Nee zeggen tegen geslachtsgemeenschap voor het huwelijk

Mijn vriend en ik zijn bijna twee jaar bij elkaar en we hebben geslachtsgemeenschap voor het huwelijk. Hij ziet dat niet als zonde, maar ik wel. Als we het doen vind ik het lekker maar daarna is er toch een raar gevoel van binnen. Ik heb moeite om nee tegen hem te zeggen als hij het vraagt.

Lief meisje,

Hoe komt het dat je moeite hebt met “nee” zeggen? Dáár moet je over nadenken. Je vraagt me niet hoe í­k denk over geslachtsgemeenschap voor het huwelijk, daar zal ik het dus ook niet over hebben. Jóùw gevoel erbij is niet goed, jí­j ziet het als zonde en dát moet voldoende voor jou zijn om hier ni­ét mee door te  gaan. Want behalve dat “vergeving vragen” voor zonden die je toch blijft doen niet werkt, kun je na verloop van tijd ook niet meer naar jezelf in de spiegel kijken zonder schaamte en schuldgevoel, denk ik.
 
Vergeving vragen kan gelukkig altijd, maar heeft dan wel met berouw te maken en met vechten tegen de zonde, nietwaar! Pas dan, na “nee” te hebben gezegd, kun je jezelf weer aankijken.

Terug naar de eerste zin: hoe komt het dat je toegeeft? Wil je graag aardig gevonden worden? Daar is op zich niets mis mee, want wie wil dat niet... maar als het ten koste van jezelf gaat is het wel iets om over na te denken!

Ten koste van jezelf, na een kortstondig “lekker gevoel” (zoals je schrijft). Wat doe je in andere situaties? Stel, dat hij bijvoorbeeld een bepaald geldbedrag van je vraagt? Wil je wel met deze jongen verder, een leven lang? Hoe zal dat gaan als je met hem trouwt? Wat betekent voor jou “onderdanig zijn” en “jezelf wegcijferen”? Wat ben jij in jouw eigen ogen waard, als “parel in Gods hand”? Geef op al deze vragen voor jezelf een eerlijk antwoord en praat er dan met hém over! Zodat je ook weet, waarom hij anders denkt dan jij. Leer elkaar kennen, juist door het praten over de verschillende inzichten! En nogmaals: een -gemeende- weg terug is altijd mogelijk, Jezus heeft voor alle zonden betaald!
    
Nu toch nog even terug naar geslachtsgemeenschap voor het huwelijk: ik hoorde lang geleden een preek hierover, waaruit me bijgebleven is dat je geen vruchten kunt plukken in de lente! Als je een huwelijk kunt zien als zomerseizoen, ben je nu nog in de periode die daaraan voorafgaat, van de lente. De periode van groei, waarin liefde anders beleefd wordt of in ieder geval anders beleefd diént te worden. De ‘lente’ is dan de tijd van kennismaking. Niet de tijd waarin ‘geoogst’ kan worden!

Je kunt je verhouding met hem ook vanuit een andere hoek bekijken: liefde is dienen, geven, elkaar gelukkig maken. Waarbij gelukkig maken niet staat voor een kort moment (dat zich weliswaar in andere korte momenten herhalen kan), maar voor een leven lang gelukkig maken. Dat gaat dus veel verder en dieper dan de geslachtsdaad zelf! Daar zijn twee partners voor nodig die open en eerlijk met elkaar om kunnen gaan. Met elkaar kunnen en willen praten over de gevoelens die bij hen worden opgeroepen. Dat moet je niet uitstellen “omwille van de lieve vrede”, of om aardig gevonden te willen worden. Nee, daar moet je vandáág nog mee beginnen! Als je werkelijk van hem houdt! Vertel hem over wat hij met jouw gevoelens doet. Vertel hem van je moeiten achteraf. Vertel hem van je “nee willen zeggen.” Als deze jongen van jou houdt zal hij je -met alles wat jou tot het meisje maakt dat je bent- respecteren. Ook zi­jn liefde is -of hoort te zijn-  géven, niet némen! 

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven