Ik heb enige tijd verkering en dan hoor ik nog wel eens over andere stellen die ...

Ik heb enige tijd verkering en dan hoor ik nog wel eens over andere stellen die met elkaar bidden. Dit lijkt mij ook wel mooi om samen te doen, maar hoe pak ik dit aan? Zelf ben ik best gesloten op geestelijk gebied, omdat ik al snel emotioneel word. Het is misschien gek, maar soms kan ik nog beter met een goede vriendin over het geloof praten dan met mijn eigen vriend. Dit komt misschien ook wel omdat ik mijn vriendin al jaren ken en m’n vriend nog een paar maanden, maar is dit wel normaal? Samen met mijn vriend praat ik best wel over het geloof, maar als we dan samen zijn vind ik het ook weer moeilijk om daar over te praten. Dan schrijf ik het nog liever op papier dan om het zo te zeggen.

Beste jongere,
 
Wat fijn dat je deze vraag stelt. Het zegt iets over de manier waarop je jullie verkering beleeft. Je wilt ook graag een geestelijke eenheid vormen. En dat is voor een relatie (t.z.t. huwelijk) naar Gods bedoeling van groot belang.
 
Dingen moeten wel groeien. Daar is de verkeringstijd juist voor. Het is niet zo vreemd dat je met een vriendin bijna gemakkelijker over het geloof praat dan met je vriend. Zeker als je nog maar betrekkelijk kort verkering hebt. Ook in de geestelijke dingen moet je elkaar leren kennen en aanvoelen. Dat heeft tijd nodig.
 
Bovendien is het ook wennen omdat je qua gevoelsleven als meisje en jongen verschillend bent. Je schrijft al iets over snel emotioneel worden. Waarschijnlijk wordt dat door je vriendin eerder begrepen dan door je vriend. En dat zou je kunnen remmen. Toch is wel goed om het gesprek over de dingen van de Heere te zoeken met je vriend. Maak het ook bespreekbaar dat je best gesloten bent. En zeker als hij dat ook is, kost het best moeite om over de persoonlijke geloofsdingen te spreken. Maar het is voor je relatie wel nodig. Ga het gesprek in ieder geval niet uit de weg.
 
Maar hoe doe je dat? Bijvoorbeeld rond de kerkdiensten kan het goed zijn om aan elkaar te vragen wat in de preek opviel, of wat je trof, of wat je juist moeilijk vond. Echt praten met elkaar vraagt oefening. Er zijn ook jongeren die in hun verkeringstijd allebei hetzelfde dagboek lezen. Je hebt het al over dingen opschrijven. Noteer allebei eens wat je opvalt als je thuis je dagboek leest. Later kun je het genoteerde met elkaar delen.
 
En dan het samen bidden. Het is heel goed om dat al in je verkeringstijd te leren. Je moet best een drempel over. Zeker de eerste keer. Het gaat in ieder geval niet om een mooi gebed. Al kom je niet verder dan wat gestuntel, je behoeft je voor elkaar niet te schamen. En al doende gaat het steeds beter.
 
Je moet hier samen naar toe groeien. In de praktijk werkt het het beste om een regelmaat af te spreken. Toen wij zelf verkering hadden, baden we 's zondagsavonds samen. Voordat ieder weer de week in ging. Het is een mogelijkheid. En het is ook helemaal niet verkeerd om een paar dingen op te schrijven die je wilt bidden. Of je vraagt eerst aan elkaar: wat en waarvoor zullen we bidden/danken? Misschien kan het jullie helpen als je om beurten bidt. De ene keer jij, de andere keer je vriend. Je leert elkaar nog weer beter kennen als je de ander hoort bidden.
 
Hopelijk helpt het bovenstaande je wat op weg. Vergeet niet om persoonlijk te bidden om vrijmoedigheid. Dan komt er vast een opening. De Heere laat je niet staan als je het van Hem verwacht. Ik wens jou samen met je vriend Gods zegen toe in jullie verkeringstijd.
 
Een hartelijke groet,
Ds. J. C. Schuurman, Boven-Hardinxveld

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. C. Schuurman

• Geboortedatum:
  17-06-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Boven-Hardinxveld
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven