Vriend is niet de ware (3)

Aan Petra van Bodegraven. Ik las in je antwoord: “Wanneer dat zo is dan ben ik bang dat het meer met jezelf te maken heeft dan met hem.” Kun en wil je hier a.u.b. dieper op ingaan, uitleg en advies? Ik ben niet de vraagstelster, maar ik herken wel veel in dingen en zou hier heel graag meer over lezen!

Beste vragenstelster,

Wat zou ik graag met je in gesprek gaan! Dit vind ik erg lastig om per e-mail te beantwoorden. Ik weet namelijk niet goed wat precies jouw vraag is. Ik zal een poging doen, maar reageer rustig wanneer ik je vraag niet voldoende gepeild heb en het antwoord niet aansluit bij je verwachting.

Je schrijft dat je herkenning vond in mijn reactie en met name de opmerking "dat iets meer met jezelf te maken heeft dan met hem". Mensen groeien op en hechten zich in een gezin. Een kind ontwikkelt zich op basis van wat het ervaart in het gezin qua veiligheid, liefde, onvoorwaardelijkheid etc. Een kind legt op basis van deze vroege ervaringen patronen vast die het later in het leven zal gebruiken bij het aangaan van andere relaties. Dit is even een stukje psycho educatie om je uit te leggen dat je manier van hechten in een partnerrelatie alles te maken heeft met de manier waarop jij als kind geleerd hebt je te hechten. Het is hoe jij naar de wereld kijkt. Dus wanneer jij aan je partner allerlei eisen stelt maak je daarmee je liefde "voorwaardelijk" : je stelt een voorwaarde om iemand lief te hebben in plaats van dat je iemand "onvoorwaardelijk" lief hebt. Hiermee bedoel ik dat je van iemand kunt houden om wie hij of zij is maar wel moeite hebt met gedrag of eigenaardigheden. Persoon en gedrag scheiden dus. Het zegt iets over de wijze waarop jij naar de wereld kijkt.

Wanneer mensen een partner zoeken, dat heb je wellicht wel eens gelezen, zoeken ze vaak iemand die juist heeft wat ze zelf missen! Een verlegen iemand valt op iemand die makkelijk praat. Een drukke praatster valt op iemand die een rustig en stil karakter heeft. Kijk maar eens om je heen!

Wat jouw vraag betreft, kan het zo zijn dat je wilt dat de ander verandert omdat jij vindt dat dit moet of beter is. De ander wordt dan niet in zijn "zijn" geaccepteerd, je wijst een deel af. Dit kunnen mensen doen vanuit een zwak zelfbeeld. Ze hebben dan de ander nodig om zichzelf aan te vullen. Lastige theorie maar ik hoop dat je het begrijpt.

Ook is het mogelijk dat je, diep van binnen, jezelf niet accepteert en eigenlijk jezelf afwijst, dit "knip en plak" je dan op je partner. Ik bedoel hiermee dat je hoge eisen aan jezelf stelt, vanuit een angst wellicht dat je niet goed bent, en dit bij de ander legt. Dit moet ook perfect zijn... maar uiteindelijk komt het voort uit jouw behoefte om het goed te willen doen. Of dit voor jou herkenbaar is weet ik niet en daarom zou ik dit liever in een gesprek doen om goed te onderzoeken waar je vraag mee te maken heeft.

Tot slot is het zo dat als die ander dan niet verandert of zich aanpast je dat als een afwijzing kunt ervaren. Dus eerst leg jij een "eis" bij die ander en als die dit niet doet voel jij je afgewezen. Je legt als het ware de verantwoordelijkheid voor jouw verlangen bij de ander terwijl jijzelf verantwoordelijk bent voor wat jij nodg hebt!

Een voorbeeld: als een kind weinig geknuffeld is en wel die behoefte had als kind "neem" je dat als het ware mee je latere leven in. Je kunt dan van anderen verwachten dat ze je op die manier bevestigen, door te knuffelen of lief te zijn. Je legt dan jouw verlangen bij die ander maar dan leg je eigenlijk de rekening op een verkeer bord!

Stel dat deze vrouw, uit dit voorbeeld, het nodig heeft om bevestiging te krijgen mag ze dit wel vragen van haar man maar of hij dat kan geven is iets anders. Zij kan zelf kiezen of ze aangeeft wat ze zou willen (voorbeeld: "ik heb zo'n nare dag gehad wil je even je armen om me heen slaan?"). Dat is anders als dat je denkt: "zie je wel hij ziet niet eens hoe rot ik me voel en hij geeft niet eens aandacht aan me, zie je wel ik ben helemaal niet belangrijk voor hem... houdt hij eigenlijk wel echt van mij?”  Voor die ander is dit wel heel lastig omdat hij of zij het nooit goed kan doen! De ander zal altijd falen omdat hij of zij niet kan "ruiken" wat jij nodig hebt of verlangt. Dat bedoel ik wanneer ik aangeef dat het meer over jezelf zegt dan over die ander.

Heel kort heb ik geprobeerd hierover wat te zeggen maar ik realiseer me dat dit heel summier is. Wanner je meer wilt weten zijn hierover wel goede boekjes te koop. Heel aardig boekje over dit thema is van R. Diekstra (niet christelijk) waarin heel helder en herkenbaar dit thema wordt uitgelegd, titel is "als leven pijn doet".

Wanneer je denkt dat het in jouw leven zo werkt, raad ik je aan om hier eens met een psycholoog over te spreken. Mensen kunnen wel andere patronen leren en zelfvertrouwen ontwikkelen waardoor iemand sterker in een relatie staat.

Ik hoop van harte dat je hiermee verder kunt.

Een hartelijke groet en gezegende dagen,

Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven