(...) Moet ik ervoor blijven vechten of hem laten gaan? Er zijn genoeg makkelijk...

Ik heb een probleem. Ik heb vorig jaar een jongen leren kennen, vlak nadat mijn verkering uit was gegaan. Ik had dit zelf uitgemaakt maar verlangde toch wel naar troost en dat gaf hij. Omdat ik emotioneel nog niet klaar was met mijn  vorige vriend, heb ik hem nooit echt toegelaten en het een serieuze relatie laten worden. Hij heeft daar wel verdriet van gehad, ook door eerdere problemen met meiden. We hebben ontzettend veel ruzie, spanningen en ook mooie momenten gehad, maar uiteindelijk liep het toch stuk. Ik heb er ook eerder een vraag over gesteld op Refoweb en daar werd mij min of meer afgeraden om met hem verder te gaan. Hij heeft wel wat bagage, was wantrouwig en autoritair en qua geloof onzeker. Hij liep er destijds ook voor bij een psycholoog. Hij was erg driftig en onzeker. Toch zijn we elkaar niet vergeten en we voelen ons tot elkaar aangetrokken. Dus nu hebben we al weer drie maanden contact. Hij wil lichamelijk heel snel ver gaan en als ik iets niet wil dan zegt hij dat het is omdat ik niet gek op hem ben. Gelukkig ben ik nog wel maagd. Het is ontzettend moeilijk, want normaal ben ik makkelijk en gezellig, maar we hebben zoveel ruzies. Als ik aangeef dat ik ergens moeite mee heb, bijvoorbeeld veelvuldig flirterig contact met andere meiden op Hyves, dan zegt hij eerst wat ik zelf allemaal wel niet doe en word ik afgeschilderd als een zeur. En dan zegt hij: ophouden erover en dan knuffelen we het weer bij. Maar ik blijf zitten met vragen die ik niet kan stellen, want dan zeur ik. Het is lastig. Omdat we allebei veel aandacht van het andere geslacht krijgen, is er veel jaloezie en wantrouwen in onze relatie. Ik heb hier maatregelen voor getroffen, waardoor ik nu amper contact heb met andere jongens en sowieso doe ik nooit flirterig. Hij is niet bereid datzelfde te doen voor mij. Ik voel me echt alsof ik constant in een spagaat zit tussen enerzijds mezelf zijn en naar mijn gevoel luisteren en anderzijds hem niet kwijtraken. Vriendinnen zeggen dat hij me verkeerd behandelt en dat weet ik zelf ook. Maar soms breekt hij en ik weet hoe het komt waardoor hij zo doet en daardoor wil ik hem niet laten gaan. Ik hoop dat hij verandert als ik laat zien dat ik echt te vetrouwen ben. Of is dat naief? Het is wel lastig omdat ik soms concessies doe om hem niet kwijt te raken waar ik zelf niet achtersta, omdat ik geloof dat het op de lange termijn wel goedkomt en hem kan helpen. Hij heeft al vier relaties gehad. Pas hoorde ik dat het met zijn ex was uitgegaan omdat zij zich naar zijn regels moest schikken. Ik schrok ervan omdat ik het zelf ook soms zo ervaar. Heb hem ermee geconfronteerd (want hij zei dat hij die relatie had uitgemaakt omdat ze jaloers was) en hij gaf toe en zei dat hij was veranderd door de psycholoog. Kan iemand van 23 nog veranderen? Moet ik ervoor blijven vechten of hem laten gaan? Er zijn genoeg makkelijkere lieve jongens die interesse in me tonen, maar ik wil hem.

Denk je echt dat wanneer het nu al zo is, dat het later alsnog goed zal komen? Echt ik geloof er helemaal niets van. Hij wil alleen maar leuke dingetjes doen: met meisje flirten, met jou knuffelen. En als jij op seksueel gebied iets niet wil, zegt hij ook nog dat je dan niet genoeg van hem houdt. Bah!  Hij kan niet naar zichzelf kijken en heeft gelijk zijn weerwoord naar jou toe klaar. Omdat hij zo af en toe ‘breekt’, weet hij een zwakke plek bij je te raken en heb je goede hoop voor de toekomst. Als je mijn dochter was, zou ik niet willen dat je nog langer verkering met hem had en je sterk adviseren het uit te maken.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven