Avondmaal en echtscheiding

Hoe kan een kerkenraad iemand (bijv. in geval van echtscheiding) verbieden aan het avondmaal te gaan zolang er geen 'verbetering' (in dit geval hertrouwen) plaats vindt? Is dit op grond van een bepaalde tekst in de Bijbel of waar baseert men deze keuze op? Er staat toch in de Bijbel dat we het oordelen aan God over moeten laten? Hetzelfde geldt een beetje voor huisbezoek; in onze kerk is het 'doel' van het huisbezoek “informeren naar de gesteldheid van het hart”. Is het wel aan de mensen (in dit geval kerkenraad) om hierover te oordelen en is dit Bijbels te onderbouwen?

De kerkenraad heeft van de Heere Jezus de sleutels van het Koninkrijk der hemelen in handen gekregen (Matt. 16:19, zondag 31 HC). Die moeten door middel van de prediking en de tucht worden gehanteerd.  Dat is geen kwestie van oordelen, maar van het waken voor de heiligheid van de tafel des Heeren. Oordelen over het hart kan niemand, maar wel worden wij geroepen om de vruchten te beoordelen (Matt. 7).

In het geval van echtscheiding ligt de ‘verbetering’ niet in hertrouwen, maar in oprechte schuldbelijdenis. Hertrouwen met dezelfde man/vrouw maakt de zonde van echtbreuk niet ongedaan. Hertrouwen met een andere man/vrouw maakt de zonde alleen maar groter (Matt. 5:32). Als iemand alleen blijft na echtscheiding, ligt de weg naar het Avondmaal open na oprechte schuldbelijdenis.

Het huisbezoek is een voluit Bijbels gebruik. Paulus zegt in Handelingen 20:20 dat hij gepredikt heeft en in het openbaar en bij de huizen. Er mag tijdens een huisbezoek niet (alleen) over koetjes en kalfjes worden gesproken, maar er moet doorgevraagd worden. Niet om te (ver)oordelen, maar wel om mensen te bewegen tot het geloof. Huisbezoek is medicinaal. Een dokter onderzoekt een mens ook. Wel, zo moet een ambtsdrager dat ook doen, maar dan geestelijk. Dat moet met wijsheid gebeuren, en liefdevol, maar ook ernstig en indringend. Maar een huisbezoek is niet om te oordelen over het hart. Want wij zien aan wat voor ogen is, maar God ziet het hart aan. Wij kunnen denken dat mensen bekeerd zijn, maar dat de Heere er toch in werkt. En ook andersom. Maar we worden wel geroepen om te zoeken naar vruchten van wedergeboorte en geloof. De zielen van de gemeente zijn aan de kerkenraad toevertrouwd. En de Heere zal het bloed van hun handen eisen (Ezechiël 33).

De Heere Jezus heeft ons ook hierin het voorbeeld gegeven. Hij preekte in het openbaar. Maar ook zocht Hij mensen persoonlijk op. Hij gaf aan wat er gekend moet worden (Zie bijv. Matt. 5, de Zaligsprekingen) en Hij sprak daarover met mensen (zie bijv. het gesprek met Nicodemus, Johannes 3).

Elburg, Ds. M. A. Kempeneers