Ik ben bang om mij kwetsbaar op te stellen

Ik ben bang om mij kwetsbaar op te stellen omdat ik dan, denk ik, bang ben voor afwijzing en ik voel me dan heel zwak. Ik schaam me voor mijn zwakten.

Heb ook wel veel afwijzing in mijn jeugd meegemaakt. Ook een verkering die uitging en dat hij me afwees en zei: “Het zit bij jou emotioneel zo diep, ik wil daar geen partij in zijn.” Dit heeft me heel diep geraakt. Terwijl mijn vrienden zeggen: “Je werkt juist keihard aan je onzekerheid.” Later zei een vriendin: “Je mag heel blij zijn dat je deze jongen niet als man hebt gekregen, want dan had je weinig steun gehad in je huwelijksleven met hem.” Mag deze vraag door Petra van Bodegraven beantwoord worden?

Beste vragenstelster,
 
Dank voor je vertrouwen. Eerlijk gezegd heb ik even moeten zoeken naar je vraag in wat je schrijft. Ik reageer dan ook wat algemener op wat je schrijft. Wanneer het niet voldoende is voor je, reageer dan rustig nog een keer.

Je geeft aan dat je bang bent om kwetsbaar te zijn in relatie met anderen. Zeker wanneer je vertrouwen in het verleden beschaamd is, kan ik me dat voorstellen. Wat mij opvalt is dat wat anderen jou aandoen, dus het afgewezen worden door anderen, je lijkt te ‘vertalen’ in eigen zwak voelen. Je schrijft namelijk dat jij je zwak voelt wanneer je bang bent om afgewezen te worden. Nu is het wel moeilijk om te leren onderscheiden wanneer je werkelijk afgewezen wordt of wanneer jij denkt dat anderen je afwijzen! Dat kan een groot verschil zijn!

Op grond van wat jij hebt meegemaakt ‘kleur’ je gedrag en reacties van anderen in en denk je daarbij dat je wordt afgewezen. Je bent als het ware aan het ‘knippen en plakken’. Je plakt oud gevoel op een nieuwe situatie waarbij het gevaar is dat het niet klopt. Want misschien is het helemaal niet de bedoeling van die ander om jou af te wijzen terwijl jij misschien denkt "zie je wel"....

Mijn eerste belangrijke advies zou dan ook zijn, probeer gedrag van anderen te checken. Praat erover en vraag ernaar. Het is belangrijk dat anderen kunnen aangeven wat hun intentie is. Het lijkt erop dat jij (weer) moet leren om mensen te kunnen vertrouwen en dat kan alleen door erover te praten. Fijn dat je goede vrienden hebt die oog hebben voor jouw worsteling! Waardevol en belangrijk. Ze kunnen je helpen door bij je door te vragen wanneer jij aangeeft dat je bang bent om afgewezen te worden. En ze hebben gelijk dat het goed is dat jullie relatie uit is gegaan wanneer die jongen jou niet aankon in je emotionele moeite. Het is zo belangrijk dat je partner hier begrip voor heeft en betrouwbaar is. Hoe dichterbij iemand komt, hoe kwetsbaarder je wordt immers. Als iemand daar geen begrip voor heeft, is hij niet in staat een goede partner voor jou te zijn. Anderzijds is het dan wel belangrijk dat je zeker weet dat jij niet aan het "knippen en plakken" bent want dan kun je een verkeerde inschatting maken op grond van jouw verleden.

Wanneer jij zelf denkt dat je onvoldoende groeit in dit proces kun je overwegen om hulp te zoeken maar dat is niet altijd nodig. Zeker niet als je "al keihard werkt aan je onzekerheid". Afwijzing is een pijnlijk proces maar het is vooral van belang dat je dit leert plaatsen in het verleden en het niet "meeneemt" naar het hier en nu.

Ik hoop dat je hiermee verder kunt en dat mijn reactie is wat je hoopte. Mocht dit niet zo zijn, dan mag je best nog eens reageren. Succes in alles.
 
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven