Behoeften tijdens verkeringsperiode

In hoeverre spelen behoeften aan bevrediging in een verkeringsrelatie ook een rol? En gevoelens van opwinding? Heel graag beantwoorden voor een vrouw en een man.

De vraag, die gesteld is, is veelomvattend. Ik kan deze in dit bestek niet in alle finesses afdoende beantwoorden. Bovendien speelt een rol vanuit welke achtergrondsituatie de vraag gesteld is. Omdat ik deze niet weet zal ik een vrij neutraal antwoord geven. Voor meer achtergrondinformatie adviseer ik het boek “Samen genieten, Gids voor groei in je seksuele relatie”, onder redactie van Piet Wagenaar.

Jongeren worden in hun vroege puberteit geconfronteerd met het feit, dat hun lichaam gaat reageren op seksuele prikkels. Onder invloed van de hormonen ontstaat een lichamelijke reactie, die verantwoordelijk is voor de seksuele prikkels: de behoefte aan seksuele opwinding en bevrediging. Gemiddeld hebben jongens meer ervaring met seksuele prikkels, dan meisjes. De oorzaak ervan ligt grotendeels in het feit, dat jongens meer direct contact hebben met hun geslachtsdeel dan meisjes dat hebben. Jongens worden vervolgens sneller geprikkeld door seksuele beelden, zoals billboards met seksueel getinte plaatjes, een uitdagend geklede vrouw enzovoorts. Het is een feit, dat jongens daardoor over het algemeen inmiddels al beter weten hoe hun lichaam op seksueel gebied functioneert. Een groter deel van de jongens (98 procent) heeft ervaring met masturberen dan de meisjes (60 procent). Ze kennen het gevoel van opwinding krijgen, een erectie krijgen en weten wat een orgasme is (“klaarkomen”). Jongens zijn over het algemeen meer lichamelijk gericht, meisjes zijn over het algemeen meer gericht op contact met elkaar.

Seksualiteit heeft echter geen individueel doel; het doel van seksualiteit is om dit te beleven in een (huwelijks)relatie. Het gaat dan niet in de eerste plaats om de seksuele bevrediging, maar om de gezamenlijke emotionele beleving van intimiteit (hiervan is seksuele bevrediging maar één aspect). Dat is makkelijker gezegd dan gerealiseerd! Liefhebben is een kunst, omgaan met seksualiteit in een relatie is dat ook. Bij masturbatie ben je alleen op jezelf gericht; seksualiteit in een relatie heeft ten doel samen toe te werken naar seksuele intimiteit.

De verkeringstijd is een tijd, waarin je elkaar leert kennen op veel terreinen: uiteindelijk moet je er gaandeweg achter komen of je ook werkelijk bij elkaar past. Dat gaat dan bijvoorbeeld over karakter(verschil), over respecteren van elkaars visie, over aandacht/tijd, die je aan elkaar besteedt, over interesses, die je wel of niet gezamenlijk hebt. Hoe ga je om met verschillen? Hoe ga je er mee om als de ander bepaalde dingen niet prettig vindt, als je die zelf wel prettig vindt? Kun je tegen elkaar zeggen wat je prettig vindt en wat niet?

Tegelijkertijd is er de seksualiteit, waarbij het kan zijn, dat de een daarin verder is dan de ander, dat de een meer seksuele behoefte ervaart dan de ander, dat de een misschien nog wel moet gaan ervaren wat seksuele opwinding is, terwijl de ander al sterke behoefte aan seksuele bevrediging heeft... Het omgaan met het thema seksualiteit in een verkeringsperiode is in feite niet anders dan het omgaan met alle andere thema’s. Ik bedoel hiermee, dat het van wezenlijk belang is, dat ieder ook bij dit thema leert af te stemmen op de ander.

Het omgaan met seksualiteit is dus een van de thema’s, waar je samen een weg in moet vinden. Hoever je daarin gaat is een zaak, waar je samen achter moet staan. Het is belangrijk om dit samen te kunnen bespreken en de dingen, die je bedoelt, woorden te geven. Als je strelen niet fijn vindt, is het belangrijk dat je dit zegt. Als je juist graag gestreeld wordt net zo goed. Als je wel op je rug gestreeld wilt worden, maar niet in de richting van je geslachtsdelen, is het belangrijk dat de ander dat weet. Het kan zijn dat de één opgewonden raakt en de ander niet. Als de één opgewonden raakt en de ander heeft daar moeite mee, dan is het van belang dat te zeggen (dat praten moet je overigens niet doen als je aan het vrijen bent, dat doe je als je “nuchter” bent). Opwinding kun je ook stoppen door op te houden met vrijen of door even iets heel anders te gaan doen. Het hoeft niet in seksuele bevrediging te eindigen.

Het is van belang, dat je goed van elkaar weet hoever je wilt gaan. Als een van beiden al voor de verkeringstijd vertrouwd was met zelfbevrediging zal deze meer en sneller dingen willen bij het vrijen. Iemand lijkt zo een voorsprong te hebben, maar zal het vaak heel moeilijk vinden om te luisteren naar de behoefte van de ander en zichzelf in te houden als de opwinding snel komt. Uiteindelijk gaat het niet om het snel opgewonden kunnen raken, maar om een goed samenspel tussen twee partners, waarbij ieder het gevoel heeft, dat hij/zij de ruimte heeft zijn/haar grenzen aan te geven. Omdat het doorgaans het meisje is, wat minder snel seksuele gevoelens ervaart, ga ik even uit van deze situatie: zij kan zich overruled voelen als de jongen opgewonden raakt en bevredigd wil worden. Het kan dan moeilijk zijn om te zeggen, dat je dit niet wilt: de jongen kan zich gekwetst voelen. Toch is het heel belangrijk om het te zeggen. Doordat het meisje zich overruled voelt, zal zij nog minder snel iets gaan beleven aan seksualiteit. Het gaat haar eerder tegenstaan. Het is een slecht teken als deze dingen niet tegen elkaar gezegd kunnen worden in de verkeringstijd en ook als de verschillende behoeften niet gerespecteerd worden: je kunt er van uitgaan, dat het in het huwelijk alleen nog maar minder goed zal gaan. Een meisje gaat doorgaans open staan voor seksuele gevoelens op momenten waarop zij zich gezien en gerespecteerd voelt. Als zij het gevoel heeft, dat er serieus met haar wensen en grenzen wordt omgegaan, zal zij ook seksuele verlangens kunnen gaan krijgen.

Het duurt voor een meisje doorgaans langer voor ze seksuele opwinding voelt. Ze moet daarvoor voor haar gevoel over een drempel. Als ze voelt, dat de jongen rekening houdt met haar wensen, zal ze zich vrijer voelen haar seksuele gevoelens toe te staan. De seksuele ontwikkeling in een verkeringstijd is een proces: afspraken moeten daarom gewijzigd kunnen worden. Soms kom je ergens op terug, wat je toch niet wilt, soms verruim je de grenzen. Overigens doe je dit ook weer niet tijdens het vrijen maar praat je erover als je hoofd koel is. Als het goed is groei je ook op dit terrein naar elkaar toe, zodat je van elkaar -en van jezelf- weet hoe je voorbereid bent op de seksuele huwelijksrelatie. 

Betsy Westeneng, psychotherapeute en seksuologe NVVS, werkzaam bij Eleos.

Dit artikel is beantwoord door

E. (Betsy) Westeneng

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven