(...) Maar wat staat nu bovenaan: eert uw vader en uw moeder, of gehoorzaamhei a...

Ik ben een jongere van 18 jaar. Ik zit momenteel in de HHK. Ik voel me daar totaal niet thuis. Ik heb op catechisatie gezeten, club meegedaan, etc. Maar opgenomen worden in de groep, niets daarvan. Toen ben ik op geestelijke ontdekkingstocht gegaan en ben bij de Baptisten/evangelische kant beland. Daar word je opgenomen, is de preek makkelijker te begrijpen, gebruik je de jongerenbijbel, ga je met zijn allen op zondag wat doen, ga je naar de Pinksterconferentie, etc. Dat hebben wij niet in de HHK. Ja, we hebben nog één keer in het jaar een dag voor jongere Hersteld Hervormden. En de clubs waar je niet veel aan hebt, hebben we ook nog! Hierdoor heb ik besloten om van kerk te gaan veranderen. Gewoon omdat ik mij ergens anders wel thuis voel. Nu weet ik dat ik mijn ouders daarmee verdriet doe. Ze zien hun droombeeld van de ideale zoon vervagen en verloren gaan. Ik snap het heel goed van hun kant, dat wel. Maar wat staat nu bovenaan: eert uw vader en uw moeder, of gehoorzaamhei aan God? Wat moet ik doen? Ik weet het allemaal echt niet meer.

Je dilemma is: blijven in de gemeente waar je via je ouders tot nu toe deel van uit hebt gemaakt of gaan naar de gemeente waar je op je geestelijke ontdekkingstocht terecht bent gekomen en je thuis voelt. En je vraagt om advies.

In je vraag proef ik een sterke behoefte aan gemeenschap. Die had je in je thuisgemeente niet, die vindt je in de gemeente waar je beland bent wel. In je thuisgemeente voel je je niet thuis, en in je toevluchtgemeente wel. Ik vind het fijn voor je dat je een stuk gemeenschap waar je behoefte aan hebt, ook hebt gevonden. Net zo goed als ik het jammer vind, dat je in je thuisgemeente die gemeenschap eigenlijk niet vindt.

Als je ermee door zou willen gaan om af en toe in je toevluchtsgemeente mee te leven, dan zou ik zeggen: doe dat. Maar voor jezelf is het inmiddels niet meer zo, dat je het daarmee wilt doen, je denkt erover je helemaal van kerk te veranderen. Daar zijn je ouders niet op voor. Wat moet je nu doen?

Zo lang je thuis bij je ouders bent is het je opdracht om, tenzij je ouders je ervan ontslaan, deel van hun kerkelijke gemeenschap te blijven. Je kunt niet verder gaan, dan je nu gaat: af en toe meeleven met je toevluchtsgemeente. Het dilemma is hier niet: je ouders gehoorzamen OF God gehoorzamen. Want je mag niet stellen dat God van je eist om je thuisgemeente te verlaten. Er wordt immers geen dwaalleer verkondigd, de naam van de Heere Jezus wordt er niet gelasterd en degenen die bij de waarheid van Gods Woord begeren te leven worden er niet uitgeworpen.

Er is trouwens nog wel wat anders, waardoor ik je zou willen adviseren in je thuisgemeente te blijven. Ook al vind je in je toevluchtsgemeente veel gemeenschap, dat is niet het enige waar we als kerk bij dienen te leven. Volgens Hand. 2:42 is ook de leer der apostelen van groot belang. Ik weet niet of je er zelf sterk over nagedacht hebt, maar er is Bijbels gezien toch gemiddeld genomen wel verschil tussen een gereformeerde (hervormde) kerk en een baptistisch/evangelische kerk. Ik weet uiteraard niet hoe het er in je toevluchtsgemeente precies aan toe gaat. Maar ik geef je toch in overweging goed te doordenken dat er wellicht verschillen tussen je thuisgemeente en je toevluchtsgemeente bestaan. En die verschillen liggen in de visie op de verkiezing, het verbond, de doop, de verdorvenheid van de mens, de blijvende strijd met zonde en aanvechting in het christelijk leven. Dit is niet de plaats om erover uit te weiden. Her en der kun je, ook op het Refoweb, het nodige lezen over het verschil tussen gereformeerd en evangelisch. Maar ga hier niet makkelijk aan voorbij.

Dan nog iets. Het is vandaag de trend om makkelijk van kerk te veranderen. Mijns inziens is het een onbijbelse trend. Leren we van de profeten uit het OT en van de Heere Jezus en de apostelen in het NT juist niet om met het woord van God in de kerk waar we ons bevinden te blijven staan? Leren we van Daniël en zijn vrienden ook niet dat God standvastigheid en trouw om op een moeilijke plaats te blijven staan wil zegenen? Ik zou je de vraag willen voorleggen of je juist ook geen taak en roeping hebt in je thuisgemeente. Zou je daar niet tot zegen kunnen zijn als je jezelf opstelt op een manier die de gemeenschap bevordert? Af en toe bijtanken in je toevluchtsgemeente kan evengoed. Maar je kunt dan toch proberen om met wat God je leert en geeft je plaats in te nemen waar je via je ouders gesteld bent. En ook dit: bidt voor je thuisgemeente. Misschien doe je dat al wel, ga ermee door. Misschien doe je het niet, dan is het beslist nodig dat je het gaat doen. Als God in de woestijn gaat werken dan is ze binnenkort geen woestijn meer. Dat is in ons persoonlijk leven zo, en dat geldt ook voor de kerk.

Veel sterkte, wijsheid en genade om te volharden toegewenst!

Oldebroek, ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

193 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven