(...) Ik woon inmiddels niet meer bij mijn ouders, maar moet ik wat dit betreft ...

Mijn ouders vinden dat een vrouw lang haar hoort te hebben. Zelf vind ik dat niet mooi bij mezelf staan, hoewel ik lang haar in het algemeen wel mooi vind. Zelf vind ik kort haar het mooist bij mij staan, maar dan niet superkort. Ik woon inmiddels niet meer bij mijn ouders, maar moet ik wat dit betreft naar hen luisteren door lang haar te hebben, zodat ik hen gehoorzaam ben? En als ik dat niet doe, zondig ik dan aan het gebod: eert uw vader en uw moeder? Ik weet dat ze er wel moeite mee hebben dat ik korter haar heb (tot de kinlengte) dan ze willen en ik weet niet of ik mijn eigen leven hierin mag leiden of niet.

Liefhebbende dochter van je ouders,

Ja, zo spreek ik je aan, want uit heel je brief blijkt dat je veel van je vader en moeder houdt. Door heel de problematiek die je aansnijdt heen, blijkt eerbied en respect voor je ouders. En dat is heel goed. Ik zet dit nadrukkelijk voorop. Bovendien blijkt uit je brief eerbied voor het gebod van God. En ook dit mag dankbaar genoteerd worden. Noch met de een noch met het ander wil je in aanvaring komen. Daaruit blijkt ook dat je opvoeding zijn vruchten heeft afgeworpen. En daarvoor mag je naast God ook je ouders dankbaar zijn.

Maar dit neemt niet weg dat je ook een eigen verantwoordelijkheid hebt en dat je niet slaafs je ouders behoeft te volgen. Je mag ook zelf wikken en wegen wat goed is en wat het gebod van God van ons vraagt in deze tijd en in jouw leven. Ik wil maar zeggen dat het gebod van God voor alle tijden hetzelfde is, maar een gangbare cultuur is onderhevig aan de invloed en het denken van mensen. En dit laatste moet altijd de kritiek van het Woord van God kunnen doorstaan. Een onder ons vaak gangbare cultuur is niet altijd één op één hetzelfde als wat het Woord van God van ons vraagt met betrekking tot onze levenswijze. Als meningen van mensen boven het Woord van God staan dan zijn ze aan kritiek onderhevig.

Over het lange haar van vrouwen is veel getwist, helaas vaak tot op de centimeter. En bij dit laatste komen de vragen in hoeverre dit allemaal te maken heeft met een door mensen opgelegd wetticisme en de vrijheid van een christenmens. Nu zegt de Bijbel dat als iemand vraagt een mijl met je te gaan dat je dan maar twee mijlen met iemand moet gaan (Matth. 5 : 41). En als je iemand ergert door vlees te eten, je dan tot in eeuwigheid geen vlees zal eten (lees in dit verband Rom. 14). Met andere woorden een christen is soms letterlijk meegaand en is in staat om te relativeren dan wel de dingen betrekkelijk te zien, omdat hij of zij weet heeft van de hoofdzaak van het evangelie. Dan kun je wel eens wat veren moeten laten om de ander geen aanstoot te geven of in jouw geval wat haren langer moeten laten groeien. Het is te prijzen in je dat je dit aanvoelt. Maar het wordt ánders als dit jou persoonlijk gaat frustreren, dan komt je eigen verantwoordelijkheid in het geding om nog eens heel persoonlijk aan je eigen leven vorm te geven.

Je mag je ouders volgen, maar je hoeft geen letterlijke kopie van hen te zijn, want dan zou je een robot worden. En dan mag je jouw ouders voor het aangezicht van God ook nog eens laten merken dat het je gaat om de hoofdzaak van het Woord van God en niet om bijzaken.
Wijsheid, lieve kind! En als iemand wijsheid ontbreekt, dat hij ze dan van God begere, Die een ieder mild geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden (Jak. 1:5).

Met hartelijke groet,
Ds C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

• Geboortedatum:
  14-09-1942
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

174 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven