Mijn vriendin is een jaar geleden verkracht. Ze wil er niet over praten en toch ...

Mijn vriendin is een jaar geleden verkracht. Ze wil er niet over praten en toch merk ik dat het niet goed met haar gaat. Ik heb geen idee wat ik hiermee moet en voel me ook best machteloos hierdoor. Is het slim om dit te laten rusten tot ze er zelf over begint? Soms lijkt het alsof ze er d.m.v. hintjes wel over wil praten, maar ik ben dan weer bang dat ik het kapot maak. Ik ben bang dat ze door het zo stil te houden echt een trauma ontwikkelt. Ik weet ook niet goed of ze nu al wel of niet in therapie is. Zijn de wachtlijsten daarvoor lang? En wat houdt die therapie dan in? Bij voorbaat bedankt.

Beste bezorgde vriend(in),

Mooi om te merken dat je zo betrokken bent bij je vriendin! Het is afschuwelijk wat ze mee heeft gemaakt en ik begrijp dat je haar graag wilt helpen.

Je beschrijft hoe ze er nu mee omgaat en als ik het goed begrijp maak jij je zorgen omdat ze er zo gesloten over is, terwijl je haar juist wilt helpen door erover te praten. Je machteloosheid is te begrijpen.

Tegelijkertijd kan ik heel kort zijn: Je kunt haar het beste helpen door aan te sluiten bij wat ze nodig heeft! Als mensen na een traumatische ervaring zwijgen is dat niet voor niets! Het is een bescherming vanuit je psyche! Het staat dus ergens voor en het is ook nodig! Door steeds aan haar te "rammelen" en druk uit te oefenen dat ze moet praten maak je het eigenlijk, ondanks al je goede bedoelingen, vooral zwaarder! Op dit moment kan ze er nog niet over praten en help je haar het beste door er voor haar te zijn en haar grenzen te respecteren. Er is immers op een afschuwelijke manier over haar grenzen gegaan! Door haar grenzen nu te respecteren doe je al veel goeds. Wel kun je haar laten merken en vertellen dat als zij er aan toe is om hierover te praten, jij er voor haar wilt zijn! Dan mag je loslaten! Ze laat al blijken dat ze je vertrouwd omdat je beschrijft dat ze soms "hintjes" geeft. Sluit daarop aan maar vooral: respecteer haar grens!
 
Dat is ook wat een therapie beoogt; iemand helpen onder deskundige begeleiding, die dus in kan schatten of iemand het aankan en niet ‘doorschiet' het trauma verwerken en bespreekbaar maken.
Iemand helpen zodat het niet meer een blokkade is in het leven.

Of de wachtlijsten lang zijn hangt af van waar je hulp zoekt. Over het algemeen hebben vrijgevestigde therapeuten eerder tijd dan een instelling. Het voordeel van een instelling is wel dat er veel meer soorten therapie zijn en meer deskundigen die samen kijken wat er nodig is. Het beste kan dit via de huisarts lopen die in jullie regio overzicht heeft en ook weet of en waar christenhulpverleners beschikbaar zijn.
 
Ik hoop van harte dat ik je vraag zo voldoende heb beantwoord. Ik wens je veel succes en geduld toe!
 
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven