Vraag
Wij hebben een vraag die ons erg bezig houdt en we zijn er echt erg verdrietig onder. Ik, de vrouwspersoon, kreeg onenigheid met een ander nieuw lid uit onze gemeente (wij kerken er al negen jaar). Er werden over en weer harde dingen gezegd. Ik heb een brief getikt en gevraagd om vergeving voor wat ik gezegd had en ook drie keer gevraagd om een gesprek onder vier ogen. Ze negeerde alles! Dat voelde erg naar. Wel is ze achteraf naar de kerkenraad gegaan met de dingen die ik verkeerd had gedaan. De kerkenraad vroeg ons naar de kerkenraadsvergadering te komen. Dat wilden we niet, wel een gesprek, maar dan bij ons thuis. Mijn suikers waren erg hoog en ik voelde mij telkens niet in orde van de spanningen.
Ze kwamen met drie man. Meteen liep het uit de hand. Ze kwamen verhit binnen, denken we achteraf, want wat we ook zeiden, ze wilden niet luisteren. Ze waren enorm beledigd dat we niet op de kerkenraadsvergadering kwamen? Mijn volwassen nog thuiswonende dochter zat erbij omdat ze er veel bij betrokken is geweest bij mijn verdriet. Ze moest perse weg. Dat waren de kerkelijke regels. Ze lieten ons ontredderd en heel erg verdrietig achter. Nooit hebben we een kwestie met hen gehad. Wij begrijpen er niets van hoe we behandeld worden. Ze blazen volgens ons de zaak erg op en willen niet luisteren. Ze slaan ons alleen met onze avondmaalsgang om de oren. Wij denken ook dat de ‘vrienden’ uit rancune naar de kerkenraad gestapt zijn? We kregen namelijk van hen een heel lelijke brief, waarin staat: Zijn jullie nou avondmaalgangers? Dat deed erg veel pijn. Totdat de Heere zondag in de preek overkwam onder een avondmaalsbediening. Ik mocht avondmaal houden en Hij met mij (welliswaar in de bank), maar ik mag vandaag nog in stille verwondering er uit leven.
Al zou ik heel erg graag willen dat het allemaal weer goed was. Ik lijd eronder. En mijn man en dochter ook. Het voelt verdrietig, oneerlijk en we begrijpen het niet, maar de kerkenraad behandelt ons heel liefdeloos. Dat is zo jammer, want wat moeten we nu? Daar blijven kerken? We hebben veel goede vriendschappen in de gemeente, al jaren, en zouden het erg jammer vinden hierdoor te moeten veranderen. Anderzijds kunnen we het bij de PKN ook niet echt meer vinden. Wat kunt u ons voor raad geven, naast gebed, want dat doen we voor deze zaak elke dag.
Antwoord
U gaat een zware weg met de kwestie die er ligt, en vraagt zich af, wat u verder nog doen kunt behalve bidden.
Als ik langs loop wat er na de gerezen onenigheid met het andere lid uit de gemeente gepasseerd is, dan zie ik het volgende:
1. U hebt een brief geschreven en gevraagd om vergeving, en ook drie keer gevraagd om een persoonlijk gesprek. Daarin bent u een christelijke weg gegaan en u hebt van uw kant gedaan wat u moest doen om het goed te maken.
2. Het medegemeentelid reageerde echter niet op uw schrijven en pogingen om contact te leggen, maar heeft ondertussen wel contact opgenomen met de kerkenraad. Kennelijk is haar gekwetstheid, verontwaardiging, boosheid zo groot dat ze vandaar uit het niet heeft kunnen en/of willen opbrengen om met u (rechtstreeks) in contact te treden. Dat is betreurenswaardig.
3. De kerkenraad heeft u op haar vergadering uitgenodigd, u wilde daarentegen een gesprek thuis, wat de sfeer niet ten goede is gekomen. Ik kan niet precies doorgronden waarom u het verzoek van de kerkenraad om op haar vergadering te verschijnen hebt afgewezen. Ik denk dat de kerkenraad het recht heeft om haar gemeenteleden dit te vragen, en dat het op zijn plaats is om een dergelijk verzoek te honoreren. U zag er toen misschien tegenop, maar wie weet was de kerkenraad u wat positiever tegemoet getreden.
4. Ik krijg de indruk dat de kerkenraad toen ze eenmaal bij u langs kwam de situatie niet meer neutraal heeft benaderd en dat u weinig gelegenheid hebt gekregen om uw kant van het verhaal te vertellen. Dat had zo niet mogen gebeuren. U ervaart het momenteel zo dat de kerkenraad u heel liefdeloos behandelt. En dat schrijft u als tegenwoordige tijd. Dat zult u niet zonder reden zo schrijven.
Wat nu te doen? Ik zou u adviseren om nog een keer een gesprek met de kerkenraad aan te vragen. Ik zou dat doen door een brief te schrijven, waarin u het gebeurde uit de doeken doet. De andere partij heeft haar verhaal kennelijk gedaan, u hebt het nog niet (echt) kunnen doen. Probeer in sobere woorden te schilderen wat er zich tussen u en de andere partij heeft voorgedaan. En tevens dat u aanvoelt dat er een last ligt tussen u en de kerkenraad en dat u die graag uit de weg wilt hebben. Vraag weer een gesprek aan en geef te kennen dat u bereid bent om naar de kerkenraadsvergadering te komen.
Van daar uit moet u het aan de kerkenraad overlaten of er een mogelijkheid bestaat om met het medegemeentelid in gesprek en in het reine te komen. Zou u er met de kerkenraad niet uitkomen, dan kunt u de zaak voorleggen aan de visitatoren van de gemeente. U kunt dit ook noemen in de brief die u hen schrijft, maar geef dan aan dat u dat liever niet wilt, maar dat u er met hen uit wilt komen.
In ieder geval zou ik u willen aanraden om, als het ook maar even kan, in uw gemeente te blijven. Het zal u niet meevallen, en er ligt momenteel een zware druk op u. Maar we hebben onze plaats in de gemeente niet van mensen, maar van God gekregen.
Ik wens u veel genade van God toe in deze weg. Het zijn zulke spannende en bittere dingen als er verstoorde verhoudingen in onze omgeving zijn. Vraag aan God om geduld, zachtmoedigheid, vergevingsgezindheid. En vooral om de minste te mogen zijn. We hebben zo’n mooi voorbeeld in Christus: Hij heeft een schuld op Zich genomen die helemaal niet van Hem was (de onze). Daar mogen we van leven. En daarin mogen we in Zijn voetspoor treden. U zult de deur bij het medegemeentelid zelf niet weer open kunnen krijgen. Dat kan alleen God. Maar Hij is machtig! Getuige het feit dat Zijn Woord nog dagelijks in mensenlevens binnen komt die er helemaal voor op slot zaten.
Oldebroek, ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
