Vraag
Graag wil ik een vraag stellen over zelfbevrediging. Ik heb in het archief hierover ook al verschillende artikelen gelezen, maar weet toch nog niet goed hoe ik nu met de praktijk om moet gaan. We zijn een jong stel en al een aantal jaren gelukkig getrouwd. Ik weet dat mijn man in zijn jeugd zichzelf af en toe bevredigde. Hij was hier (zover ik kan oordelen) vrij open over en had er ook spijt van. Hij ziet het echt als zonde. Ik had er al bijna een jaar niet meer aan gedacht, tot mijn man pas vertelde dat hij het af en toe weer doet. Hij was helemaal overstuur. Het gebeurt dan als ik weg ben voor mijn werk of als hij zelf een aantal nachten weg is voor zijn werk. Dan komt het voort uit eenzaamheid. Maar hij vertelde me dat hij opgewonden kon raken van een mooie vrouw in een tijdschrift bijvoorbeeld en dat hij wel eens wat opzocht op internet. Ik vind het moeilijk hoe hier mee om te gaan. Ergens schaam ik me dat ik niet eerder iets had gemerkt. Ik had juist het idee (dit zeiden we ook tegen elkaar) dat we de laatste maanden erg dicht bij elkaar stonden en ons huwelijk zo fijn was. Ik vraag me wel licht af of ik hem niet te weinig geef op seksueel gebied, maar ik denk zelf dat dat wel meevalt. We hebben best vaak gemeenschap en dat komt (gezond) van beide kanten. Ik vraag me nu af hoe groot ik dit probleem nu moet zien. Kan mijn man hier zelf van afkomen? Is hij verslaafd? Kunnen we hier samen voor vechten? Hoe kan ik hierin een goede, bijbelse vrouw zijn voor mijn man? Of heeft hij hulp nodig? Ik houd nog steeds heel veel van hem en koester nog geen wrok tegen hem. Al merk ik dat binnen in me er wel gedachten spelen als: hij vindt vast andere vrouwen veel mooier, hij heeft niet genoeg aan je, misschien raakt hij wel verslaafd hieraan, wie weet wat er later van hem wordt als vader, hoe gaat hij op dat gebied dan met zijn kinderen om? Ik wil echter aan die gedachten nog niet toegeven. Misschien ben ik daarin nu te naïef; dat vind ik moeilijk te beoordelen. Graag zou ik hierover advies willen wat nu het beste is. Alvast hartelijk bedankt. Ps. Welke boeken zijn aan te raden hierover te lezen eventueel? We hebben een Ger. Gem.-achtergrond.
Antwoord
Dat je niets hebt gemerkt van het dit specifieke seksuele gedrag van je man, is niet zo vreemd, aangezien hij het voor je verbergt.
Je vraagt je af “hoe groot je het probleem moet zien.” Begrijpelijk: het is geen onderwerp waar je zo maar over praat. Het hoort duidelijk bij de privésfeer. Daardoor tast je ook een beetje in het duister wanneer je je afvraagt hoe je je eigen situatie moet inschatten. Overigens kan het geen kwaad om toch te kijken of je mensen in je eigen omgeving hebt die je erin vertrouwen kunt dat ze zorgvuldig met dit soort vragen om gaan en met wie je er op de een of andere manier over zou kunnen praten.
Daarnaast kun je informatie hiervoor vinden op de website van Hannie van Rijsingen, seksuologe. Je kunt er een artikel aanklikken dat ze daarover heeft geschreven, n.a.v. een onderzoek onder 700 mannen en vrouwen naar gebruik van pornografie. En daarop vind je ook haar boek “Onzichtbare ontrouw”.
Je noemt je kerkelijke achtergrond. Hannie van Rijsingen schrijft voor zover ik weet niet vanuit een christelijke achtergrond, maar heeft heel veel nuttigs te zeggen over mogelijke effecten van pornogebruik op de gebruiker en op diens omgeving. Ik raad je aan om dit te lezen.
Over hulp bij pornoverslaving kun je meer vinden op de website van De Driehoek (christelijke hulpverlening). Echter, voor mij is het nog maar zeer de vraag of er bij je man sprake is van een verslaving.
Verder heb je een heel aantal zinvolle vragen, waarvan ik denk dat je man die het best zou kunnen beantwoorden. Wanneer dit geheel en al onbespreekbaar is tussen jullie -maar zo klinkt het niet in je vraag- dan lijkt me dat er sprake is van een communicatieprobleem. Maar wanneer jullie samen meer duidelijkheid kunnen krijgen, m.b.v. jouw vragen, over hoe ieder van jullie seksualiteit beleeft, de seksualiteit van jullie samen, de rol van aantrekking tussen jullie, de grenzen die er zijn in gevoelens voor anderen, en hoe het lukt om die grenzen ook in acht te nemen, dan liggen oplossingen meer voor de hand. Ik denk dat dat heel goed zou zijn.
Je moeten beperken in seksuele zin, rekening houden met anderen, met de gevoelens van anderen, met bepaalde regels, en het daar moeilijk mee hebben duidt echter niet altijd op een persoonlijk probleem, maar het hoort bij het leven. Als een van de morele problemen waar we mee te maken krijgen. Dat kun je in de Bijbel terug vinden. Het kan natuurlijk zijn dat je toch tot de conclusie komt dat jullie hulp van anderen nodig hebben. In dat geval: schroom niet om bij de hulpverlening aan te kloppen.
Met vriendelijke groet,
Els de Bruin
Bidt voor je man om bescherming als hij voor ze werk weg is ook op sexueel gebied dat de duivel hem niet kan influisteren van ach je bent nu alleen en je vrouw is er niet kan toch geen kwaad, zo gaat dat namelijk ook ik heb dat meegemaakt!
Bid ook voor dit "probleem" van je man bid dat hij zich kan weren tegen de gedachten en de daaropvolgende "daad"!!
En tegen je man zou ik willen zeggen als het weer in je op komt (wij zeggen hier altijd de hand aan jezelf wil slaan) ga even wat anders doen ga niet mee in die gedachten laat hem desnoods jouw opbellen laat hem ze gedachten verzetten!
Blijf voor al open en eerlijk naar elkaar!
Er is ook een mooi boek het gevecht van iedere jonge man te koop bij christelijke boekwinkel!
Een mooi boek voor jouw om te lezen is de kracht van de biddende vrouw
Gods zegen,
Dit is geestelijke strijd mensen!!
Zegen in deze strijd en houd in gedachten dat Jezus Overwinnaar is!
Het is een persoonlijke strijd los van de partner.
Natuurlijk kan een man/vrouw jaloers zijn (ook al is het ingebeeld dat hij/zij een ander prefereert)
Verder:
Zet alle negatieve gedachten bewust van je af. Bepaal je op de hulp die voor hem zou kunnen betekenen. Je destructieve gedachten de ruimte geven is contraproductief en beperkt je aanzienlijk in het begrijpen van het mechanisme zelfbevrediging en de hulp die je kunt bieden.
Sommigen worden ook gauw zielig in eigen ogen en voelen zich beledigd wanneer ze met een dergelijk verschijnsel (onverwacht) geconfronteerd worden.
Bij alle andere mannen en vrouwen, ja natuurlijk..... ,maar bij ons toch niet.
En dan:
Qwote "Maar hij vertelde me dat hij opgewonden kon raken van een mooie vrouw in een tijdschrift bijvoorbeeld en dat hij wel eens wat opzocht op internet." Unqwote
Wanneer hij dit uit zich zelf verteld heeft ben je bevoorrecht tegenover alle andere vrouwen bij wie dit onvermeld blijft.
In feite geeft hij precies weer wat de natuurlijke reactie van het vlees is op deze verleiding.
Dit geldt voor vrijwel allen, zowel van het ene als van het andere geslacht. Bij de man is het wat uitdrukkelijker aanwezig, doch bij de vrouw is het vaak verbogen in haar zielenroerselen.
Ga gezamenlijk deze geestelijke strijd in. Waarbij de een in wezen niet beter is dan de ander.
Ik neem aan dat je bedoelt dat het ontstaan van een fantasie een wisselwerking is tussen visuele 'input' door de vrouw en wat daar vervolgens mee gebeurt in het hoofd van de man?
De verantwoordelijkheid van de man zit 'm er wat mij betreft in hoe hij en hij alleen omgaat met hetgeen wat hij ziet! Ik hoop dat je niet doelt op het idee van 'de vrouw' als lichtzinnig verleidster van 'de deugdzame man' - want dat is enigszins gedateerd, nietwaar?
De man is vervolgens zélf verantwoordelijk voor wat hij daar dan mee doet, en kan dus nooit de schuld afschuiven.
1a2b3c: als vrouw zou ik het juist heel fijn vinden dat mijn man zo eerlijk en open zou zijn dat hij het mij zou vertellen als zoiets gaande zou zijn! Dat zou ik zeker als een voorrecht zien ja... Maar misschien zit jij anders in elkaar...
En als ik mezelf niet aanstootgevend kleed en gedraag zou ik graag het voorrecht hebben verschoond te blijven van wat er allemaal speelt bij de man.
Het is nog anders als de man er ongevraagt mee wordt geconfronteerd en er naderhand last van heeft maar in dit geval wordt het bewust opgezocht.
En kom me ajb niet aan met dat de vrouw in het algemeen schuldig is aan die dingen want daar heeft de vrouw in het bijzonder helemaal niets aan.
En als er sprake is van daadwerkelijk overspel zou ik het natuurlijk wel willen weten om een keuze te maken of je nog verder gaat met je huwelijk of niet.
Maar in dit geval kan ik voor mij alleen maar een keus maken tussen slecht en slechter. Het niet weten of wel weten. Goed zou zijn als het niet aan de orde was. Misschien wordt dit wel gezien als de kop in het zand steken maar ik zie het als te schandelijk om te horen.
Mee eens
Sorry, maar dit komt op mij heel hard over.
Voor een man kan het ook fijn zijn als hij er met zijn vrouw over kan praten. Zelfbevrediging kan voor een christelijke man/jongen een gigantische worsteling zijn. Tuurlijk is hij zelf verantwoordelijk, zoals met alle zonden die we zelf doen. Maar vergeet niet dat het ook een strijd is die wij te voeren hebben. Zou jij willen dat jouw man die strijd alleen aan gaat? Wat wordt dat dan een vreselijke en langdurige en eenzame strijd... Misschien vindt jouw man het wel fijn als jij hem daarin steunt en helpt? Voor en met hem bidt? Hoe kan dat als hij het jou niet zou (of durft te) vertellen?
Seks taboe? Binnen het huwelijk toch niet hoop ik?
En zou het niet hard zijn om aan te horen dat je man het toch zo moeilijk vind om je trouw te zijn? Dat als hij even niet op zijn hoede is hij in gedachten voortdurend vreemd gaat? Denk het eens andersom in.
Voor mij zou er iets definitief kapot zijn als ik van een nummer drie wist.
'k heb je reacties gelezen. Je staat best wel vast in je mening. Dat is je goed recht, maar soms heb ik dan de neiging om tegen iemand te zeggen: zou je je eens willen verdiepen in de onderstaande gedachtengang?
Het lijkt je heel hard om aan te horen dat je man heeft te strijden met bepaalde verleidingen. Want daar ga ik in dit geval even vanuit. Er zijn natuurlijk ook mannen die bewust naar andere vrouwen en afbeeldingen zoeken, dat is zeker niet fijn om aan te horen als vrouw! Dan zou ik ook zeer zeker heel verdrietig zijn.
Wat de vragenstelster hier echter beoogt zijn de verleidingen die een man KAN kennen in zijn huwelijk. Hoeveel je ook van je vrouw houd, er kunnen momenten zijn dat dat op de achtergrond lijkt te staan. Wanneer de vrouw zwanger is bijvoorbeeld en minder 'mooi'. Of wanneer de man zich eenzaam voelt als hij voor zijn werk enkele dagen weg is. Of wanneer er in de relatie tijdelijk wat meningsverschillen zijn. Natuurlijk (in een goed huwelijk dan) vult in de meeste gevallen de echte liefde deze negatieve gevoelens wel op. Maar het kan soms ook anders gaan en dan krijgt een man wel last van verleidingen. Als we geen mensen waren, hadden we die verleidingen ook niet. Maar we zijn wel mensen en dus niet perfect en we hebben dus te strijden met de dingen waarmee de duivel het ons moeilijk maakt.
Ik ben er dus heel blij mee (en dat ben ik de laatste tijd nog meer gaan waarderen) dat mijn man zo heel eerlijk tegen me is dat hij deze dingen tegen me wil zeggen. Hij doet dat niet om mij kapot te maken, maar juist om eerlijk te zijn en ook om hulp te krijgen door er samen over te praten en voor te bidden. Ik was eerst best van mijn stuk toen mijn man met zulke dingen boven tafel kwam. Natuurlijk was ik jaloers en dacht ik dat ik was afgeschreven bij hem. Nu mag ik zien dat dit juist helemaal niet zo is! Wat een eerlijke liefde hij heeft door me juist deze dingen te willen en te mogen vertellen. Dat bewijst me wel dat er vertrouwen is tussen ons. Nu we wat verder in de tijd zijn kan ik zeggen dat door deze dingen te bespreken met mijn man, onze relatie sterker is geworden. Natuurlijk blijft het vervelend wanneer zo iets zich voordoet, maar we begrijpen elkaar nu en kunnen samen bidden en afleiding zoeken van deze verleidingen!
Het is een enigsinds chaotisch verhaal geworden, maar dat heb ik vaak als ik veel tegelijk wil vertellen. Ik hoop dat je het een beetje begrijpt.
Hartelijke groeten
Ik lees toch duidelijk dat de man zelf iets opzoekt op internet en een tijdschrift komt ook niet vanzelf in je handen gewandeld.
En als een vrouw vanwege zwangerschap of wat dan ook minder mooi is vind ik het alleen nog maar kwetsender.
En als het even niet zo lekker loopt met elkaar vind ik dat er beter energie in de relatie gestoken kan worden i.p.v dingen te gaan doen die het alleen maar erger maken.
Als jij het fijn vind dat je man zulk soort dingen met je bespreekt ben ik blij voor je maar voor mij zou het niet werken. Het zou een probleem vermenigvuldigen zijn ipv een probleem delen.
Ik voel me al helemaal op m'n ziel getrapt als ik het van een ander lees en krijg dan een afkeer van mannen in het algemeen, alsof alles alleen maar om sex gaat en als je vrouw niet in de buurt is, geen probleem, we hebben internet en als ze niet mooi genoeg meer is dan zijn er zat mooiere.
Jezus zei dat wie een vrouw aanziet om haar te begeren al overspel met haar gedaan heeft in zijn hart. En geloof me voor mij voelt dat ook zo aan.
Als jij ertegen kan dat je man je zulke dingen verteld is dat fijn voor jullie.
Ik krijg hier op refo-web de indruk dat mannen zich zo ongeveer een slachtoffer van zichzelf vinden maar ik kan er zo nog één noemen.
Ze mogen mij dan wel hard vinden, kan ik ook niet helpen.
Maar alle meeleven hier voor de mannen met hun problemen en het onbegrip voor wat het bij een vrouw kan aanrichten raak ik er eerder overgevoelig door.
Ik weet best dat een man het knap moeilijk kan hebben en dat wil ik ook niet onderschatten maar als je bewust dingen op gaat zoeken is het voor mij te ver gegaan. En ik hoef geen dingen te weten waar ik aan kapot ga. Het idee dat het hoogst waarschijnlijk wel zo is kan ik al niet goed aan, dus bespaar mij de details.
Veel sterkte en groeten.
Wat ik met je reactie aanmoet weet ik eigenlijk niet precies. Ik begrijp dat je het gewoon heel moeilijk blijft vinden om zulke dingen te lezen (niet doen dan!) en aan te horen. Voor jou is zo iemand direct afgeschreven (wat is hierin onze bijbelse opdracht?? Jezus zegt idd wie een vrouw aanziet om ze te begeren.... maar wat zegt Jezus nog meer? Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren....Hebt uw naaste lief....).
Het lijkt me verder meer iets wat bij de hulpverlening thuishoort, want het beeld dat je schetst van hoe je tegen bepaalde dingen aankijkt is toch anders dan de werkelijkheid en dat zou jou of een eventuele realatie kunnen beschadigen.
Verder ben ik nog steeds blij met mijn man en mijn huwelijk zoals het is. natuurlijk zijn er moeilijke en verdrietige dingen en verbeterpunten voor beide partijen. Maar dat zal altijd blijven. Het is ook onze opdracht, om eraan te blijven werken. Getrouwd zijn betekend gelukkig niet achterover zitten!
