Christelijk wil opvoeden, uit de Bijbel leest en een Alpha cursus wil volgen. Noem het maar niets wat deze man allemaal doet om te investeren in de toekomst .
Voor iemand die er weinig bij voelt, laat hij wel heel veel moed zien om niet zomaar op te geven. Wat (nog) niet is kan groeien en daar mag je gerust voor bidden. Dat betekent niet dat het van de één op de andere dag anders zal zijn, maar door de jaren heen en door ervaring kan het groeien. Dat proces is toch het mooiste wat er voor een mens kan bestaan en vragenstelster lijkt mij de aangewezen persoon om daar getuige van te kunnen zijn!
Helemaal wanneer hij aangeeft zijn deuren open te willen houden voor God, lijkt het me in dit stadium veel te vroeg om ze zelf weer dicht te gooien.
Het lijkt alsof deze man geen keuze gelaten wordt: “Of hij komt tot geloof met een huwelijk in het verschiet, of niet en dan ook geen huwelijk.
Dat vind ik niet redelijk voor een man die wel aan alle kanten bereid is te investeren in zijn partner door te bidden, samen naar de kerk te gaan, de kinderen Christelijk wil opvoeden, uit de Bijbel leest en een Alpha cursus wil volgen. Noem het maar niets wat deze man allemaal doet om te investeren in de toekomst .
Voor iemand die er weinig bij voelt, laat hij wel heel veel moed zien om niet zomaar op te geven. Wat (nog) niet is kan groeien en daar mag je gerust voor bidden. Dat betekent niet dat het van de één op de andere dag anders zal zijn, maar door de jaren heen en door ervaring kan het groeien. Dat proces is toch het mooiste wat er voor een mens kan bestaan en vragenstelster lijkt mij de aangewezen persoon om daar getuige van te kunnen zijn!
Helemaal wanneer hij aangeeft zijn deuren open te willen houden voor God, lijkt het me in dit stadium veel te vroeg om ze zelf weer dicht te gooien.
EVA
16-12-2009
/ 13:33
annet 76
De vragensteller geeft duidelijk aan hij doet het voor mij!! en dat is geen basis voor een huwelijk geloof doe je niet voor je partner dat doe je voor de HEER!Je kan geen leven lang volhouden in geloof als je niks met het geloof heb dat gaat fout en daar waarschuwt onze wijze God al voor in ze woord. Ga geen juk aan met een ongelovige, of het spreekwoord twee geloven (of 1 ongelovig) daar slaapt de duivel tussen. Dus dan is de keus of allebei geloven of niet trouwen. Zo scherp is Gods woord omdat Hij weet dat dat niet gaat.
En ik heb het in me omgeving gezien het gaat niet!
Het prijs God die man wil zelfs de alpha cursus volgen en ik bid voor haar dat hij daardoor tot geloof komt en dat ze als nog trouwen maar wacht, en als hij niet zich kan overgeven in de handen van God trouw niet.
Weet niet of jij hetzelfde onder geloven verstaat dan mij?samen naar de kerk gaan is niet hetzelfde geloof!! Maar diepe zekerheid dat Jezus voor je zonden gestorven is, Hij jouw Verlosser is!
De vragensteller geeft duidelijk aan hij doet het voor mij!! en dat is geen basis voor een huwelijk geloof doe je niet voor je partner dat doe je voor de HEER!Je kan geen leven lang volhouden in geloof als je niks met het geloof heb dat gaat fout en daar waarschuwt onze wijze God al voor in ze woord. Ga geen juk aan met een ongelovige, of het spreekwoord twee geloven (of 1 ongelovig) daar slaapt de duivel tussen. Dus dan is de keus of allebei geloven of niet trouwen. Zo scherp is Gods woord omdat Hij weet dat dat niet gaat.
En ik heb het in me omgeving gezien het gaat niet!
Het prijs God die man wil zelfs de alpha cursus volgen en ik bid voor haar dat hij daardoor tot geloof komt en dat ze als nog trouwen maar wacht, en als hij niet zich kan overgeven in de handen van God trouw niet.
Weet niet of jij hetzelfde onder geloven verstaat dan mij?samen naar de kerk gaan is niet hetzelfde geloof!! Maar diepe zekerheid dat Jezus voor je zonden gestorven is, Hij jouw Verlosser is!
Cloudsadmirer
16-12-2009
/ 13:57
eva,
1 Kor 7,14
Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig.
annet76,
Je hebt het over groeien, bedenk dat alleen iets kan groeien als het al geplant/gezaaid is!
1 Kor 7,14
Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig.
annet76,
Je hebt het over groeien, bedenk dat alleen iets kan groeien als het al geplant/gezaaid is!
EVA
16-12-2009
/ 14:23
@Rinske
Die tekst is als een stel al getrouwd IS en er komt 1 van beide tot geloof!
Nu is dat nog niet aan de orde ze staan nog voor het huwlijk, het huwelijk is geen middel tot evangelisatie wat de ds ook al aangeeft
Die tekst is als een stel al getrouwd IS en er komt 1 van beide tot geloof!
Nu is dat nog niet aan de orde ze staan nog voor het huwlijk, het huwelijk is geen middel tot evangelisatie wat de ds ook al aangeeft
Annet76
16-12-2009
/ 14:38
Het is huwelijk is geen middel tot evangelisatie, maar dat betekent niet dat het uitgesloten is van elke vorm van groeiend geloof toch? Is het een vereiste om bij een huwelijk beiden even standvastig in het geloof te staan? In dat geval zouden er geen huwelijken meer gesloten kunnen worden toch?
Je groeit in de jaren toch naar elkaar toe, zo groei je ook in je geloof naar God toe.
Aan je geloof zul je zelf moeten werken, dat geldt ook voor ons allemaal afzonderlijk en deze man laat toch zien dat hij daartoe bereid is, en hoe!
Deze man doet er alles aan om te investeren in God en zijn toekomstige vrouw. Deze toekomstige vrouw mag er dan ook alles aan doen om te investeren in hem én in God.
Dan weet ik zeker dat God zal investeren in dit huwelijk van hun samen, alleen wel op Zijn tijd, op Zijn manier.
Je groeit in de jaren toch naar elkaar toe, zo groei je ook in je geloof naar God toe.
Aan je geloof zul je zelf moeten werken, dat geldt ook voor ons allemaal afzonderlijk en deze man laat toch zien dat hij daartoe bereid is, en hoe!
Deze man doet er alles aan om te investeren in God en zijn toekomstige vrouw. Deze toekomstige vrouw mag er dan ook alles aan doen om te investeren in hem én in God.
Dan weet ik zeker dat God zal investeren in dit huwelijk van hun samen, alleen wel op Zijn tijd, op Zijn manier.
EVA
16-12-2009
/ 15:01
Annet 76
Als je het echt vlgs Gods richtlijn wil doen ja dan kunnen er idd geen Christelijke huwelijken meer gesloten worden tenzij beide het juiste fundament Jezus Christus in hun leven hebben, klinkt heel bizar maar zo is Gods woord wel.
Tuurlijk geloof ik dat God het in een huwelijk kan werken prijs God er voor dat Hij dat doet, maar de basis is toch verkeerd als men niet gelooft.
Spreek uit ervaring, mijn man geloofde en ik niet, (was wel christelijk)ik heb de pijn en de ellende meegemaakt, en ik mag nu ook God kennen dus ik dank God er voor dat we terug mogen gaan naar de basis.
Maar je moet niet met een ongelijk span al starten, stel je voor dat je een koe en een paard voor een ploeg zet??
Als je het echt vlgs Gods richtlijn wil doen ja dan kunnen er idd geen Christelijke huwelijken meer gesloten worden tenzij beide het juiste fundament Jezus Christus in hun leven hebben, klinkt heel bizar maar zo is Gods woord wel.
Tuurlijk geloof ik dat God het in een huwelijk kan werken prijs God er voor dat Hij dat doet, maar de basis is toch verkeerd als men niet gelooft.
Spreek uit ervaring, mijn man geloofde en ik niet, (was wel christelijk)ik heb de pijn en de ellende meegemaakt, en ik mag nu ook God kennen dus ik dank God er voor dat we terug mogen gaan naar de basis.
Maar je moet niet met een ongelijk span al starten, stel je voor dat je een koe en een paard voor een ploeg zet??
Annet76
16-12-2009
/ 15:30
Je schrijft dat de basis verkeerd is als de één niet gelooft, de ander wel.
Dat is nu juist waar het mij om draait: deze man doet er alles aan om aan zijn relatie met God te werken! Dat is wel even iets anders dan niet geloven!
Dat is nu juist waar het mij om draait: deze man doet er alles aan om aan zijn relatie met God te werken! Dat is wel even iets anders dan niet geloven!
Pitty88
16-12-2009
/ 16:28
Lieve vragenstelster.
Bij twijfel niet doen, zegt men altijd.
Je geeft je twijfel aan over of het wel goed is wat je doet. Als je nu al zo'n gevoel hebt, start je niet goed..
Leg het neer voor God, vraag hem je duidelijk te maken wat Zijn volmaakte plan van jou wil in deze. Praat ook met je vriend, leg hem je moeilijkheid voor, en bid er samen voor.
Je vriend heeft erg veel moeite gedaan voor jou en voor het geloof. Moeilijk voor jullie beiden dat hij God niet ervaart.
Ik vraag mij af: gaat hij naar de kerk voor jou, maar gelooft hij eigenlijk niet in God? of gelooft hij niet dat Jezus ook voor Hem gestorven is?
Je kunt niet verwachten dat in een huwelijk beide christenen, (wat jullie lijkt me allebei zijn), een vernieuwd kind van God zijn.
Wel denk ik, dat als je vriend niet gelooft dat God een God is zoals jij hem kent, er gemakkelijk moeilijkheden ontstaan.
Ik zou je gezien de informatie die je gegeven hebt adviseren te wachten.
Ik denk dat je in de basis (wat het geloof lijkt me voor jou is) op een lijn te zijn.
Zoiets belangrijks moet geen strijd opleveren in een huwelijk, dat gaat ten koste van jullie beider geloof.
Je vriend heeft al zoveel moeite gedaan, en hij houdt de deuren voor God open, en gaat met je naar de kerk, en heeft een biddende vriendin.
Verlies te moed niet, laat hem niet zomaar gaan!
God is een God van wonderen en hij wil niets liever dan mensen trekken tot Hem!
Bid voor en met je vriend tot de levende God!
Veel sterkte en zegen voor jullie samen!
Bij twijfel niet doen, zegt men altijd.
Je geeft je twijfel aan over of het wel goed is wat je doet. Als je nu al zo'n gevoel hebt, start je niet goed..
Leg het neer voor God, vraag hem je duidelijk te maken wat Zijn volmaakte plan van jou wil in deze. Praat ook met je vriend, leg hem je moeilijkheid voor, en bid er samen voor.
Je vriend heeft erg veel moeite gedaan voor jou en voor het geloof. Moeilijk voor jullie beiden dat hij God niet ervaart.
Ik vraag mij af: gaat hij naar de kerk voor jou, maar gelooft hij eigenlijk niet in God? of gelooft hij niet dat Jezus ook voor Hem gestorven is?
Je kunt niet verwachten dat in een huwelijk beide christenen, (wat jullie lijkt me allebei zijn), een vernieuwd kind van God zijn.
Wel denk ik, dat als je vriend niet gelooft dat God een God is zoals jij hem kent, er gemakkelijk moeilijkheden ontstaan.
Ik zou je gezien de informatie die je gegeven hebt adviseren te wachten.
Ik denk dat je in de basis (wat het geloof lijkt me voor jou is) op een lijn te zijn.
Zoiets belangrijks moet geen strijd opleveren in een huwelijk, dat gaat ten koste van jullie beider geloof.
Je vriend heeft al zoveel moeite gedaan, en hij houdt de deuren voor God open, en gaat met je naar de kerk, en heeft een biddende vriendin.
Verlies te moed niet, laat hem niet zomaar gaan!
God is een God van wonderen en hij wil niets liever dan mensen trekken tot Hem!
Bid voor en met je vriend tot de levende God!
Veel sterkte en zegen voor jullie samen!
Cloudsadmirer
16-12-2009
/ 17:13
Annet76, "Het punt is dat hij het nu voornamelijk voor mij doet en zal blijven doen. Want naar eigen zeggen heeft God zich in de afgelopen twee jaar niet laten zien, terwijl hij daar wel om heeft gebeden. En dus laat hij de deuren wel open, maar zal hij niet meer actief op zoek gaan."
Hij doet er alles aan om aan zijn relatie met God te werken? nu helaas niet meer, daarom stelt de vraagstelster deze vraag!
EVA, Dat is waar maar ik dacht uit de brief te lezen dat ze al kinderen hebben, vandaar. "Ook wil hij onze kinderen graag christelijk opvoeden en gaat hij in januari een Alphacursus volgen." Maar de vraagstelster zal wel bedoelen ALS we ooit kinderen krijgen.
Vraagstelster, ik vind het iets heel moeilijks, veel sterkte gewenst en ik hoop dat je de juiste keuze mag maken.
Hij doet er alles aan om aan zijn relatie met God te werken? nu helaas niet meer, daarom stelt de vraagstelster deze vraag!
EVA, Dat is waar maar ik dacht uit de brief te lezen dat ze al kinderen hebben, vandaar. "Ook wil hij onze kinderen graag christelijk opvoeden en gaat hij in januari een Alphacursus volgen." Maar de vraagstelster zal wel bedoelen ALS we ooit kinderen krijgen.
Vraagstelster, ik vind het iets heel moeilijks, veel sterkte gewenst en ik hoop dat je de juiste keuze mag maken.
Annet76
16-12-2009
/ 19:35
@Rinske,
Ik wil niet aangeven is dat vragenstelster in geval van twijfel toch maar gewoon moet trouwen, alleen kan ik de gedachte erachter moeilijk begrijpen.
Ik zie in de vraag wel een persoon die er – ook nu nog – alles aan doet om aan zijn relatie met God te werken. Lees de vraag nog eens goed door en kijk hoever hij al is voor iemand die niet Christelijk is opgevoed! Voor vragenstelster is dat blijkbaar niet genoeg en dat komt op mij nogal wat ongeduldig/dwingerig over.
Mag je in dit geval niet ‘gewoon’ op God vertrouwen? Ik denk namelijk van wel…zonde om daar zelf een stokje voor te steken. Zie het als een weg die God met je wil gaan!
Ik zeg overigens niet dat je maar met de eerste de beste moet trouwen, maar als je gaat zitten wachten tot er iemand voorbij komt die aan jouw (geloofs) eisen gaat voldoen, dan kun je wachten tot je een ons weegt. Niemand is perfect en zolang een mens de bereidheid laat zien er aan te willen werken – nota bene de deuren openhoudt – vind ik het zo jammer om dat af te kappen alsof het niet genoeg is.
Ze zeggen wel eens: de duurste schepen liggen het langst aan wal en dat kan voor deze vragenstelster makkelijk gaan gelden als ze deze man afwijst omdat hij onvoldoende gelooft.
Geloof is, hoe klein ook, waardevol en daar kun je samen aan werken!
Ik wil niet aangeven is dat vragenstelster in geval van twijfel toch maar gewoon moet trouwen, alleen kan ik de gedachte erachter moeilijk begrijpen.
Ik zie in de vraag wel een persoon die er – ook nu nog – alles aan doet om aan zijn relatie met God te werken. Lees de vraag nog eens goed door en kijk hoever hij al is voor iemand die niet Christelijk is opgevoed! Voor vragenstelster is dat blijkbaar niet genoeg en dat komt op mij nogal wat ongeduldig/dwingerig over.
Mag je in dit geval niet ‘gewoon’ op God vertrouwen? Ik denk namelijk van wel…zonde om daar zelf een stokje voor te steken. Zie het als een weg die God met je wil gaan!
Ik zeg overigens niet dat je maar met de eerste de beste moet trouwen, maar als je gaat zitten wachten tot er iemand voorbij komt die aan jouw (geloofs) eisen gaat voldoen, dan kun je wachten tot je een ons weegt. Niemand is perfect en zolang een mens de bereidheid laat zien er aan te willen werken – nota bene de deuren openhoudt – vind ik het zo jammer om dat af te kappen alsof het niet genoeg is.
Ze zeggen wel eens: de duurste schepen liggen het langst aan wal en dat kan voor deze vragenstelster makkelijk gaan gelden als ze deze man afwijst omdat hij onvoldoende gelooft.
Geloof is, hoe klein ook, waardevol en daar kun je samen aan werken!
Cloudsadmirer
16-12-2009
/ 20:47
Annet76,
Ik heb je advies opgevolgd en de vraag nogmaals gelezen...
Ik heb niet gezegd dat jij vind dat de vragenstelster in geval van twijfel toch maar gewoon moet trouwen.
Inderdaad is in de vraag te zien dat een persoon hard gewerkt heeft aan zijn relatie met God.
De vraag komt mij totaal niet ongeduldig/dwingerig over. Eerder bezorgd. Misschien maakt dat het verschil tussen onze meningen.
Ik denk ook dat we in alles op God moeten vertrouwen maar we hebben ook nog onze eigen verantwoordelijkheid en kunnen daarom niet zomaar zo'n grote stap zien als de weg die God met ons wil gaan, dat is naar mijn mening te makkelijk gezegt. Al geloof ik wel dat zelfs de verkeerde beslissingen van God's kinderen Hij ten goede wil keren op hun levenspad, en het is aan Hem op welke manier Hij dat doet.
Deze vraag gaat totaal niet over de vraag of haar man aan haar eisen moet voldoen of niet, de vraag gaat over de vraag welk gevoel ze moet volgen (geweten of vol vertrouwen).
Het gaat er ook niet om of deze man onvoldoende gelooft, dat doen we namelijk altijd! Het gaat erom OF hij gelooft en daar kunnen jij en ik (gelukkig) niet over oordelen.
Dat laatste wat je zegt is absoluut helemaal waar, maar "hij zal niet meer actief op zoek gaan", alsof God de schuldige is. Als gelovigen weten we toch dat we moeten 'roepen en smeken' net zolang tot de Heere hoort.
In de gelijkenis van de rechter en de vrouw die zo aanhield zei de vrouw ook niet: 'nou rechter, mijn deur staat altijd open maar ik kom niet actief meer aan uw deur kloppen!'
Ik hoop dat dit een tijdelijk iets is voor deze man, dat hij weer wel actief gaat zoeken en dat Christus hem wil antwoorden.
Vraagsteller, tegen je vriend zou ik willen zeggen: Houd moed, God geeft antwoord op ZIJN tijd! Geef de moed nooit op!
En vraagsteller: als je bid en God echt vol vertrouwd dan kun je er ook op vertrouwen dat het goed komt.
Op God vertrouwen is niet hetzelfde dan iets zien als Gods weg.
Ik heb je advies opgevolgd en de vraag nogmaals gelezen...
Ik heb niet gezegd dat jij vind dat de vragenstelster in geval van twijfel toch maar gewoon moet trouwen.
Inderdaad is in de vraag te zien dat een persoon hard gewerkt heeft aan zijn relatie met God.
De vraag komt mij totaal niet ongeduldig/dwingerig over. Eerder bezorgd. Misschien maakt dat het verschil tussen onze meningen.
Ik denk ook dat we in alles op God moeten vertrouwen maar we hebben ook nog onze eigen verantwoordelijkheid en kunnen daarom niet zomaar zo'n grote stap zien als de weg die God met ons wil gaan, dat is naar mijn mening te makkelijk gezegt. Al geloof ik wel dat zelfs de verkeerde beslissingen van God's kinderen Hij ten goede wil keren op hun levenspad, en het is aan Hem op welke manier Hij dat doet.
Deze vraag gaat totaal niet over de vraag of haar man aan haar eisen moet voldoen of niet, de vraag gaat over de vraag welk gevoel ze moet volgen (geweten of vol vertrouwen).
Het gaat er ook niet om of deze man onvoldoende gelooft, dat doen we namelijk altijd! Het gaat erom OF hij gelooft en daar kunnen jij en ik (gelukkig) niet over oordelen.
Dat laatste wat je zegt is absoluut helemaal waar, maar "hij zal niet meer actief op zoek gaan", alsof God de schuldige is. Als gelovigen weten we toch dat we moeten 'roepen en smeken' net zolang tot de Heere hoort.
In de gelijkenis van de rechter en de vrouw die zo aanhield zei de vrouw ook niet: 'nou rechter, mijn deur staat altijd open maar ik kom niet actief meer aan uw deur kloppen!'
Ik hoop dat dit een tijdelijk iets is voor deze man, dat hij weer wel actief gaat zoeken en dat Christus hem wil antwoorden.
Vraagsteller, tegen je vriend zou ik willen zeggen: Houd moed, God geeft antwoord op ZIJN tijd! Geef de moed nooit op!
En vraagsteller: als je bid en God echt vol vertrouwd dan kun je er ook op vertrouwen dat het goed komt.
Op God vertrouwen is niet hetzelfde dan iets zien als Gods weg.
nuchterik
16-12-2009
/ 22:48
@Annet76
Groei je in de loop der jaren naar elkaar toe? Nederlands gezegde: "Als de bruid is in de schuit, dan zijn de mooie praatjes uit". Als hij nu al afgehaakt heeft (hij gaat alleen mee voor haar, dat is zijn enige drijfveer), dan ben ik sceptisch over de uitkomst. In romans komt het altijd goed en een enkele keer in de praktijk ook, maar als het voor het huwelijk al zo staat, dan ben ik sceptisch. Als zelfs het historisch geloof afwezig is, wat voor basisi is er dan? Vervreemding binnen het huwelijk of een echtscheiding zijn bronnen van ellende (ik spreek uit ondervinding en legioenen van mensen met mij.)
Dit klinkt heel negatief, maar ik ben door schade en schande een nuchterik geworden.
Groei je in de loop der jaren naar elkaar toe? Nederlands gezegde: "Als de bruid is in de schuit, dan zijn de mooie praatjes uit". Als hij nu al afgehaakt heeft (hij gaat alleen mee voor haar, dat is zijn enige drijfveer), dan ben ik sceptisch over de uitkomst. In romans komt het altijd goed en een enkele keer in de praktijk ook, maar als het voor het huwelijk al zo staat, dan ben ik sceptisch. Als zelfs het historisch geloof afwezig is, wat voor basisi is er dan? Vervreemding binnen het huwelijk of een echtscheiding zijn bronnen van ellende (ik spreek uit ondervinding en legioenen van mensen met mij.)
Dit klinkt heel negatief, maar ik ben door schade en schande een nuchterik geworden.
roos80
17-12-2009
/ 11:15
@ Vraagstelster: ik wil je veel sterkte toewensen en dat God je nabij mag zijn.
Ik wil je wel waarschuwen om als het zo blijft, niet met hem te trouwen!
Zeker, hij kan in het huwelijk tot bekering komen, maar dat weet je nu niet.
Zelf heb ik een aantal vriendinnen die met een ongelovige jongen zijn getrouwd en van hun geloof is niets over.
Je moet er wel nuchter in zijn! Mooie beloften kunnen niet blijven bestaan als ze niet uit een oprecht hart komen.
Hoe wil je je kinderen later opvoeden als je man Jezus niet in zijn leven kent?
Dat hou je niet vol...
Je kunt beter vrijgezel blijven dan een man treffen die niets met het chr. geloof heeft of het alleen maar voor jou doet.
Ik wil je wel waarschuwen om als het zo blijft, niet met hem te trouwen!
Zeker, hij kan in het huwelijk tot bekering komen, maar dat weet je nu niet.
Zelf heb ik een aantal vriendinnen die met een ongelovige jongen zijn getrouwd en van hun geloof is niets over.
Je moet er wel nuchter in zijn! Mooie beloften kunnen niet blijven bestaan als ze niet uit een oprecht hart komen.
Hoe wil je je kinderen later opvoeden als je man Jezus niet in zijn leven kent?
Dat hou je niet vol...
Je kunt beter vrijgezel blijven dan een man treffen die niets met het chr. geloof heeft of het alleen maar voor jou doet.
Annet76
17-12-2009
/ 11:36
@ Nuchterik,
Ja!... ik durf wel te zeggen dat je in de loop der jaren naar elkaar toegroeit. Ik weet ook niet waarom je die zin in twijfel trekt.
En het gezegde wat je aanhaalt: "als de bruid is in de schuit, dan zijn de mooie praatjes uit" gaat in veel gevallen mag ik toch hopen niet op! Dat klinkt me wel heel erg koud en afstandelijk in de oren. Zo zou het in een goed huwelijk niet moeten gaan, want dan gaat er echt iets mis toch?
Het huwelijk is een zoektocht, een proces waarin je elke dag een klein beetje meer naar elkaar toe mag groeien. Dat gaat niet in één dag en soms met vallen en opstaan, maar het maakt het wel heel waardevol.
Als je die weg samen met God mag gaan en dan ook nog een man treft die hieraan ten volste wil meewerken, ook nog eens lief is zoals vragenstelster zegt, dan zou ik het zonde vinden om dat uit handen te laten glippen.
Deze vraag doet me denken aan het volgende gedicht:
Hoe komen twee mensen bij elkaar, zo dicht bij elkaar dat ze stil en bewogen of wild enthousiast elkaar door het leven willen dragen? Dit is een groot mysterie.
Je kunt niet zeggen, wat je zozeer bekoort in die ander.
Een blik, een haarlok, een lach. Bij elk contact ging je hart sneller kloppen.
Je droomde van elkaar en je ging wonen bij elkaar.
Je ging elkaar bewonen als een huis, nog lang voordat een huis gebouwd werd en je voelde je thuis.
Thuis in dat grote mysterie dat mensen 'liefde' noemen.
Je bent elkaars leven binnen gegroeid zoals twee takken in de stam en de wortel van het leven.
Maar de weg is nog lang.
Niet elke dag luiden de feestklokken......
Het eerste enthousiasme gaat voorbij en er komen vele eentonige dagen.
Men begint te merken dat de ander niet alleen goede kanten heeft.
Je ergert je soms en dan denk je "ik heb me vergist".
Maar je hebt je niet vergist
Ieder mens is maar een mens, gelijk alle andere mensen.
Alle leven heeft een ritme van dag en nacht, hoog en laag, eb en vloed.
Ieder jaar wordt het lente, zomer, herfst en winter.
Heb geduld, veel geduld...., met jezelf en nog veel meer met de ander en verlaat nooit het huis van je liefde en trouw.
Als de storm opsteekt, raak dan niet in paniek en laat niet alles los.
Hou je vast aan de wortels van je liefde en wacht.
De storm gaat voorbij.........
"Echte Liefde moet blijven"
En die liefde lees ik door deze vraag echt heen, dus ik zou zeggen: hou vast!
Ja!... ik durf wel te zeggen dat je in de loop der jaren naar elkaar toegroeit. Ik weet ook niet waarom je die zin in twijfel trekt.
En het gezegde wat je aanhaalt: "als de bruid is in de schuit, dan zijn de mooie praatjes uit" gaat in veel gevallen mag ik toch hopen niet op! Dat klinkt me wel heel erg koud en afstandelijk in de oren. Zo zou het in een goed huwelijk niet moeten gaan, want dan gaat er echt iets mis toch?
Het huwelijk is een zoektocht, een proces waarin je elke dag een klein beetje meer naar elkaar toe mag groeien. Dat gaat niet in één dag en soms met vallen en opstaan, maar het maakt het wel heel waardevol.
Als je die weg samen met God mag gaan en dan ook nog een man treft die hieraan ten volste wil meewerken, ook nog eens lief is zoals vragenstelster zegt, dan zou ik het zonde vinden om dat uit handen te laten glippen.
Deze vraag doet me denken aan het volgende gedicht:
Hoe komen twee mensen bij elkaar, zo dicht bij elkaar dat ze stil en bewogen of wild enthousiast elkaar door het leven willen dragen? Dit is een groot mysterie.
Je kunt niet zeggen, wat je zozeer bekoort in die ander.
Een blik, een haarlok, een lach. Bij elk contact ging je hart sneller kloppen.
Je droomde van elkaar en je ging wonen bij elkaar.
Je ging elkaar bewonen als een huis, nog lang voordat een huis gebouwd werd en je voelde je thuis.
Thuis in dat grote mysterie dat mensen 'liefde' noemen.
Je bent elkaars leven binnen gegroeid zoals twee takken in de stam en de wortel van het leven.
Maar de weg is nog lang.
Niet elke dag luiden de feestklokken......
Het eerste enthousiasme gaat voorbij en er komen vele eentonige dagen.
Men begint te merken dat de ander niet alleen goede kanten heeft.
Je ergert je soms en dan denk je "ik heb me vergist".
Maar je hebt je niet vergist
Ieder mens is maar een mens, gelijk alle andere mensen.
Alle leven heeft een ritme van dag en nacht, hoog en laag, eb en vloed.
Ieder jaar wordt het lente, zomer, herfst en winter.
Heb geduld, veel geduld...., met jezelf en nog veel meer met de ander en verlaat nooit het huis van je liefde en trouw.
Als de storm opsteekt, raak dan niet in paniek en laat niet alles los.
Hou je vast aan de wortels van je liefde en wacht.
De storm gaat voorbij.........
"Echte Liefde moet blijven"
En die liefde lees ik door deze vraag echt heen, dus ik zou zeggen: hou vast!
olivia
17-12-2009
/ 20:22
vragenstelster,
Ik raad je inderdaad ook aan het niet te doen.
Wat zul jij het moeilijk krijgen als blijkt(als je toch trouwt) dat hij de weg niet met God wil gaan.
Je staat er overal alleen voor.buiten God natuurlijk.
Ik wil je niet ontmoedigen,want bij God is alles mogelijk.
Toch heb je een eigen verantwoordelijkheid gekregen.
En gokken dat het wel goed komt?......nou dat zou ik niet doen.
Bidden en het aan God overlaten is dan het enige wat overblijft.
uit ervaring heb ik geleerd dat pushen averechtser werkt dan dat het goed doet!
En dit is zeker geen gemakkelijke opgave.
Sterkte ermee.
Ik raad je inderdaad ook aan het niet te doen.
Wat zul jij het moeilijk krijgen als blijkt(als je toch trouwt) dat hij de weg niet met God wil gaan.
Je staat er overal alleen voor.buiten God natuurlijk.
Ik wil je niet ontmoedigen,want bij God is alles mogelijk.
Toch heb je een eigen verantwoordelijkheid gekregen.
En gokken dat het wel goed komt?......nou dat zou ik niet doen.
Bidden en het aan God overlaten is dan het enige wat overblijft.
uit ervaring heb ik geleerd dat pushen averechtser werkt dan dat het goed doet!
En dit is zeker geen gemakkelijke opgave.
Sterkte ermee.
nuchterik
17-12-2009
/ 22:59
@Annet76
Eén zin in jouw reaktie op mij gaf precies weer waar het om draait: "Als je die weg samen met God mag gaan..."
Daar heb je precies het probleem. Als je op dezelfde basis staat, uitgaat van dezelfde waarden ook (details daargelaten) dan groei je inderdaad naar elkaar toe (blijft hard werken, want liefde kan snel verkouden).
Die opmerking over de praatjes die uit zijn als de bruid in de schuit is, is bittere werkelijkheid als iemand zich alleen aangepast heeft om zijn doel te bereiken. (Dat doel kan ook zoiets moois zijn als een huwelijk) Tuurlijk er zijn wel uitzonderingen hier en daar, maar van een uitzondering moet je geen regel maken. Verkering is groots en mooi en fijn en romantisch, maar in het huwelijk sta je ook in de stormen van alledag. Als je dan niet diep geworteld bent, val je om.
Romantiek heeft voor mij alleen waarde als de basis goed is. Anders is het niet meer dan mist, die het uitzicht belemmert...
Eén zin in jouw reaktie op mij gaf precies weer waar het om draait: "Als je die weg samen met God mag gaan..."
Daar heb je precies het probleem. Als je op dezelfde basis staat, uitgaat van dezelfde waarden ook (details daargelaten) dan groei je inderdaad naar elkaar toe (blijft hard werken, want liefde kan snel verkouden).
Die opmerking over de praatjes die uit zijn als de bruid in de schuit is, is bittere werkelijkheid als iemand zich alleen aangepast heeft om zijn doel te bereiken. (Dat doel kan ook zoiets moois zijn als een huwelijk) Tuurlijk er zijn wel uitzonderingen hier en daar, maar van een uitzondering moet je geen regel maken. Verkering is groots en mooi en fijn en romantisch, maar in het huwelijk sta je ook in de stormen van alledag. Als je dan niet diep geworteld bent, val je om.
Romantiek heeft voor mij alleen waarde als de basis goed is. Anders is het niet meer dan mist, die het uitzicht belemmert...
eduard1
18-12-2009
/ 18:57
Volgens mij geldt nog steeds voor een gelovige, wat Paulus schrijft: "vorm geen ongelijk span met de ongelovige."
franska
18-12-2009
/ 19:58
Een dringend advies: zolang hij Jezus niet als zijn redder kent: niet doen! Hoe moeilijk het ook is: verbreek de relatie. Hoe langer je het laat duren hoe meer jullie met elkaar verbonden worden en hoe moeilijker wordt het om te stoppen.
Ik spreek uit ervaring, mijn partner gelooft niet en was ook bereid alles te leren kennen maar na het huwelijk viel alles uiteen. Het was en is heel pittig.
Veel sterkte.
Ik spreek uit ervaring, mijn partner gelooft niet en was ook bereid alles te leren kennen maar na het huwelijk viel alles uiteen. Het was en is heel pittig.
Veel sterkte.
Annet76
19-12-2009
/ 15:00
@ Nuchterik,
Zal ik dan maar even als ‘ervaringsdeskundige’ toch nog een duit in het zakje doen? Ik hou daar eigenlijk niet zo van...persoonlijke verhalen, maar wellicht kan het geen kwaad…zeker niet voor de vragenstelster.
Deze vraag had namelijk mijn eigen vraag kunnen zijn, nu zo’n 17 jaar geleden! Mijn partner heeft er ook alles aan gedaan om ‘tot geloof te komen’, maar het gevoel ontbrak.
Welnu, dan sta je dus voor een keuze, verder met deze partner of niet. Die keuze is op mijn 20 ste jaar moeilijker denk ik dan als 29 jarige, dan heb je al wat meer levenservaring. Ik heb voor mijn partner gekozen, omdat de liefde zegevierde en ik destijds mezelf voorhield dat het wel goed zou komen.
Met het geloof kwam het niet goed, het is tot op de dag van vandaag nog steeds heel summier. Dat is jammer, maar betekent dat nou dat we niet samen verder kunnen?
In elk geval betekent het niet dat het een wig in onze relatie teweeg brengt. Er zijn ongeveer 10 jaar geleden dingen gebeurd, die ik als een wonder heb mogen ervaren en dat voor een stel waarbij de één gelovig is, de ander niet! Mijn partner ziet het gebeurde niet als werk van God, ik daarentegen wel! Dat heeft mij – ondanks dat hij ongelovig is – dichter bij God mogen brengen, zonder dat ik het eigenlijk zo in de gaten heb gehad. Als God mij niet bij hem had willen hebben, dan was dit 'wonder' nooit gebeurd en waren vanaf dat moment onze wegen echt uit elkaar gegaan kan ik je verzekeren.
Dat is niet gebeurd en nog alle dagen dank ik God dat ik hem mocht tegenkomen in mijn leven. Ik praat met hem over de diepste gevoelens die ik met God mag meemaken en hij respecteert mijn gevoel volledig. Hij heeft ook nooit geprobeerd mij af te halen van mijn geloof en als je bang bent dat zoiets wel gebeurt, dan kun je je misschien beter afvragen hoe sterk je geloof en je relatie is als dat nodig moet zijn?
Ik had mijn partner ook aan de kant kunnen schuiven en wachten tot een gelovige man op mijn pad was gekomen, maar dat betekent niet per definitie een betere relatie. Als ik soms zie wat er om me heen allemaal gebeurt in Christelijke(!) relaties dan weet ik zeker dat God de juiste keuze voor mij heeft gemaakt.
Zal ik dan maar even als ‘ervaringsdeskundige’ toch nog een duit in het zakje doen? Ik hou daar eigenlijk niet zo van...persoonlijke verhalen, maar wellicht kan het geen kwaad…zeker niet voor de vragenstelster.
Deze vraag had namelijk mijn eigen vraag kunnen zijn, nu zo’n 17 jaar geleden! Mijn partner heeft er ook alles aan gedaan om ‘tot geloof te komen’, maar het gevoel ontbrak.
Welnu, dan sta je dus voor een keuze, verder met deze partner of niet. Die keuze is op mijn 20 ste jaar moeilijker denk ik dan als 29 jarige, dan heb je al wat meer levenservaring. Ik heb voor mijn partner gekozen, omdat de liefde zegevierde en ik destijds mezelf voorhield dat het wel goed zou komen.
Met het geloof kwam het niet goed, het is tot op de dag van vandaag nog steeds heel summier. Dat is jammer, maar betekent dat nou dat we niet samen verder kunnen?
In elk geval betekent het niet dat het een wig in onze relatie teweeg brengt. Er zijn ongeveer 10 jaar geleden dingen gebeurd, die ik als een wonder heb mogen ervaren en dat voor een stel waarbij de één gelovig is, de ander niet! Mijn partner ziet het gebeurde niet als werk van God, ik daarentegen wel! Dat heeft mij – ondanks dat hij ongelovig is – dichter bij God mogen brengen, zonder dat ik het eigenlijk zo in de gaten heb gehad. Als God mij niet bij hem had willen hebben, dan was dit 'wonder' nooit gebeurd en waren vanaf dat moment onze wegen echt uit elkaar gegaan kan ik je verzekeren.
Dat is niet gebeurd en nog alle dagen dank ik God dat ik hem mocht tegenkomen in mijn leven. Ik praat met hem over de diepste gevoelens die ik met God mag meemaken en hij respecteert mijn gevoel volledig. Hij heeft ook nooit geprobeerd mij af te halen van mijn geloof en als je bang bent dat zoiets wel gebeurt, dan kun je je misschien beter afvragen hoe sterk je geloof en je relatie is als dat nodig moet zijn?
Ik had mijn partner ook aan de kant kunnen schuiven en wachten tot een gelovige man op mijn pad was gekomen, maar dat betekent niet per definitie een betere relatie. Als ik soms zie wat er om me heen allemaal gebeurt in Christelijke(!) relaties dan weet ik zeker dat God de juiste keuze voor mij heeft gemaakt.
- 1
- 2
